Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
«Εθνική Σωτηρία»
Ιδού για ποια «εθνική σωτηρία» πρόκειται!
Τα 32 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπονται υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών στον προϋπολογισμό του 2012
(ο νέος, δηλαδή, πακτωλός που θα έρθει να προστεθεί στα 128 δισ. ευρώ που πήγαν στις τράπεζες κατά την προηγούμενη διετία)
είναι:
*
1,5 φορές περισσότερα απ' όσα προϋπολογίζονται για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συντάξεις των συνταξιούχων!
3 φορές περισσότερα από όσα διατίθενται μέσω του προϋπολογισμού για όλα τα ασφαλιστικά ταμεία!
15 φορές περισσότερα από τα ποσά που διατίθενται ειδικά για το ΙΚΑ των εκατομμυρίων ασφαλισμένων!
7,5 φορές περισσότερα από τις δαπάνες του προϋπολογισμού για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια της χώρας!
43 φορές περισσότερα από τις δαπάνες του προϋπολογισμού για την Κοινωνική Πρόνοια!
19 φορές περισσότερα απ' όσα διατίθενται για τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και τους υγειονομικούς φορείς!
12 φορές περισσότερα από τις δαπάνες που διατίθενται για τη λειτουργία των ΟΤΑ!
100 φορές περισσότερα από τα χρήματα που διατίθενται για τον Πολιτισμό!
323 φορές περισσότερα από το κονδύλι που διατίθεται για τον Αθλητισμό!
*
Αυτά υπαγορεύει ο προϋπολογισμός τους, ο φτιαγμένος στο πνεύμα των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών, των πολυνομοσχεδίων και των «ιστορικών» αποφάσεων της 26ης Οκτώβρη...
Με αυτό τον προϋπολογισμό είναι που θα μας «σώσει» η κυβέρνηση της «εθνικής σωτηρίας»...
Περί αυτού του προϋπολογισμού, περί αυτής της κυβερνήσεως και περί αυτής της «εθνικής σωτηρίας» πρόκειται.
Της «εθνικής σωτηρίας», δηλαδή, των τραπεζιτών, των μονοπωλίων, των κεφαλαιοκρατών και των πλουτοκρατών.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ : http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=22/11/2011&columnId=1821
Τα 32 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπονται υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών στον προϋπολογισμό του 2012
(ο νέος, δηλαδή, πακτωλός που θα έρθει να προστεθεί στα 128 δισ. ευρώ που πήγαν στις τράπεζες κατά την προηγούμενη διετία)
είναι:
*
1,5 φορές περισσότερα απ' όσα προϋπολογίζονται για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συντάξεις των συνταξιούχων!
3 φορές περισσότερα από όσα διατίθενται μέσω του προϋπολογισμού για όλα τα ασφαλιστικά ταμεία!
15 φορές περισσότερα από τα ποσά που διατίθενται ειδικά για το ΙΚΑ των εκατομμυρίων ασφαλισμένων!
7,5 φορές περισσότερα από τις δαπάνες του προϋπολογισμού για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια της χώρας!
43 φορές περισσότερα από τις δαπάνες του προϋπολογισμού για την Κοινωνική Πρόνοια!
19 φορές περισσότερα απ' όσα διατίθενται για τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και τους υγειονομικούς φορείς!
12 φορές περισσότερα από τις δαπάνες που διατίθενται για τη λειτουργία των ΟΤΑ!
100 φορές περισσότερα από τα χρήματα που διατίθενται για τον Πολιτισμό!
323 φορές περισσότερα από το κονδύλι που διατίθεται για τον Αθλητισμό!
*
Αυτά υπαγορεύει ο προϋπολογισμός τους, ο φτιαγμένος στο πνεύμα των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών, των πολυνομοσχεδίων και των «ιστορικών» αποφάσεων της 26ης Οκτώβρη...
Με αυτό τον προϋπολογισμό είναι που θα μας «σώσει» η κυβέρνηση της «εθνικής σωτηρίας»...
Περί αυτού του προϋπολογισμού, περί αυτής της κυβερνήσεως και περί αυτής της «εθνικής σωτηρίας» πρόκειται.
Της «εθνικής σωτηρίας», δηλαδή, των τραπεζιτών, των μονοπωλίων, των κεφαλαιοκρατών και των πλουτοκρατών.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ : http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=22/11/2011&columnId=1821
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011
Τελευταίοι και στις... e-πηρεσίες!
Μετεξεταστέοι μένουμε ακόμη και στην ηλεκτρονική εξυπηρέτηση των πολιτών ανάμεσα σε 32 ευρωπαϊκές χώρες που περιλαμβάνονται σε έκθεση της Κομισιόν
Τελευταία στην ευρωπαϊκή κατάταξη ανάμεσα σε 32 χώρες, οι οποίες περιλαμβάνονται στην έκθεση της Κομισιόν, εμφανίζεται η Ελλάδα.
Μεταξύ 20 βασικών υπηρεσιών που ορίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι 15 υπηρεσίες δεν παρέχονται πλήρως ηλεκτρονικά και μόνο σε δύο από αυτές η βαθμολογία της ξεπερνά τη βάση.
Είναι ενδεικτικό ότι το ποσοστό πλήρους ηλεκτρονικής διαθεσιμότητας των 20 υπηρεσιών οι οποίες τίθενται στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών οργάνων ανέρχεται στη χώρα στο 48%, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης αγγίζει το 82%.
Ακόμη και για απλές συναλλαγές, όπως είναι η δήλωση αλλαγής διεύθυνσης ή το κλείσιμο ραντεβού σε κάποιο νοσοκομείο, οι αρμόδιες υπηρεσίες βαθμολογήθηκαν μόλις με 50 στα 100 όσον αφορά τη δυνατότητα των πολιτών να εξυπηρετηθούν σε όλο το στάδιο της συναλλαγής ηλεκτρονικά.
Οι καλύτερες επιδόσεις της χώρας - με βαθμό 60 στα 100 - είναι στην παροχή ηλεκτρονικών διαδικασιών έκδοσης άδειας οδήγησης και αναζήτησης στους καταλόγους δημοσίων βιβλιοθηκών για τη λήψη πληροφοριών μέσω κάποιου βιβλίου, CD ή άλλων μέσων. Η χειρότερη επίδοση καταγράφεται στη διαδικασία δήλωσης κλοπής αντικειμένων όπως αυτοκινήτου ή διάρρηξης
Σήμα κινδύνου για τον ηλεκτρονικό αναλφαβητισμό της Ελλάδας εκπέμπει ο αρμόδιος υφυπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Παντελής Τζωρτζάκης, ο οποίος έδωσε στη δημοσιότητα τον σχετικό κατάλογο με τη βαθμολογία της χώρας. Η ηλεκτρονική διεκπεραίωση υπηρεσιών αποτελεί και μία από τις επιταγές της τρόικας, με δεδομένο και τον στόχο για περιορισμό των διοικητικών βαρών που απορρέουν από τις απευθείας συναλλαγές υπηρεσιών και πολιτών κατά 25% έως το 2013.
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Τζωρτζάκης ξεκίνησε σειρά επαφών με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων με στόχο να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων στις συναλλαγές των πολιτών και των επιχειρήσεων με το Δημόσιο και την κατάργηση της άμεσης επαφής με τους υπαλλήλους.
Μεταξύ των βασικών επισημάνσεων του κ. Τζωρτζάκη κατά τις συναντήσεις του με τους αρμόδιους αξιωματούχους των υπουργείων είναι η ανάγκη να προχωρήσει άμεσα η καθιέρωση πλήρους ηλεκτρονικής παροχής των 20 δημοσίων υπηρεσιών που έχουν οριστεί από την Κομισιόν και η καταγραφή όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών κάθε φορέα, είτε προς πολίτες είτε προς επιχειρήσεις, ώστε να προχωρήσει το επόμενο διάστημα η δυνατότητα διεκπεραίωσής τους μέσω τηλεφώνου, Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών και Διαδικτύου.
Από τις 20 δημόσιες υπηρεσίες που βαθμολογεί η Κομισιόν, οι 12 απευθύνονται σε πολίτες - αφορούν συναλλαγές σχετικά με φόρους, ασφάλιση, προσωπικά έγγραφα, υπηρεσίες υγείας κτλ. - και οι οκτώ σε επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων ασφάλιση εργαζομένων, ΦΠΑ, δημιουργία νέων εταιρειών, δημόσιες συμβάσεις κτλ.
ΠΗΓΗ: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=108269&catid=3
Τελευταία στην ευρωπαϊκή κατάταξη ανάμεσα σε 32 χώρες, οι οποίες περιλαμβάνονται στην έκθεση της Κομισιόν, εμφανίζεται η Ελλάδα.
Μεταξύ 20 βασικών υπηρεσιών που ορίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι 15 υπηρεσίες δεν παρέχονται πλήρως ηλεκτρονικά και μόνο σε δύο από αυτές η βαθμολογία της ξεπερνά τη βάση.
Είναι ενδεικτικό ότι το ποσοστό πλήρους ηλεκτρονικής διαθεσιμότητας των 20 υπηρεσιών οι οποίες τίθενται στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών οργάνων ανέρχεται στη χώρα στο 48%, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης αγγίζει το 82%.
Ακόμη και για απλές συναλλαγές, όπως είναι η δήλωση αλλαγής διεύθυνσης ή το κλείσιμο ραντεβού σε κάποιο νοσοκομείο, οι αρμόδιες υπηρεσίες βαθμολογήθηκαν μόλις με 50 στα 100 όσον αφορά τη δυνατότητα των πολιτών να εξυπηρετηθούν σε όλο το στάδιο της συναλλαγής ηλεκτρονικά.
Οι καλύτερες επιδόσεις της χώρας - με βαθμό 60 στα 100 - είναι στην παροχή ηλεκτρονικών διαδικασιών έκδοσης άδειας οδήγησης και αναζήτησης στους καταλόγους δημοσίων βιβλιοθηκών για τη λήψη πληροφοριών μέσω κάποιου βιβλίου, CD ή άλλων μέσων. Η χειρότερη επίδοση καταγράφεται στη διαδικασία δήλωσης κλοπής αντικειμένων όπως αυτοκινήτου ή διάρρηξης
Σήμα κινδύνου για τον ηλεκτρονικό αναλφαβητισμό της Ελλάδας εκπέμπει ο αρμόδιος υφυπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Παντελής Τζωρτζάκης, ο οποίος έδωσε στη δημοσιότητα τον σχετικό κατάλογο με τη βαθμολογία της χώρας. Η ηλεκτρονική διεκπεραίωση υπηρεσιών αποτελεί και μία από τις επιταγές της τρόικας, με δεδομένο και τον στόχο για περιορισμό των διοικητικών βαρών που απορρέουν από τις απευθείας συναλλαγές υπηρεσιών και πολιτών κατά 25% έως το 2013.
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Τζωρτζάκης ξεκίνησε σειρά επαφών με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων με στόχο να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων στις συναλλαγές των πολιτών και των επιχειρήσεων με το Δημόσιο και την κατάργηση της άμεσης επαφής με τους υπαλλήλους.
Μεταξύ των βασικών επισημάνσεων του κ. Τζωρτζάκη κατά τις συναντήσεις του με τους αρμόδιους αξιωματούχους των υπουργείων είναι η ανάγκη να προχωρήσει άμεσα η καθιέρωση πλήρους ηλεκτρονικής παροχής των 20 δημοσίων υπηρεσιών που έχουν οριστεί από την Κομισιόν και η καταγραφή όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών κάθε φορέα, είτε προς πολίτες είτε προς επιχειρήσεις, ώστε να προχωρήσει το επόμενο διάστημα η δυνατότητα διεκπεραίωσής τους μέσω τηλεφώνου, Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών και Διαδικτύου.
Από τις 20 δημόσιες υπηρεσίες που βαθμολογεί η Κομισιόν, οι 12 απευθύνονται σε πολίτες - αφορούν συναλλαγές σχετικά με φόρους, ασφάλιση, προσωπικά έγγραφα, υπηρεσίες υγείας κτλ. - και οι οκτώ σε επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων ασφάλιση εργαζομένων, ΦΠΑ, δημιουργία νέων εταιρειών, δημόσιες συμβάσεις κτλ.
ΠΗΓΗ: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=108269&catid=3
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011
Οι Έλληνες επικοινωνούν πλέον …ιντερνετικά
«Στροφή» στις υπηρεσίες του διαδικτύου κάνουν οι Έλληνες
σε μια προσπάθεια να μειώσουν τα έξοδα των συμβατικών τρόπων επικοινωνίας.Έρευνα της IBM Institute for Business Value (IBV) που διενεργήθηκε σε 24 χώρες και στην οποία έλαβαν μέρος 13.000 άτομα, έβγαλε τους πολίτες της Ελλάδας εξπέρ στην τεχνολογία!
Η οικονομική κρίση έστρεψε τους Έλληνες προς τα social media σε μια προσπάθεια δραστικών περικοπών των δαπανών, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών των τηλεπικοινωνιακών παροχών. Γεγονός που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής επικοινωνίας γίνεται μέσω του δαιδαλώδους ιστότοπου.
Αναλυτικά, το 61% προτίθεται να μειώσει τις δαπάνες χρήσης του κινητού τηλεφώνου, το 52% τα έξοδα της σταθερής τηλεφωνίας ενώ σχεδόν οι μισοί θα «ψαλιδίσουν» τα χρήματα που καταβάλλουν για ευρυζωνική σύνδεση μέσω φορητών συσκευών.Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, μεγάλη μερίδα των καταναλωτών θα στραφούν σε εναλλακτικές υπηρεσίες, όπως είναι η φωνητική επικοινωνία μέσω IP και τα κοινωνικά δίκτυα.
Ενδεικτικό είναι ότι εννέα στους δέκα Έλληνες, έχουν αναγάγει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε βασικό μέσο επικοινωνίας, καθώς τα χρησιμοποιούν κάθε εβδομάδα.
Πηγή: nonews-news.blogspot.gr
ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/technologia/story/95383/oi-ellines-epikoinonoyn-pleon-internetika
σε μια προσπάθεια να μειώσουν τα έξοδα των συμβατικών τρόπων επικοινωνίας.Έρευνα της IBM Institute for Business Value (IBV) που διενεργήθηκε σε 24 χώρες και στην οποία έλαβαν μέρος 13.000 άτομα, έβγαλε τους πολίτες της Ελλάδας εξπέρ στην τεχνολογία!
Η οικονομική κρίση έστρεψε τους Έλληνες προς τα social media σε μια προσπάθεια δραστικών περικοπών των δαπανών, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών των τηλεπικοινωνιακών παροχών. Γεγονός που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής επικοινωνίας γίνεται μέσω του δαιδαλώδους ιστότοπου.
Αναλυτικά, το 61% προτίθεται να μειώσει τις δαπάνες χρήσης του κινητού τηλεφώνου, το 52% τα έξοδα της σταθερής τηλεφωνίας ενώ σχεδόν οι μισοί θα «ψαλιδίσουν» τα χρήματα που καταβάλλουν για ευρυζωνική σύνδεση μέσω φορητών συσκευών.Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, μεγάλη μερίδα των καταναλωτών θα στραφούν σε εναλλακτικές υπηρεσίες, όπως είναι η φωνητική επικοινωνία μέσω IP και τα κοινωνικά δίκτυα.
Ενδεικτικό είναι ότι εννέα στους δέκα Έλληνες, έχουν αναγάγει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε βασικό μέσο επικοινωνίας, καθώς τα χρησιμοποιούν κάθε εβδομάδα.
Πηγή: nonews-news.blogspot.gr
ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/technologia/story/95383/oi-ellines-epikoinonoyn-pleon-internetika
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ//CRETE TV - ΚΡΗΤΗ TV
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ : Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος / Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
ΑΧΧΧ.......ΕΥΡΩΠΗ!!!
H επιστολή
«Όπως αναφέρθηκε στη συνάντηση των τριών Πολιτικών Αρχηγών υπό την αιγίδα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια, συμφωνήθηκε ότι το έργο της νέας κυβέρνησης είναι η υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 26ης Οκτωβρίου 2011 και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές.
Ο νέος Πρωθυπουργός έχει ήδη δεσμευτεί να εκπληρώσει αυτό το έργο. Η Νέα Δημοκρατία δεσμεύεται να στηρίξει τον νέο Πρωθυπουργό.
Η Νέα Δημοκρατία είναι σταθερά προσηλωμένη στην επιτυχία της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών και να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη.
Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει πλήρως τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής, αναφορικά με την εξάλειψη του ελλείμματος και την αντιστροφή της δυναμικής του χρέους. Επίσης, υποστηρίζει εργαλεία που ήδη εφαρμόζονται (αν και ανεπιτυχώς), και ειδικότερα την περικοπή των δημοσίων δαπανών, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και την αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης ακίνητης δημόσιας περιουσίας.
Βάσει των στοιχείων από τη μέχρι τώρα εκτέλεση του προϋπολογισμού, πιστεύουμε ότι συγκεκριμένες πολιτικές πρέπει να τροποποιηθούν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία του Προγράμματος. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο, αφού, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες Ευρωπαϊκές προβλέψεις για την Οικονομία, η Ελλάδα το 2012 θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που θα βρίσκεται 5 συνεχή έτη σε ύφεση!
Πρόθεσή μας είναι να αναδείξουμε αυτά τα θέματα, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές, αυστηρά εντός του πλαισίου που περιγράφεται από το Πρόγραμμα. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί ταχεία ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί. Αποδίδουμε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στις διαδικασίες εφαρμογής, οι οποίες πρέπει να εξορθολογιστούν και να αναβαθμιστούν.
Η δέσμευση του Ελληνικού λαού και της Νέας Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ είναι ισχυρή και αμετάκλητη.
Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από την κρίση και να διασφαλίσει την κοινωνική της συνοχή.
Είμαστε αποφασισμένοι να το πετύχουμε.
Με εκτίμηση,Αντώνης Κ. Σαμαράς
Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας».
Ο νέος Πρωθυπουργός έχει ήδη δεσμευτεί να εκπληρώσει αυτό το έργο. Η Νέα Δημοκρατία δεσμεύεται να στηρίξει τον νέο Πρωθυπουργό.
Η Νέα Δημοκρατία είναι σταθερά προσηλωμένη στην επιτυχία της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών και να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη.
Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει πλήρως τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής, αναφορικά με την εξάλειψη του ελλείμματος και την αντιστροφή της δυναμικής του χρέους. Επίσης, υποστηρίζει εργαλεία που ήδη εφαρμόζονται (αν και ανεπιτυχώς), και ειδικότερα την περικοπή των δημοσίων δαπανών, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και την αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης ακίνητης δημόσιας περιουσίας.
Βάσει των στοιχείων από τη μέχρι τώρα εκτέλεση του προϋπολογισμού, πιστεύουμε ότι συγκεκριμένες πολιτικές πρέπει να τροποποιηθούν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία του Προγράμματος. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο, αφού, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες Ευρωπαϊκές προβλέψεις για την Οικονομία, η Ελλάδα το 2012 θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που θα βρίσκεται 5 συνεχή έτη σε ύφεση!
Πρόθεσή μας είναι να αναδείξουμε αυτά τα θέματα, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές, αυστηρά εντός του πλαισίου που περιγράφεται από το Πρόγραμμα. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί ταχεία ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί. Αποδίδουμε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στις διαδικασίες εφαρμογής, οι οποίες πρέπει να εξορθολογιστούν και να αναβαθμιστούν.
Η δέσμευση του Ελληνικού λαού και της Νέας Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ είναι ισχυρή και αμετάκλητη.
Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από την κρίση και να διασφαλίσει την κοινωνική της συνοχή.
Είμαστε αποφασισμένοι να το πετύχουμε.
Με εκτίμηση,Αντώνης Κ. Σαμαράς
Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας».
Η εγκύκλιος για την εφεδρεία στους εργαζόμενους αορίστου χρόνου
Δόθηκε στη δημοσιότητα από το υπουργείο Εργασίας η επίμαχη εγκύκλιος για τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου που θα ενταχθούν στην εργασιακή εφεδρεία.
Πιο συγκεκριμένα αναμένεται να αποχωρήσουν όσοι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα έχουν σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και το μόνιμο προσωπικό που ασφαλίζεται στο ΙΚΑ, μόνο στην περίπτωση που τα έτη ασφάλισης που υπολείπονται για την συμπλήρωση της απαιτούμενης 35ετιας για την συνταξιοδότηση, είναι κατά μέγιστο όριο δύο, μέχρι τις 31.12.2013.
Με βάση την εγκύκλιο στην εφεδρεία εντάσσονται:
α) το προσωπικό με σχέση εργασίας ΙΔΑΧ,
β) το μόνιμο προσωπικό , που υπάγεται στο κοινό ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό καθεστώς του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ή άλλων φορέων κύριας ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (π.χ. πρώην ΤΑΠ-ΟΤΕ ) και οι οποίοι συνταξιοδοτούνται όχι με βάση τις διατάξεις του Δημοσίου αλλά με βάση τις διατάξεις του οικείου ασφαλιστικού τους φορέα,
το οποίο προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί μέχρι 31/12/2013 με πλήρη σύνταξη που αντιστοιχεί σε 35 έτη ασφάλισης (ή παραπάνω), υπολείπεται από αυτήν (την πλήρη συνταξιοδότηση) το μέγιστο 2 έτη τόσο για τη συμπλήρωση των κατά περίπτωση απαιτούμενων ετών ασφάλισης όσο και για τη συμπλήρωση του κατά περίπτωση ορίου ηλικίας (όταν αυτό απαιτείται).
Διευκρινίζεται ότι με βάση τη βούληση του νομοθέτη για άμεση-πλήρη συνταξιοδότηση με 35 (ή παραπάνω) έτη ασφάλισης αμέσως μετά την αυτοδίκαιη λύση της σύμβασης εργασίας ή της υπαλληλικής σχέσης , απαιτείται κατά τη λύση της να έχουν συμπληρώσει τα ανωτέρω πρόσωπα αθροιστικά τόσο το όριο ηλικίας ( όπου αυτό απαιτείται), όσο και τον χρόνο ασφάλισης που απαιτούνται για άμεση λήψη πλήρους σύνταξης που αντιστοιχεί σε 35 χρόνια ασφάλισης μέχρι και την 31.12. 2013.
Αντίστροφα, για να τεθεί το ανωτέρω προσωπικό σε εργασιακή εφεδρεία απαιτείται να του υπολείπονται μέχρι 31.12.2013 maximum δύο (2) έτη τόσο για τη συμπλήρωση του κατά περίπτωση απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης για πλήρη συνταξιοδότηση που αντιστοιχεί σε 35 έτη ασφάλισης (ή παραπάνω) όσο και για τη συμπλήρωση του απαιτούμενου κατά περίπτωση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης (όπου αυτό απαιτείται).
ΠΗΓΗ:http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=106955&catID=11
Πιο συγκεκριμένα αναμένεται να αποχωρήσουν όσοι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα έχουν σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και το μόνιμο προσωπικό που ασφαλίζεται στο ΙΚΑ, μόνο στην περίπτωση που τα έτη ασφάλισης που υπολείπονται για την συμπλήρωση της απαιτούμενης 35ετιας για την συνταξιοδότηση, είναι κατά μέγιστο όριο δύο, μέχρι τις 31.12.2013.
Με βάση την εγκύκλιο στην εφεδρεία εντάσσονται:
α) το προσωπικό με σχέση εργασίας ΙΔΑΧ,
β) το μόνιμο προσωπικό , που υπάγεται στο κοινό ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό καθεστώς του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ή άλλων φορέων κύριας ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (π.χ. πρώην ΤΑΠ-ΟΤΕ ) και οι οποίοι συνταξιοδοτούνται όχι με βάση τις διατάξεις του Δημοσίου αλλά με βάση τις διατάξεις του οικείου ασφαλιστικού τους φορέα,
το οποίο προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί μέχρι 31/12/2013 με πλήρη σύνταξη που αντιστοιχεί σε 35 έτη ασφάλισης (ή παραπάνω), υπολείπεται από αυτήν (την πλήρη συνταξιοδότηση) το μέγιστο 2 έτη τόσο για τη συμπλήρωση των κατά περίπτωση απαιτούμενων ετών ασφάλισης όσο και για τη συμπλήρωση του κατά περίπτωση ορίου ηλικίας (όταν αυτό απαιτείται).
Διευκρινίζεται ότι με βάση τη βούληση του νομοθέτη για άμεση-πλήρη συνταξιοδότηση με 35 (ή παραπάνω) έτη ασφάλισης αμέσως μετά την αυτοδίκαιη λύση της σύμβασης εργασίας ή της υπαλληλικής σχέσης , απαιτείται κατά τη λύση της να έχουν συμπληρώσει τα ανωτέρω πρόσωπα αθροιστικά τόσο το όριο ηλικίας ( όπου αυτό απαιτείται), όσο και τον χρόνο ασφάλισης που απαιτούνται για άμεση λήψη πλήρους σύνταξης που αντιστοιχεί σε 35 χρόνια ασφάλισης μέχρι και την 31.12. 2013.
Αντίστροφα, για να τεθεί το ανωτέρω προσωπικό σε εργασιακή εφεδρεία απαιτείται να του υπολείπονται μέχρι 31.12.2013 maximum δύο (2) έτη τόσο για τη συμπλήρωση του κατά περίπτωση απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης για πλήρη συνταξιοδότηση που αντιστοιχεί σε 35 έτη ασφάλισης (ή παραπάνω) όσο και για τη συμπλήρωση του απαιτούμενου κατά περίπτωση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης (όπου αυτό απαιτείται).
ΠΗΓΗ:http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=106955&catID=11
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011
Τα δώρα των Χριστουγέννων...
Φέτος αποφασίζουμε να αγοράσουμε τα δώρα των Χριστουγέννων από τα μικρά μαγαζιά της γειτονιάς μας, από τη φίλη που δημιουργεί κοσμήματα και χειροτεχνίες, από τον τεχνίτη της γειτονιάς, τον συνοικιακό βιβλιοπώλη, απ' όποιον αντιστέκεται στην παγκοσμιοποίηση της πόλης μας. Ας δώσουμε τα χρήματά μας σε φίλους, γείτονες, γνωστούς, ανθρώπους που πραγματικά τα έχουν ανάγκη... όχι στις πολυεθνικές και στους μεγάλους επιχειρηματίες που δίνουν μισθούς πείνας στους εργαζομένους και εγκαθιστούν τις επιχειρήσεις τους στο άλλο άκρο της Γης
AplosPolitis
Συνελήφθησαν δύο νεαροί «πειρατές» του διαδικτύου
Δύο νεαροί, 21 και 28 ετών, συνελήφθησαν από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μετά από συντονισμένες επιχειρήσεις στα Χανιά και στη Λαμία, για παραβίαση του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Οι δύο νεαροί είχαν δημιουργήσει δύο ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, στις οποίες παρείχαν τη δυνατότητα σε χρήστες να "κατεβάσουν" παράνομα κινηματογραφικές ταινίες.
Πρόκειται για τις ιστοσελίδες www.mpaxalo.com και www.kontra-cinema.blogspot.com, που πρόσφεραν πρόσβαση σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο χρήστη του διαδικτύου, είτε για μεταφόρτωση είτε για απευθείας προβολή των κινηματογραφικών ταινιών.
Η έρευνα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ξεκίνησε μετά από καταγγελία - μήνυση της εταιρείας οπτικοακουστικών έργων ΕΠΟΕ.
Από τις επιτόπου ταυτόχρονες έρευνες που διενεργήθηκαν, στις πόλεις των Χανιών και της Λαμίας, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν δύο σκληροί δίσκοι και ένα αποθηκευτικό μέσο usb stick, στην κατοικία του 21χρονου στα Χανιά, καθώς και ένας φορητός υπολογιστής στην κατοικία 28χρονου.
Οι δύο συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον τοπικό Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών.
ΠΗΓΗ : http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63560087
Οι δύο νεαροί είχαν δημιουργήσει δύο ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, στις οποίες παρείχαν τη δυνατότητα σε χρήστες να "κατεβάσουν" παράνομα κινηματογραφικές ταινίες.
Πρόκειται για τις ιστοσελίδες www.mpaxalo.com και www.kontra-cinema.blogspot.com, που πρόσφεραν πρόσβαση σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο χρήστη του διαδικτύου, είτε για μεταφόρτωση είτε για απευθείας προβολή των κινηματογραφικών ταινιών.
Η έρευνα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ξεκίνησε μετά από καταγγελία - μήνυση της εταιρείας οπτικοακουστικών έργων ΕΠΟΕ.
Από τις επιτόπου ταυτόχρονες έρευνες που διενεργήθηκαν, στις πόλεις των Χανιών και της Λαμίας, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν δύο σκληροί δίσκοι και ένα αποθηκευτικό μέσο usb stick, στην κατοικία του 21χρονου στα Χανιά, καθώς και ένας φορητός υπολογιστής στην κατοικία 28χρονου.
Οι δύο συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον τοπικό Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών.
ΠΗΓΗ : http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63560087
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011
2021: Όχι πια ευρωζώνη αλλά Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης
Ο Niall Ferguson, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συγγραφέας επιχειρεί να μας παρουσιάσει την εικόνα που θα έχει η Ευρώπη το 2021, δέκα χρόνια μετά την οικονομική κρίση. Οι κυρίαρχοι Γερμανοί, οι Έλληνες... κηπουροί και η μορφή της Νέας Ευρώπης
Μαρίνα Χατζηδημητρίου
Σε δημοσίευμά του στην Wall Street Journal, ο καθηγητής βλέπει Έλληνες κηπουρούς και Γερμανούς να καλοπερνούν κάνοντας ηλιοθεραπεία στα εξοχικά τους στο νότο καθώς μια νέα δημοσιονομική ένωση έχει σχηματιστεί. "Καλωσήρθατε", όπως λέει, "στις άλλες ΗΠΑ".
Δέκα χρόνια πέρασαν από την κρίση που επηρέασε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένου της Ισπανίας και της Γαλλίας. Μερικά πράγματα παρέμειναν ίδια, ενώ αρκετά έχουν αλλάξει.
Στην νέα Ευρώπη του 2012, το ευρώ εξακολουθεί να κυκλοφορεί, αν και τα τραπεζογραμμάτια είναι πλέον σπάνια. Η ευκολία των ηλεκτρονικών πληρωμών τώρα κάνουν τον κόσμο να αναρωτιέται αν ποτέ άξιζε τον κόπο η δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Επίσης, οι Βρυξέλλες δεν είναι πια το "αρχηγείο" της Ευρώπης αλλά η Βιέννη.
"Υπάρχει κάτι σχετικά με την κληρονομιά των Αψβούργων", εξηγεί η νέα καγκελάριος της Αυστρίας Marsha Radetzky, προσθέτοντας πως κάνει την πολυεθνική πολιτική διασκεδαστική.
Σχετικά με τους Γερμανούς, ο καθηγητής αναφέρει πως φαίνεται να τους αρέσει η νέα πραγματικότητα. "Για κάποιο λόγο ποτέ δεν αισθανθήκαμε ευπρόσδεκτοι στο Βέλγιο", θυμάται η Γερμανίδα καγκελάριος Reinhold Siegfried von Gotha-Dämmerung.
Μάλιστα, το δημοσίευμα σημειώνει πως ο συνασπισμός της Α. Μέρκελ ηττήθηκε το 2013 κάτι που δεν αποτέλεσε έκπληξη. Ο Γερμανικός λαός απηύδησε να ξελασπώνει συνεχώς τους τραπεζίτες.
Η ζωή είναι ακόμη πιο εύκολη στις περιφερειακές Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, όπως είναι πλέον γνωστή η ευρωζώνη. Η ανεργία στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία έχει διαμορφωθεί στο 20% αλλά η δημιουργία ενός νέου συστήματος δημοσιονομικού φεντεραλισμού το 2012 έχει εξασφαλίσει μια σταθερή ροή των funds από τον πυρήνα της Β. Ευρώπης.
Όπως οι ανατολικογερμανοί πριν από αυτούς, οι νοτιοευρωπαίοι έχουν συνηθίσει αυτή τη κατάσταση. Με το ένα πέμπτο του πληθυσμού να είναι άνω των 65 χρονών, οι άνθρωποι απολαμβάνουν τη ζωή. Υπάρχουν δε αρκετά χρήματα σε αυτή την παραοικονομία καθώς αρκετοί είναι αυτοί, όπως οι Έλληνες οι οποίοι εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί και κηπουροί στους Γερμανούς, οι οποίοι έχουν και δεύτερες κατοικίες στον ηλιόλουστο νότο!
Η μορφή της Νέας Ευρώπης
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης έχουν ενταχθεί κάποια νέα μέλη. Η Λιθουανία και η Λετονία παρέμειναν προσκολλημένες στο σχέδιό τους να ενταχθούν στο ευρώ, ακολουθώντας το παράδειγμα της γειτονικής Εσθονίας.
Αυτές οι νέες χώρες είναι τα μεταγενέστερα παιδιά της Νέας Ευρώπης, τα οποία προσέλκυσαν τις γερμανικές επενδύσεις με τους σταθερούς φόρους και τους σχετικά χαμηλούς μισθούς τους.
Ωστόσο, κάποιες χώρες έφυγαν από την ζώνη του ευρώ. Ο καθηγητής αναφέρεται στον πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον λέγοντας πως αποφάσισε να διακινδυνεύσει ένα δημοψήφισμα σχετικά με την είσοδο της χώρας του στο ευρώ.
Παρακινούμενος από τος εριστικές εφημερίδες του Λονδίνου, ο λαός ψήφισε με 59% έναντι 41% την μη ένταξή τους στην ευρωζώνη.
Τώρα η Μ. Βρετανία είναι ο αγαπημένος προορισμός των Κινεζικών επενδύσεων. Οι Κινέζοι αγαπούν τα διαμερίσματά τους αλλά και τα υπέροχα σκωτσέζικα κτήματα για σκοποβολή!
'Κατά ένα τρόπο αυτή η ομοσπονδιακή Ευρώπη θα χαροποιούσε τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", σημειώνει.
Ωστόσο οι Η.Π.Ε του 2021 διαφέρουν κατά πολύ από την ΕΕ που διαλύθηκε το 2011. Έμελλε η διάλυση της Ευρωζώνης να επικεντρώνεται στα δύο λίκνα του δυτικού πολιτισμού, την Αθήνα και τη Ρώμη.
Αλλά ο Γ. Παπανδρέου και ο Σ. Μπερλουσκόνι δεν ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι ηγέτες που έπεσαν θύματα της κατάρας του ευρώ. Από τότε που ο φόβος της κρίσης άρχισε να εξαπλώνεται στην ευρωζώνη τον Ιούνιο του 2010, όχι λιγότερες από επτά κυβερνήσεις έπεσαν: Στην Ολλανδία, τη Σλοβακία, το Βέλγιο, την Ιρλανδία, την Φινλανδία, την Πορτογαλία και τη Σλοβενία.
Το γεγονός πως εννέα κυβερνήσεις έπεσαν σε λιγότερο από 18 μήνες ήταν κάτι το αξιοσημείωτο.
Το ευρώ είχε μετατραπεί σε φονική μηχανή που έτρωγε κυβερνήσεις αλλά προωθούσε επίσης και μια νέα γενιά λαϊκών κινημάτων όπως το ολλανδικό κόμμα για την Ελευθερία και οι True Finns.
Το Βέλγιο ήταν στα πρόθυρα της διάσπασης και οι δομές της Ευρώπης κατέρρεαν.
Στην ερώτηση ποιος θα ήταν ο επόμενος, η απάντηση είναι προφανής: η Ισπανία. Μετά τις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου ο Θαπατέρο παραιτήθηκε, ενώ ο επόμενος που θα έμπαινε στο μάτι του κυκλώνα ήταν ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Το ερώτημα όλων τον Νοέμβριο του 2011 ήταν κατά πόσο η νομισματική ένωση θα κατέρρεε. Ωστόσο αν έβγαινε η Ελλάδα και η Ιταλία πχ από την ευρωζώνη θα ήταν δύσκολο να διασωθεί το ενιαίο νόμισμα και η αποκατάσταση των νομισμάτων των χωρών θα ήταν εξοντωτικά δαπανηρή διαδικασία.
Έτσι, σημειώνει, το ενιαίο νόμισμα διασώθηκε αλλά η ευρωζώνη αναγκάστηκε να διασπαστεί, να χωριστεί αλλά δεν κατέρρευσε.
Ο ρόλος του Δημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD)
Στην ουσία ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας που πίεσε τις 21 χώρες να ενταχθούν στη Γερμανία και στις Η.Π.Ε υπό την συνθήκη του Πότσνταμ το 2014. Μάλιστα με την ένταξη και των έξι υπόλοιπων χωρών, κρατών της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Βοσνία, Κροατία, Κόσοβο, Σκόπια, Μαυροβούνιο και Σερβία), η Νέα Ευρώπη αριθμεί 28 μέλη, ένα μέλος περισσότερο από την Ευρώπη προς κρίσης. Και με τον διαχωρισμό Φλάνδρας και Βαλονίας, τα μέλη έγιναν 29.
Έτσι, η ΕΕ δεν κατέρρευσε παρά τις ολέθριες προβλέψεις του 2011 αλλά αντίθετα το 2021 το ευρώ χρησιμοποιείται από ακόμα περισσότερες χώρες από ότι πριν τη κρίση.
"Κοιτάζοντας πίσω, στα 10 δέκα χρόνια που πέρασαν, ο αρχιδούκας της Αυστρίας von Habsburg θα ήταν περήφανος, καθώς όχι μόνο διασώθηκε το ευρώ αλλά επειδή με κάποιο τρόπο πριν από έναν αιώνα η αυτοκρατορία των Αψβούργων είχε ανασυσταθεί όπως οι Η.Π.Ε", καταλήγει ο καθηγητής τονίζοντας πως για αυτό και δεν αποτελεί απορίας άξιον γιατί οι Βρετανοί και οι Σκανδιναβοί την αποκαλούν "Wholly German Empire".
ΠΗΓΗ: http://news247.gr/oikonomia/2021_oxi_pia_eyrwzwnh_alla_hnwmenes_politeies_eyrwphs.1502938.html
Μαρίνα Χατζηδημητρίου
Σε δημοσίευμά του στην Wall Street Journal, ο καθηγητής βλέπει Έλληνες κηπουρούς και Γερμανούς να καλοπερνούν κάνοντας ηλιοθεραπεία στα εξοχικά τους στο νότο καθώς μια νέα δημοσιονομική ένωση έχει σχηματιστεί. "Καλωσήρθατε", όπως λέει, "στις άλλες ΗΠΑ".
Δέκα χρόνια πέρασαν από την κρίση που επηρέασε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένου της Ισπανίας και της Γαλλίας. Μερικά πράγματα παρέμειναν ίδια, ενώ αρκετά έχουν αλλάξει.
Στην νέα Ευρώπη του 2012, το ευρώ εξακολουθεί να κυκλοφορεί, αν και τα τραπεζογραμμάτια είναι πλέον σπάνια. Η ευκολία των ηλεκτρονικών πληρωμών τώρα κάνουν τον κόσμο να αναρωτιέται αν ποτέ άξιζε τον κόπο η δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Επίσης, οι Βρυξέλλες δεν είναι πια το "αρχηγείο" της Ευρώπης αλλά η Βιέννη.
"Υπάρχει κάτι σχετικά με την κληρονομιά των Αψβούργων", εξηγεί η νέα καγκελάριος της Αυστρίας Marsha Radetzky, προσθέτοντας πως κάνει την πολυεθνική πολιτική διασκεδαστική.
Σχετικά με τους Γερμανούς, ο καθηγητής αναφέρει πως φαίνεται να τους αρέσει η νέα πραγματικότητα. "Για κάποιο λόγο ποτέ δεν αισθανθήκαμε ευπρόσδεκτοι στο Βέλγιο", θυμάται η Γερμανίδα καγκελάριος Reinhold Siegfried von Gotha-Dämmerung.
Μάλιστα, το δημοσίευμα σημειώνει πως ο συνασπισμός της Α. Μέρκελ ηττήθηκε το 2013 κάτι που δεν αποτέλεσε έκπληξη. Ο Γερμανικός λαός απηύδησε να ξελασπώνει συνεχώς τους τραπεζίτες.
Η ζωή είναι ακόμη πιο εύκολη στις περιφερειακές Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, όπως είναι πλέον γνωστή η ευρωζώνη. Η ανεργία στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία έχει διαμορφωθεί στο 20% αλλά η δημιουργία ενός νέου συστήματος δημοσιονομικού φεντεραλισμού το 2012 έχει εξασφαλίσει μια σταθερή ροή των funds από τον πυρήνα της Β. Ευρώπης.
Όπως οι ανατολικογερμανοί πριν από αυτούς, οι νοτιοευρωπαίοι έχουν συνηθίσει αυτή τη κατάσταση. Με το ένα πέμπτο του πληθυσμού να είναι άνω των 65 χρονών, οι άνθρωποι απολαμβάνουν τη ζωή. Υπάρχουν δε αρκετά χρήματα σε αυτή την παραοικονομία καθώς αρκετοί είναι αυτοί, όπως οι Έλληνες οι οποίοι εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί και κηπουροί στους Γερμανούς, οι οποίοι έχουν και δεύτερες κατοικίες στον ηλιόλουστο νότο!
Η μορφή της Νέας Ευρώπης
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης έχουν ενταχθεί κάποια νέα μέλη. Η Λιθουανία και η Λετονία παρέμειναν προσκολλημένες στο σχέδιό τους να ενταχθούν στο ευρώ, ακολουθώντας το παράδειγμα της γειτονικής Εσθονίας.
Αυτές οι νέες χώρες είναι τα μεταγενέστερα παιδιά της Νέας Ευρώπης, τα οποία προσέλκυσαν τις γερμανικές επενδύσεις με τους σταθερούς φόρους και τους σχετικά χαμηλούς μισθούς τους.
Ωστόσο, κάποιες χώρες έφυγαν από την ζώνη του ευρώ. Ο καθηγητής αναφέρεται στον πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον λέγοντας πως αποφάσισε να διακινδυνεύσει ένα δημοψήφισμα σχετικά με την είσοδο της χώρας του στο ευρώ.
Παρακινούμενος από τος εριστικές εφημερίδες του Λονδίνου, ο λαός ψήφισε με 59% έναντι 41% την μη ένταξή τους στην ευρωζώνη.
Τώρα η Μ. Βρετανία είναι ο αγαπημένος προορισμός των Κινεζικών επενδύσεων. Οι Κινέζοι αγαπούν τα διαμερίσματά τους αλλά και τα υπέροχα σκωτσέζικα κτήματα για σκοποβολή!
'Κατά ένα τρόπο αυτή η ομοσπονδιακή Ευρώπη θα χαροποιούσε τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", σημειώνει.
Ωστόσο οι Η.Π.Ε του 2021 διαφέρουν κατά πολύ από την ΕΕ που διαλύθηκε το 2011. Έμελλε η διάλυση της Ευρωζώνης να επικεντρώνεται στα δύο λίκνα του δυτικού πολιτισμού, την Αθήνα και τη Ρώμη.
Αλλά ο Γ. Παπανδρέου και ο Σ. Μπερλουσκόνι δεν ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι ηγέτες που έπεσαν θύματα της κατάρας του ευρώ. Από τότε που ο φόβος της κρίσης άρχισε να εξαπλώνεται στην ευρωζώνη τον Ιούνιο του 2010, όχι λιγότερες από επτά κυβερνήσεις έπεσαν: Στην Ολλανδία, τη Σλοβακία, το Βέλγιο, την Ιρλανδία, την Φινλανδία, την Πορτογαλία και τη Σλοβενία.
Το γεγονός πως εννέα κυβερνήσεις έπεσαν σε λιγότερο από 18 μήνες ήταν κάτι το αξιοσημείωτο.
Το ευρώ είχε μετατραπεί σε φονική μηχανή που έτρωγε κυβερνήσεις αλλά προωθούσε επίσης και μια νέα γενιά λαϊκών κινημάτων όπως το ολλανδικό κόμμα για την Ελευθερία και οι True Finns.
Το Βέλγιο ήταν στα πρόθυρα της διάσπασης και οι δομές της Ευρώπης κατέρρεαν.
Στην ερώτηση ποιος θα ήταν ο επόμενος, η απάντηση είναι προφανής: η Ισπανία. Μετά τις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου ο Θαπατέρο παραιτήθηκε, ενώ ο επόμενος που θα έμπαινε στο μάτι του κυκλώνα ήταν ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Το ερώτημα όλων τον Νοέμβριο του 2011 ήταν κατά πόσο η νομισματική ένωση θα κατέρρεε. Ωστόσο αν έβγαινε η Ελλάδα και η Ιταλία πχ από την ευρωζώνη θα ήταν δύσκολο να διασωθεί το ενιαίο νόμισμα και η αποκατάσταση των νομισμάτων των χωρών θα ήταν εξοντωτικά δαπανηρή διαδικασία.
Έτσι, σημειώνει, το ενιαίο νόμισμα διασώθηκε αλλά η ευρωζώνη αναγκάστηκε να διασπαστεί, να χωριστεί αλλά δεν κατέρρευσε.
Ο ρόλος του Δημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD)
Στην ουσία ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας που πίεσε τις 21 χώρες να ενταχθούν στη Γερμανία και στις Η.Π.Ε υπό την συνθήκη του Πότσνταμ το 2014. Μάλιστα με την ένταξη και των έξι υπόλοιπων χωρών, κρατών της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Βοσνία, Κροατία, Κόσοβο, Σκόπια, Μαυροβούνιο και Σερβία), η Νέα Ευρώπη αριθμεί 28 μέλη, ένα μέλος περισσότερο από την Ευρώπη προς κρίσης. Και με τον διαχωρισμό Φλάνδρας και Βαλονίας, τα μέλη έγιναν 29.
Έτσι, η ΕΕ δεν κατέρρευσε παρά τις ολέθριες προβλέψεις του 2011 αλλά αντίθετα το 2021 το ευρώ χρησιμοποιείται από ακόμα περισσότερες χώρες από ότι πριν τη κρίση.
"Κοιτάζοντας πίσω, στα 10 δέκα χρόνια που πέρασαν, ο αρχιδούκας της Αυστρίας von Habsburg θα ήταν περήφανος, καθώς όχι μόνο διασώθηκε το ευρώ αλλά επειδή με κάποιο τρόπο πριν από έναν αιώνα η αυτοκρατορία των Αψβούργων είχε ανασυσταθεί όπως οι Η.Π.Ε", καταλήγει ο καθηγητής τονίζοντας πως για αυτό και δεν αποτελεί απορίας άξιον γιατί οι Βρετανοί και οι Σκανδιναβοί την αποκαλούν "Wholly German Empire".
ΠΗΓΗ: http://news247.gr/oikonomia/2021_oxi_pia_eyrwzwnh_alla_hnwmenes_politeies_eyrwphs.1502938.html
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011
Γιατί οι συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου προετοιμάζουν έξοδο από το ευρώ και κατάλυση του ελληικού κράτους
Ομιλία του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου σε εκδήλωση-συνέντευξη τύπου που οργανώθηκε στην ΕΣΗΕΑ στις 15.11 με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη και συμμετοχή του ομότιμου Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κασιμάτη
Θέλω να ευχαριστήσω τον Μίκη Θεοδωράκη για την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του και να του εκφράσω τον τεράστιο και ανυπόκριτο θαυμασμό μου για το απαράμιλλο ένστικτο και τη ζωτικότητα που διαθέτει, το εφηβικό πάθος που τον διακρίνει. Προχτές του μιλούσα για τις συνέπειες των αποφάσεων της 26.10.
‘Όταν με άκουσε μούπε: «πρέπει αμέσως να κάνουμε κάτι, να δώσουμε μια συνέντευξη τύπου».
Η ιδέα ξεκίνησε πριν από δέκα μέρες. Διάβαζα έκπληκτος ένα άρθρο του New York Times, που αναφερόταν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και έγραφε περίπου ότι το ελληνικό δίκαιο στο οποίο τώρα υπάγεται συνιστά ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα έναντι του αγγλικού δικαίου. Και ότι η συμφωνία αναδιάρθρωσης ήταν περίπου λεόντεια, δεν τόλεγε έτσι, το άφηνε όμως να φανεί καθαρά, υπέρ των τραπεζών. Ξαφνιασμένος άρχισα να τηλεφωνώ στους υποτιθέμενους ειδικούς των κομμάτων και του Μνημονίου και τους αντίθετους. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι τα ελληνικά κόμματα, ενάμισυ χρόνο μετά την είσοδο της χώρας σε μια φοβερή κρίση με αφορμή το χρέος, δεν διαθέτουν καμιά σοβαρή, σε βάθος γνώση των ρυθμίσεων που το αφορούν!
Είναι αλήθεια ότι μου έχει ξανατύχει. Θυμάμαι ότι στην περίοδο του Σχεδίου Ανάν ουδείς, ή σχεδόν, δεν είχε καν φυλλομετρήσει, όχι μελετήσει ένα σχέδιο που καθόριζε δια παντός το μέλλον, την ίδια την ύπαρξη κυπριακού κράτους!
Επιχειρηματολογούσαν στις τηλεοράσεις χωρίς να ξέρουν τι περιείχε αυτό το σχέδιο.
Μπορείτε άλλωστε να το διαπιστώσετε και σεις αν μπείτε στο ίντερνετ. Θα βρείτε εκεί δεκάδες μελέτες για την Ελλάδα, θα δείτε εξέταση σεναρίων εξόδου ή παραμονής στο ευρώ, θα δείτε ινστιτούτα και πανεπιστήμια να δημοσιεύουν μελέτες επί μελετών, στη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Βέλγιο. Εμείς εδώ σχεδόν τίποτα. Προφανώς περιμένουμε να μας πουν τι θα κάνουμε!
Μετά τις 26 Οκτωβρίου, τα πάντα συζητήθηκαν σε αυτή τη χώρα εκτός από ένα: τι περιέχουν και ποιές θα είναι οι συνέπειες εφαρμογής των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου. Η προσφυγή στη λαϊκή βούληση που επιβάλλει το πνεύμα, αν όχι το γράμμα του Συντάγματος, παρακάμφθηκε, τρία κόμματα που αλληλλομισούνται αποφάσισαν, άραγε υπό την πίεση ποιάς ισχυρής, υπέρτερης δύναμης, διερωτάται κανείς, να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας, ο κ. Σαμαράς έπαιξε το πολιτικό κεφάλι του κορώνα γράμματα και όλα αυτά γιατί; Για να εφαρμοσθούν οι ουσιαστικά άγνωστες στην Ελλάδα ως προς τις συνέπειές της, και μεταξύ των βουλευτών μεν, άβουλων δε, αποφάσεις της 26.10 και να ψηφισθεί από τη Βουλή, με 180 ψήφους η δεύτερη δανειακή σύμβαση.
Μας λένε ότι αν δεν εφαρμοσθούν οι αποφάσεις της 26.10 θα μας διώξουν από την ευρωζώνη. Θα επιχειρήσουμε να σας δείξουμε, εξετάζοντας τον συνδυασμό νομικών και ρυθμίσεων οικονομικής πολιτικής που επιβάλλονται στην Ελλάδα, ότι σκοπός, ή πάντως αποτέλεσμα των αποφάσεων αυτών, θα είναι ακριβώς να διευκολύνουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Σήμερα, το χρέος είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να κόψει την Ελλάδα, μπορεί να κόψει και τους πιστωτές. Αν όμως εφαρμοσθούν τα συμφωνηθέντα, η Ελλάδα θα «αφοπλισθεί» από τα κυριότερα διαπραγματευτικά χαρτιά της.
Η συμφωνία δεν είναι φτιαγμένη για να κάνει βιώσιμη την Ελλάδα, είναι φτιαγμένη για να την οδηγήσει σε κατάσταση δουλοπάροικου, οικονομικής αποικίας των πιστωτών, που δεν θα έχει φυσικά κανένα περιθώριο να διαπραγματευθεί τη θέση της στην ΕΕ ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να παραμένει ένα τύποις ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, θα έχει όμως στερηθεί από κάθε δυνατότητα άσκησης της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας του. Οι πιστωτές θα έχουν γίνει ιδιοκτήτες μιας χώρας που θα μοιάζει, όλο και πιο πολύ, με ένα Μπαγκλαντές στην Ευρώπη, μια χώρα που θα διώχνει όσους ‘Ελληνες μπορούν να φύγουν.
Για να εξασφάλιζε μια τέτοια συμφωνία την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα έπρεπε να οδηγεί σε μια οικονομία και ένα κράτος βιώσιμα. Αυτό που κάνει η συμφωνία είναι να λύνει τα προβλήματα των πιστωτών, προτού πετάξουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ.
Καταστρέφουν για να εκβιάσουν‘Όπως έγινε σε κάθε φάση, μέχρι τώρα, της κρίσης ο ελληνικός λαός τίθεται και πάλι ενώπιον ενός τρομοκρατικού και εκβιαστικού διλήμματος: είτε κάνουμε αυτό που μας λένε οι ξένοι, είτε οδηγούμεθα σε καταστροφή. Κανείς στην Αθήνα δεν έχει δώσει προσοχή σε αυτό που έγραψε ο Νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν: «κάντε αυτό που κάνουμε, όχι αυτό που σας λέμε να κάνετε». Μέχρι τώρα, κάνουμε αυτό που μας λένε να κάνουμε, αλλά οι καταστροφές όχι μόνο δεν αποφεύγονται, πλησιάζουν όλο και πιο κοντά.
Στην αρχή μας έλεγαν ότι πρέπει να γλυτώσουμε τη χρεωκοπία, τώρα μας λένε την έξοδο από το ευρώ, Κύριος οίδε τι θα πουν αύριο. Αν στην αρχή ισχυρίζονταν, όχι πολύ πειστικά, ότι η υπακοή οδηγεί στη σωτηρία, π.χ. ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2011, τώρα δεν μπαίνουν καν στον κόπο να περιγράψουν πως, π.χ., οι αποφάσεις της 26.10 θα οδηγήσουν όντως σε σωτηρία. Δεν τους απασχολεί καν να είναι ελάχιστα συνεπείς με τον εαυτό τους, ή να εξηγήσουν το βουνό από αποτυχημένες προβλέψεις και εκτιμήσεις.
Μήπως δεν θα σωζόμαστε με τις αποφάσεις του Μαίου 2010, του Μαρτίου και του Ιουλίου 2011, προτού διαπιστωθεί ότι δεν σωζόμαστε και χρειάζονται οι αποφάσεις του Οκτωβρίου; Παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο και υποστηρίζοντας τις θέσεις της «αυτοκρατορίας των τραπεζών» και της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, εναντίον της Ευρώπης, στις 23 Οκτωβρίου, τρεις μόνο μέρες πριν τη σύνοδο κορυφής, ο κ. Παπαδήμος περιέγραφε ως καταστροφικό το κούρεμα 50%. Τώρα σχημάτισε κυβέρνηση με κύρια αποστολή να εφαρμόσει τη συνταγή που ο ίδιος χαρακτήριζε καταστροφική. Αν συνεχισθούν αυτά, φοβούμεθα ότι είναι θέμα λίγου χρόνου μια βιβλική καταστροφή του ελληνικού λαού.
Για να είναι πειστικό κάθε φορά το δίλημμα προς τον ελληνικό λαό, παίρνονται μέτρα, συνειδητά ή όχι, για να το κάνουν πραγματικό. Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίσθηκε το οικονομικό πρόβλημα, έκανε ότι μπορούσε για να προκαλέσει την «επικοινωνιακή» επίθεση κατά της χώρας, στα τέλη του 2009 και, στη συνέχεια, την κερδοσκοπική επίθεση της άνοιξης του 2010. Η Τράπεζα της Ελλάδας διευκόλυνε την κερδοσκοπική επίθεση κατά των ελληνικών τίτλων τριπλασιάζοντας την προθεσμία ακάλυπτων συναλλαγών όπως αποκάλυψαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η Στατιστική Υπηρεσία κατηγορήθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της ότι φούσκωσε το έλλειμμα, η Αθήνα αρνήθηκε να απευθυνθεί στη Γερμανία και στη Ρωσία για βοήθεια, προκειμένου να δημιουργήσει τις συνθήκες που έφεραν τελικά το ΔΝΤ στην Ευρώπη και την Ελλάδα στο Μνημόνιο. Τότε, η Αθήνα «απειλούσε» δήθεν με το «πιστόλι» του ΔΝΤ, δηλαδή απειλούσε να αυτοκτονήσει μήπως την σκοτώσουν. Αργότερα, και ενώ ήδη είχε ωριμάσει η ιδέα ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση, η Ελλάδα σαμπόταρε την υλοποίησή της. Θέμα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ ήταν αδιανόητο πριν ένα μήνα. Εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα με το παραπλανητικό ερώτημα «26η Οκτωβρίου ή έξοδος από το ευρώ», ο κ. Παπανδρέου εισήγαγε μόνος του το θέμα στην ευρωπαϊκή ατζέντα, όπου το διευκόλυνε να εγκατασταθεί η στάση των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων της χώρας, που απέφυγαν να απαντήσουν στα ιταμά και παράνομα ευρωπαϊκά τελεσίγραφα. Δημιούργησε δηλαδή η ίδια η Αθήνα την πολιτική συνθήκη για να γίνει κάποια στιγμή εφικτή η έξοδος, με τους όρους μάλιστα των πιστωτών και των Γερμανών. Με άλλα λόγια, προκειμένου να δικαιολογηθεί το δίλημμα «κάντε ότι σας λέμε ή θα καταστραφούμε», οργανώνεται όντως η καταστροφή, απομειώνονται τα νομικά, οικονομικά και πολιτικά διαπραγματευτικά χαρτιά της χώρας και αυξάνεται κάθε φορά το τίμημα ενός ενδεχόμενου ‘Όχι, ώστε να διστάζει να το επιλέξει ο ελληνικός λαός. Το τελικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας δεν μπορεί να είναι παρά ο εθνικός όλεθρος. Δεν θέλουμε τώρα να κάνουμε δίκη προθέσεων ή ψυχανάλυση των πρωταγωνιστών, για όποιο λόγο όμως κι αν το κάνουν, αυτό ακριβώς κάνουν οι αρμόδιοι, διεθνείς και εγχώριοι, που εκπονούν σχέδια σωτηρίας της Ελλάδας εδώ και ενάμισυ χρόνο.
Στην αρχή μας είπαν μνημόνιο ή χρεωκοπία, σήμερα έχουμε μνημόνιο και χρεωκοπία. Αυτό που συζητάμε πλέον δεν είναι πως θα αποφύγουμε μια ήδη συντελεσθείσα χρεωκοπία, αλλά τους όρους της. Τώρα μας λένε 26η Οκτωβρίου ή θάνατος. Πολύ φοβούμεθα ότι αν τους ακολουθήσουμε θα έχουμε «και 26η Οκτωβρίου και θάνατο». ‘Όχι μόνο θα φύγουμε από το ευρώ, αλλά και θα τεθούμε προ του διλήμματος να κάνουμε μια επανάσταση κατά όλου του διεθνούς συστήματος, που δεν είναι βέβαιο ότι θέλουμε και ότι μπορούμε, ή ότι θα την κερδίσουμε, ή να αποδεχθούμε το τέλος του ελληνικού κράτους.
Προκειμένου να αποφασίσουμε αν πρέπει ή δεν πρέπει να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, πρέπει να εξετάσουμε κατ’ αρχήν τις συνέπειες αυτής της εφαρμογής. Στις 15 μέρες όμως που ακολούθησαν τη σύναψη των συμφωνιών αυτών, η Ελλάδα έχει συζητήσει τα πάντα, εκτός από το πραγματικό αποτέλεσμα της ενδεχόμενης εφαρμογής των συμφωνιών αυτών.
Οι συμφωνίες της 26ης ΟκτωβρίουΟι συμφωνίες αυτές εμπεριέχουν μια σειρά κρίσιμων ρυθμίσεων δικαίου και οικονομικής πολιτικής, οι οποίες δεν έχουν τύχει πλήρους επεξεργασίας ακόμα και τις αγνοούμε στην τελική τους μορφή, όχι όμως ως προς την κατεύθυνσή τους. Εφαρμοζόμενες, θα στερήσουν την Ελλάδα από κρίσιμα διαπραγματευτικά χαρτιά, που ακόμα διαθέτει, θα την αλυσοδέσουν με τρόπο μη αντιστρέψιμο, που θα χρειάζεται πλέον καθολική ρήξη για να επιβιώσει. Με άλλα λόγια, η 26η Οκτωβρίου, προβλέπει μια δραματική επιδείνωση των όρων αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και ολοκληρώνει την πορεία μετάβασης της Ελλάδας από ένα σχετικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος σε μια ιδιόμορφη οικονομική αποικία.
Η ψήφιση της δεύτερης δανειακής σύμβασης από τη Βουλή, και μάλιστα με αυξημένη πλειοψηφία, σε συνδυασμό με τη συμφωνία αναδιάρθρωσης θα οδηγήσει στην υπαγωγή του συνόλου του ελληνικού χρέους από τη δικαιοδοσία του ελληνικού δικαίου στη δικαιοδοσία του πολύ δυσμενέστερου αγγλικού. ‘Όπως σημειώνουν όλοι οι ξένοι και ‘Ελληνες ειδικοί που έχουν αρθρογραφήσει επ’ αυτού, περιλαμβανομένης και σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου Duke των ΗΠΑ, η υπαγωγή του χρέους στο ελληνικό δίκαιο είναι ένα ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί, είδος «ατομικού όπλου» στους πολέμους χρέους. Επιτρέπει στην ελληνική Βουλή να καθορίσει εκείνη τους όρους αποπληρωμής των ομολόγων. Της επιτρέπει επίσης, αν η χώρα αποφασίσει ή αναγκαστεί να πάει σε εθνικό νόμισμα, ή αν διαλυθεί το ευρώ, να καθορίσει κυρίαρχα την ισοτιμία αποπληρωμής των ομολόγων και να πληθωρίσει το χρέος της μαζί με το νόμισμά της. Η Ελλάδα δεν επιθυμεί πιθανώς να φύγει από το ευρώ για να εφαρμόσει αυτή τη μέθοδο, μπορεί όμως να απειλήσει ότι θα το πράξει, ώστε να αποσπάσει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους που έχει απελπιστικά ανάγκη. Σήμερα, και σε ότι αφορά το χρέος, η παραμονή ή έξοδος της χώρας από το ευρώ είναι όπλο στα χέρια της Αθήνας, αύριο θα είναι όπλο στα χέρια των πιστωτών της, που, αφού διασφαλίσουν με την 26η Οκτωβρίου τα συμφέροντα των τραπεζών θα αποφασίσουν αν θα την κρατήσουν ή όχι εντός ευρωζώνης. Μια ευρωζώνη άλλωστε που κινδυνεύει ήδη είτε να μην υπάρχει, είτε να μετατραπεί οριστικά σε φυλακή των εθνών και των λαών. Σήμερα άλλωστε συνιστά ρεαλιστική πιθανότητα τόσο η αποβολή της Ελλάδας, όσο και η διάλυση του ευρώ.
Αν τώρα η Ελλάδα έχει ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα για μια καλή, βιώσιμη συμφωνία αναδιάρθρωσης, δεν θα έχει κανένα τέτοιο όπλο σε περίπτωση επικύρωσης της δεύτερης δανειακής σύμβασης. Σύμφωνα με τους όρους της πρώτης δανειακής σύμβασης, που θα επικυρωθεί μαζί με τη δεύτερη, η Ελλάδα δεν μπορεί να πειράξει το υπόλοιπο, παλαιότερο χρέος της, αν γίνει αναδιάρθρωση θα γίνει μόνο με τους όρους των συμβαλλομένων στην πρώτη δανειακή. Το λέμε αυτό γιατί τώρα, ακόμα, η πρώτη δανειακή σύμβαση είναι νομικά ανυπόστατη και κατά το ελληνικό και κατά το διεθνές δίκαιο και πολιτικά αμφισβητήσιμη γιατί δεν έχει ψηφισθεί από τη Βουλή. Θα γίνει όμως νομικά έγκυρη με τυχόν ψήφιση, αλλά και η δικαιοδοσία για την εξέταση προσφυγών κατά της εγκυρότητας της σύμβασης θα φύγει από τα ελληνικά δικαστήρια και θα πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Οι συνέπειες των νομικών ρυθμίσεωνΠοια σημασία έχουν αυτές οι νομικές ρυθμίσεις; Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της. Η 26η Οκτωβρίου θα καταρρεύσει, όπως και η 21η Ιουλίου και όλα τα προηγούμενα σχέδια σωτηρίας. Το πραγματικό κούρεμα που προβλέπει υπολογίζεται στο 28% και από αυτό μεγάλο μέρος είναι στα χέρια ελληνικών και κυπριακών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων. Αυτή τη στιγμή η αγορά υπολογίζει πιθανώς σε 35% την αξία του ελληνικού χρέους, θα χρειαζόταν κούρεμα τουλάχιστο 80% για να θεωρήσουν όντως αξιόχρεη οι αγορές την Ελλάδα.
Κατά τον Σόρος η κατάρρευση της συμφωνίας θα γίνει σε μία ημέρα έως τρεις μήνες. Δύο σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης ήδη έκαναν δηλώσεις λέγοντας ότι η συμφωνία δεν είναι επαρκής, αλλά αν είναι έτσι γιατί να την εφαρμόσουμε;. Η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά ύφεσης. Αλλά και οι ίδιοι οι συντάκτες των αποφάσεων τι λένε; ‘Ότι θα φέρουν το ελληνικό χρέος στο 120% το 2020. Η πρόβλεψη αυτή στερείται σοβαρότητας όπως και όλες οι προηγούμενες που διαψεύστηκαν παταγωδώς, πολύ περισσότερο όταν δεν ξέρουμε αν σε ένα χρόνο από σήμερα θα υπάρχει ΕΕ και δεν θα έχει ξεσπάσει παγκόσμια οικονομική κρίση χειρότερη από το 1929. ‘Αλλωστε, η συμφωνία της 26.10 επιβάλλει τη συνέχιση της ίδιας οικονομικής πολιτικής που οργανώνει την ύφεση και τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα όμως κι αν επιβεβαιωθούν αυτή τη φορά, τι σημαίνει αυτό; ‘Ότι το 2020 θα έχουμε χρέος που δεν θα είναι βιώσιμο. Με 120% μπήκαμε στο μνημόνιο και καμία από τις συμφωνίες δεν περιέχει ρήτρα που να εξασφαλίζει την Ελλάδα σε περίπτωση που οι υπολογισμοί πέσουν έξω! Επιπλέον, η επικύρωση της δανειακής σύμβασης απαγορεύει πρακτικά στην Ελλάδα να δανειστεί από οποιονδήποτε άλλο και να αναζητήσει αλλού συμμάχους, αφού υποθηκεύει το σύνολο της περιουσίας της.
Από την καταστροφή στη λεηλασίαΣυνοψίζοντας μέχρις εδώ. Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου αφαιρεί από την Ελλάδα το κύριο διαπραγματευτικό της χαρτί και την αλυσοδένει ακόμα πιο σφιχτά στην πανθομολογούμενη, και από τους ξένους, καταστροφική πορεία που συνεχίζει ενάμισυ χρόνο τώρα. Οργανώνει μια αποτυχία, ακριβέστερα μια καταστροφή. Αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό: Οργανώνει και το ποιος θα ωφεληθεί από αυτή!
Αυτό το κάνει μέσω των όρων ήδη της πρώτης δανειακής, που θα αποκτήσουν αυξημένη νομική ισχύ με την ψήφιση της δεύτερης. Ειδικότερα, με την υποθήκευση όλης της τωρινής και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού κράτους, που προβλέπει, σε συνδυασμό μάλιστα με την πρόβλεψη του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου για εκποίηση σε τρέχουσες τιμές, που είναι δέκα ή εκατό φορές πιο κάτω από τις πραγματικές. Αυτό σημαίνει το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας και των τραπεζών που θα κρατικοποιηθούν λόγω αναδιάρθρωσης και των όποιων ορυκτών και υποθαλάσσιων πόρων τυχόν ανακαλυφθούν. Εξ ου ίσως και το εντονότατο διεθνές ενδιαφέρον ορισμένων πλευρών για την ορθή, ίσως όμως όχι πολύ επίκαιρη ιδέα ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ, με την ελπίδα, μεταξύ άλλων, ότι σε αυτούς θα περιέλθουν τελικά οι πόροι της. ‘Όχι μόνο η δημόσια, αλλά και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων θα χαθεί, και λόγω της ανάγκης να την εκποιήσουν για να αποφύγουν την ατομική τους καταστροφή και λόγω συνειδητά ανέφικτων δημοσιονομικών στόχων που τίθενται και οι οποίοι ήδη οδηγούν στην εξόντωση όσων δηλώνουν στη χώρα μας το εισόδημα και την περιουσία τους. Ακόμα και οι διαπλεκόμενοι θα εξαφανισθούν και αντικατασταθούν από ξένους, όταν θα έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους.
Δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σε όλα αυτά και τίποτα μη αναμενόμενο, αφού αυτές τις συμβάσεις και τις αποφάσεις τις καταρτίζει το International Institute of Finance του κ. Νταλάρα, δηλαδή η «Διεθνής του Χρήματος», η παγκόσμια ένωση των τραπεζών, το πολύ πολύ λαμβάνοντας υπόψιν της και τις γνώμες της γερμανικής και αμερικανικής κυβέρνησης. Αν πιστέψουμε το περιοδικό Επίκαιρα, που δεν διαψεύστηκε, η πρώτη δανειακή σύμβαση καταρτίστηκε από το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου, που κατήρτισε και το σχέδιο Ανάν, που προέβλεπε την κατάλυση του κυπριακού κράτους ως μέσο επίλυσης του κυπριακού.
Μακάρι να μας διαψεύσουν οι κυβερνώντες, για να προλάβουμε άλλωστε, να προειδοποιήσουμε, να αποτρέψουμε δίνουμε σήμερα αυτή τη συνέντευξη. Είναι όμως γεγονός ότι τα πρόσωπα δεν είναι αυτά που θα μας καθησύχαζαν. Σήμερα η εφημερίδα Μοντ, σε ένα άρθρο από αυτά που συνήθως απηχούν το Μέγαρο των Ηλυσίων, υπογραμμίζει ότι η πολιτική εξουσία στην Ευρώπη περιέρχεται στα χέρια της Goldman Sachs, αναφέροντας χαρακτηριστικά τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Μόντι και τον κ. Ντράγκι, επικεφαλής της ΕΚΤ. Στο άρθρο υπογραμμίζεται η συνενοχή Παπαδήμου στο μαγείρεμα, μαζί με την Goldman, των στοιχείων που επέτρεψαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ενώ γίνεται αναφορά και στον άλλο πρώην υπάλληλο της μεγαλύτερης τράπεζας στον κόσμο, τον κ. Χριστοδούλου, που, αφού διέπρεψε σε τιτλοποιήσεις με τη Goldman από τη θέση του στην Εθνική Τράπεζα, ανταμοίφθηκε τοποθετούμενος επικεφαλής του ελληνικού οργανισμού διαχείρισης του χρέους. Προτού καν η νέα κυβέρνηση πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ο κ. Παπαδήμος συνεργάσθηκε με τον κ. Χριστοδούλου και τον έστειλε στον κ. Νταλάρα του IIF να φτιάξει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης. Προς τι τέτοια πρεμούρα; Δύο χρόνια περιμένει να ρυθμισθεί το πρόβλημα χρέους. Πρέπει να ρυθμισθεί σε είκοσι μέρες, προτού κανείς καταλάβει τι γίνεται, χωρίς να δοθεί η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να ενημερωθεί σε βάθος και να αποφασίσει κυρίαρχα; Είναι αυτοί κατάλληλοι άνθρωποι για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας;
Αυτό που κάνουν στη πραγματικότητα οι πιστωτές στην Ελλάδα είναι η κλασική μέθοδος του τοκογλύφου από καταβολής χρήματος. Με αυτόν τον τρόπο καταστράφηκαν εκατομμύρια επιχειρήσεις στον κόσμο που δανείστηκαν, χαρτοπαίκτες που κατέφυγαν στα κοράκια που περιμένουν στην κουζίνα της λέσχης την ώρα τους, άνθρωποι που έπαιξαν στο χρηματιστήριο, φτωχοί αγρότες που χρεώθηκαν στους κοτζαμπάσηδες και έγιναν δουλοπάροικοι. Στην περίπτωσή μας είναι ένας ολόκληρος λαός και μια χώρα που έχουν γίνει αντικείμενο «τοκογλυφικού ιμπεριαλισμού» και ένα κράτος που θα απομείνει μεν τυπικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο, ένα άδειο κουκούλι χωρίς καμιά εξουσία δε.
Δεν θα περιγράψουμε τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια, αρκετά είπαμε, γιατί βέβαια κάποια στιγμή στην πορεία αυτή είναι πιθανό η ομαλότητα να διακοπεί και η χώρα να μπει στον κύκλο του αίματος. Αν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» έχει προγραμματίσει τη διάλυση της ΕΕ και τη μετάβαση σε αυταρχικά καθεστώτα, πιθανώς οργανώνοντας αιματηρές προβοκάτσιες ή πολέμους, καθεστώτα ίσως απαραίτητα για ένα πρόγραμμα μαζικής φτωχοποίησης των ευρωπαϊκών λαών, τότε, δυστυχώς, η χώρα μας προσφέρεται ως πειραματόζωο, με τις δομές και τις ηγεσίες που διαθέτει. Δεν το γνωρίζουμε, αλλά δεν το αποκλείουμε, το αντίθετο, έχουμε ισχυρές ενδείξεις. Επειδή όμως στον πυρήνα αυτής της Αυτοκρατορίας είναι τραπεζίτες, προτού αρχίσουν τα μεγάλα δράματα και οι περιπέτειες, σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, θέλουν πιθανώς να έχουν ήδη στο χρηματοκιβώτιό τους τίτλους ιδιοκτησίας της Ελλάδας και να έχουν εξασφαλίσει, κατά τον καλύτερο τρόπο, τις τράπεζές τους.
Ακόμα, τις επόμενες μέρες και εβδομάδες, μπορούμε ίσως να προλάβουμε την καταστροφή. Δεν έχει ακόμα συντελεσθεί. Μετά θα καταβληθεί πολύ μεγάλο κόστος με αμφίβολα αποτελέσματα. Είναι εθνική ανάγκη η χώρα να αποκτήσει επειγόντως εθνική διαπραγματευτική γραμμή διεκδικώντας ένα βιώσιμο σχέδιο αναδιάρθρωσης και ανάταξης της οικονομίας της, να υπερασπιστεί διεθνώς τον εαυτό της και την ευρωπαϊκή ιδέα με τρόπο συγκεκριμένο, να ετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα και τα σενάρια, να ετοιμάσει την διατροφική, ενεργειακή, αμυντική της επάρκεια για τουλάχιστο μερικούς μήνες, αναζητώντας επειγόντως αξιόπιστους συμμάχους εντός και εκτός ΕΕ. Θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη διεκδίκηση ευρωπαϊκής λύσης για το σύνολο του ευρωπαϊκού προβλήματος χρέους, που έχει γίνει ο μοχλός για τη διάλυση της ΕΕ, του επανελέγχου του συστήματος χρηματοδότησης της ευρωπαϊκής οικονομίας και ενός νέου, αναπτυξιακού New Deal για την Ευρώπη. Αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να εκπονήσει σχέδια έκτακτης ανάγκης για να επιβιώσει ότι κι αν συμβεί. Για ποιο λόγο π.χ. καταστράφηκαν συστηματικά οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία; Ποιος αποφάσισε και γιατί σε τέτοιες στιγμές την πρωτοφανή καρατόμηση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων; Πρέπει άμεσα να σταματήσει η καταστροφή των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Πρέπει πάση θυσία και άμεσα να διακοπεί η πορεία προς τον εθνικό όλεθρο που εγκαινιάστηκε τον Μάιο του 2010 και της οποίας μείζων σταθμός θα είναι η προβλεπόμενη συμφωνία αναδιάρθρωσης και η επικύρωση της δεύτερης δανειακής σύμβασης.
Δευτερολογία - απάντηση σε ερώτησηΑπαντώντας στο ερώτημα του Μίκη να πούμε δυο κουβέντες. Η μία εκδοχή είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση αρχίζει να διαπραγματεύεται, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται ούτε διανοητικά, ούτε ψυχολογικά προετοιμασμένη και δεν φαίνεται να έχει και τη διάθεση. Η διαπραγμάτευση αυτή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και θα ήταν σκόπιμο να γίνει όχι από την πλευρά των στενά ελληνικών συμφερόντων αλλά επίσης και από την πλευρά των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης. Διότι αυτή τη στιγμή οι συμφωνίες αυτές οδηγούν σε μία μεγάλη κρίση όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ολόκληρη, αν θέλετε, την Ευρώπη και απειλούν όλες τις κατακτήσεις, τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις που προέκυψαν από τη νίκη των ευρωπαϊκών λαών επί του Χίτλερ. Μας πηγαίνουν πιο πίσω δηλαδή από το ’45. Υπ’ αυτή την έννοια υπάρχει μία τεράστια ανάγκη, νομίζω ότι θα έβρισκε και απήχηση στους λαούς αν κάποιος από τους ευρωπαίους ηγέτες έπαιζε αυτό το ρόλο. Δυστυχώς βεβαίως το υποκείμενο λείπει μέχρι στιγμής. Μία ελληνική κυβέρνηση δηλαδή η οποία να μιλάει στο όνομα του ελληνικού λαού και στο όνομα επίσης και των ευρωπαϊκών λαών. Και επίσης διατεθeιμένη να κινητοποιήσει τα πολλά όπλα που έχει η χώρα σε κάθε επίπεδο. Ακόμη και στο επίπεδο της γεωπολιτικής αξίας του χώρου. Η Ελλάδα σήμερα κατεστραμένη διατηρεί στρατεύματα στο Αφγανιστάν, στο Κόσοβο, στέλνει καράβια στη Σομαλία, δίνει τον εναέριο χώρο για τον πόλεμο κατά της Λιβύης. Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για να την καταστρέφουν οικονομικά οι σύμμαχοι της; Θα πρέπει και αυτοί να πάρουν την ευθύνη τους, δεν νοείται σε μια συμμαχία για παράδειγμα να καταστρέφεται ένας σύμμαχος. Για ποιό λόγο δεν αναπτύσσονται οι σχέσεις με την Ρωσία ενώ γίνεται συστηματική προσπάθεια καταστροφής τους. Σας είπα προηγουμένως για το ζήτημα το στρατιωτικό, μια χώρα που είναι σε μια τέτοια κατάσταση πρέπει να είναι προφανώς έτοιμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος εξ αντικειμένου. Για ποιό λόγο λοιπόν αποφασίζουν να διώξουνε τέσσερις τάξεις της Σχολής Ευελπίδων, ας πούμε, όλες μαζί. Πράγματα που δεν έχουνε γίνει ξανά στην ιστορία και στα δυο – τρία διεθνώς παραδείγματα που έχουνε γίνει, έχουνε γίνει ως αποτέλεσμα ξένων συνομωσιών και κατέληξαν σε στρατιωτικές καταστροφές. Ο άλλος τρόπος για να σταματήσει αυτή η πορεία είναι βεβαίως μία μορφή λαϊκής "εξέγερσης", μία συνειδητοποίηση δηλαδή από τον ελληνικό λαό του διακυβεύματος και η γρήγορη δημιουργία πολιτικών υποκειμένων, κοινωνικών υποκειμένων τα οποία να σταματήσουν αυτή την πορεία. Βεβαίως επειδή αυτή η διαδικασία πηγαίνει πολύ αργά στο σχηματισμό αυτών των υποκειμένων και επειδή και ο αντίπαλος ξέρει τι μπορεί να του συμβεί, υποθέτω ότι αρχίζει και το ίδιο το δημοκρατικό πλαίσιο να μπορεί να απειληθεί στους μήνες και στα χρόνια που έρχονται. Όπως μου έλεγε κάποιος μισο – αστεία, μισο – σοβαρά, όλοι συζητάνε αν θα γίνουνε εκλογές 19 Φεβρουαρίου, κανενός δεν του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να μην ξαναγίνουν εκλογές. Την προηγούμενη φορά που η Ελλάδα βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση ήταν στα 1965 με 1967 όταν δηλαδή υπήρχε τόσο μεγάλη απόσταση λαϊκής βούλησης και εφαρμοζόμενης πολιτικής. Είναι επίσης πιθανό, επειδή το σχέδιο τουλάχιστον των αγορών όπως το γράφει π.χ. η Wall Street Journal από εδώ, από εκεί, είναι η μαζική κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, αυτό να απαιτήσει ενδεχομένως και την κατεδάφιση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας διότι ουσιαστικώς και από τη δημοκρατία έχουνε κόψει τη χρηματοδότηση. Επομένως εάν η χώρα δεν μπορέσει να απαντήσει συγκροτημένα ως έθνος στις προκλήσεις που δέχεται υπάρχει κίνδυνος να ενεργοποιηθούν διαφόρων ειδών σενάρια σε αυτή την πορεία. Ακόμα και αν η πορεία είναι ομαλή και εξελιχθεί όπως προαλείφεται από αυτές τις πολιτικές και τις συνθήκες αυτό στο οποίο θα καταλήξει είναι να δημιουργήσει, πράγμα που εγώ θεωρώ το πιο απίθανο να γίνει ομαλά, θα καταλήξει να δημιουργήσει ένα Μπακλαντές μέσα στην Ευρώπη, να δώσει ένα ισχυρό κίνητρο στους Έλληνες να φύγουν από την Ελλάδα και σε κάθε κατατρεγμένο των φτωχώτερων και σε χειρότερη κατάσταση βρισκόμενων περιοχών του πλανήτη να έρθει εδώ. Ουσιαστικά ο μηχανισμός της αρπαγής της περιουσίας είναι ένας μηχανισμός αρπαγής της κυριαρχίας με έμμεσο τρόπο. Στερεί από τον λαό την δυνατότητα να ασκήσει την κυριαρχία που του αναγνωρίζει το Σύνταγμα του και το Διεθνές Δίκαιο. Μένει ένα κουκούλι που θα λέγεται Ελλάδα, θα είναι αξιοθέατο, θα είναι συμβολικό ας πούμε και από την άλλη μεριά δεν θα υπάρχει τίποτα στο εσωτερικό αυτού του άδειου κελύφους. Γι’ αυτό και βάλαμε τίτλο στη σημερινή εκδήλωση, στη συνέντευξη αυτή «το πως οι Συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου απειλούν με κατάλυση το Ελληνικό Κράτος». Είναι ένας σημαντικός σταθμός, δεν είναι απλώς η συνέχιση του Μνημονίου, είναι μια σημαντική νέα ποιότητα που εισάγεται εδώ στο μετασχηματισμό της Ελλάδας σε οικονομικό προτεκτοράτο.
15 Νοεμβρίου 2011 (ΕΣΗΕΑ)
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
ΠΗΓΗ: http://konstantakopoulos.blogspot.com/2011/11/26.html
Θέλω να ευχαριστήσω τον Μίκη Θεοδωράκη για την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του και να του εκφράσω τον τεράστιο και ανυπόκριτο θαυμασμό μου για το απαράμιλλο ένστικτο και τη ζωτικότητα που διαθέτει, το εφηβικό πάθος που τον διακρίνει. Προχτές του μιλούσα για τις συνέπειες των αποφάσεων της 26.10.
‘Όταν με άκουσε μούπε: «πρέπει αμέσως να κάνουμε κάτι, να δώσουμε μια συνέντευξη τύπου».
Η ιδέα ξεκίνησε πριν από δέκα μέρες. Διάβαζα έκπληκτος ένα άρθρο του New York Times, που αναφερόταν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και έγραφε περίπου ότι το ελληνικό δίκαιο στο οποίο τώρα υπάγεται συνιστά ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα έναντι του αγγλικού δικαίου. Και ότι η συμφωνία αναδιάρθρωσης ήταν περίπου λεόντεια, δεν τόλεγε έτσι, το άφηνε όμως να φανεί καθαρά, υπέρ των τραπεζών. Ξαφνιασμένος άρχισα να τηλεφωνώ στους υποτιθέμενους ειδικούς των κομμάτων και του Μνημονίου και τους αντίθετους. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι τα ελληνικά κόμματα, ενάμισυ χρόνο μετά την είσοδο της χώρας σε μια φοβερή κρίση με αφορμή το χρέος, δεν διαθέτουν καμιά σοβαρή, σε βάθος γνώση των ρυθμίσεων που το αφορούν!
Είναι αλήθεια ότι μου έχει ξανατύχει. Θυμάμαι ότι στην περίοδο του Σχεδίου Ανάν ουδείς, ή σχεδόν, δεν είχε καν φυλλομετρήσει, όχι μελετήσει ένα σχέδιο που καθόριζε δια παντός το μέλλον, την ίδια την ύπαρξη κυπριακού κράτους!
Επιχειρηματολογούσαν στις τηλεοράσεις χωρίς να ξέρουν τι περιείχε αυτό το σχέδιο.
Μπορείτε άλλωστε να το διαπιστώσετε και σεις αν μπείτε στο ίντερνετ. Θα βρείτε εκεί δεκάδες μελέτες για την Ελλάδα, θα δείτε εξέταση σεναρίων εξόδου ή παραμονής στο ευρώ, θα δείτε ινστιτούτα και πανεπιστήμια να δημοσιεύουν μελέτες επί μελετών, στη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Βέλγιο. Εμείς εδώ σχεδόν τίποτα. Προφανώς περιμένουμε να μας πουν τι θα κάνουμε!
Μετά τις 26 Οκτωβρίου, τα πάντα συζητήθηκαν σε αυτή τη χώρα εκτός από ένα: τι περιέχουν και ποιές θα είναι οι συνέπειες εφαρμογής των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου. Η προσφυγή στη λαϊκή βούληση που επιβάλλει το πνεύμα, αν όχι το γράμμα του Συντάγματος, παρακάμφθηκε, τρία κόμματα που αλληλλομισούνται αποφάσισαν, άραγε υπό την πίεση ποιάς ισχυρής, υπέρτερης δύναμης, διερωτάται κανείς, να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας, ο κ. Σαμαράς έπαιξε το πολιτικό κεφάλι του κορώνα γράμματα και όλα αυτά γιατί; Για να εφαρμοσθούν οι ουσιαστικά άγνωστες στην Ελλάδα ως προς τις συνέπειές της, και μεταξύ των βουλευτών μεν, άβουλων δε, αποφάσεις της 26.10 και να ψηφισθεί από τη Βουλή, με 180 ψήφους η δεύτερη δανειακή σύμβαση.
Μας λένε ότι αν δεν εφαρμοσθούν οι αποφάσεις της 26.10 θα μας διώξουν από την ευρωζώνη. Θα επιχειρήσουμε να σας δείξουμε, εξετάζοντας τον συνδυασμό νομικών και ρυθμίσεων οικονομικής πολιτικής που επιβάλλονται στην Ελλάδα, ότι σκοπός, ή πάντως αποτέλεσμα των αποφάσεων αυτών, θα είναι ακριβώς να διευκολύνουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Σήμερα, το χρέος είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να κόψει την Ελλάδα, μπορεί να κόψει και τους πιστωτές. Αν όμως εφαρμοσθούν τα συμφωνηθέντα, η Ελλάδα θα «αφοπλισθεί» από τα κυριότερα διαπραγματευτικά χαρτιά της.
Η συμφωνία δεν είναι φτιαγμένη για να κάνει βιώσιμη την Ελλάδα, είναι φτιαγμένη για να την οδηγήσει σε κατάσταση δουλοπάροικου, οικονομικής αποικίας των πιστωτών, που δεν θα έχει φυσικά κανένα περιθώριο να διαπραγματευθεί τη θέση της στην ΕΕ ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να παραμένει ένα τύποις ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, θα έχει όμως στερηθεί από κάθε δυνατότητα άσκησης της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας του. Οι πιστωτές θα έχουν γίνει ιδιοκτήτες μιας χώρας που θα μοιάζει, όλο και πιο πολύ, με ένα Μπαγκλαντές στην Ευρώπη, μια χώρα που θα διώχνει όσους ‘Ελληνες μπορούν να φύγουν.
Για να εξασφάλιζε μια τέτοια συμφωνία την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα έπρεπε να οδηγεί σε μια οικονομία και ένα κράτος βιώσιμα. Αυτό που κάνει η συμφωνία είναι να λύνει τα προβλήματα των πιστωτών, προτού πετάξουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ.
Καταστρέφουν για να εκβιάσουν‘Όπως έγινε σε κάθε φάση, μέχρι τώρα, της κρίσης ο ελληνικός λαός τίθεται και πάλι ενώπιον ενός τρομοκρατικού και εκβιαστικού διλήμματος: είτε κάνουμε αυτό που μας λένε οι ξένοι, είτε οδηγούμεθα σε καταστροφή. Κανείς στην Αθήνα δεν έχει δώσει προσοχή σε αυτό που έγραψε ο Νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν: «κάντε αυτό που κάνουμε, όχι αυτό που σας λέμε να κάνετε». Μέχρι τώρα, κάνουμε αυτό που μας λένε να κάνουμε, αλλά οι καταστροφές όχι μόνο δεν αποφεύγονται, πλησιάζουν όλο και πιο κοντά.
Στην αρχή μας έλεγαν ότι πρέπει να γλυτώσουμε τη χρεωκοπία, τώρα μας λένε την έξοδο από το ευρώ, Κύριος οίδε τι θα πουν αύριο. Αν στην αρχή ισχυρίζονταν, όχι πολύ πειστικά, ότι η υπακοή οδηγεί στη σωτηρία, π.χ. ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2011, τώρα δεν μπαίνουν καν στον κόπο να περιγράψουν πως, π.χ., οι αποφάσεις της 26.10 θα οδηγήσουν όντως σε σωτηρία. Δεν τους απασχολεί καν να είναι ελάχιστα συνεπείς με τον εαυτό τους, ή να εξηγήσουν το βουνό από αποτυχημένες προβλέψεις και εκτιμήσεις.
Μήπως δεν θα σωζόμαστε με τις αποφάσεις του Μαίου 2010, του Μαρτίου και του Ιουλίου 2011, προτού διαπιστωθεί ότι δεν σωζόμαστε και χρειάζονται οι αποφάσεις του Οκτωβρίου; Παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο και υποστηρίζοντας τις θέσεις της «αυτοκρατορίας των τραπεζών» και της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, εναντίον της Ευρώπης, στις 23 Οκτωβρίου, τρεις μόνο μέρες πριν τη σύνοδο κορυφής, ο κ. Παπαδήμος περιέγραφε ως καταστροφικό το κούρεμα 50%. Τώρα σχημάτισε κυβέρνηση με κύρια αποστολή να εφαρμόσει τη συνταγή που ο ίδιος χαρακτήριζε καταστροφική. Αν συνεχισθούν αυτά, φοβούμεθα ότι είναι θέμα λίγου χρόνου μια βιβλική καταστροφή του ελληνικού λαού.
Για να είναι πειστικό κάθε φορά το δίλημμα προς τον ελληνικό λαό, παίρνονται μέτρα, συνειδητά ή όχι, για να το κάνουν πραγματικό. Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίσθηκε το οικονομικό πρόβλημα, έκανε ότι μπορούσε για να προκαλέσει την «επικοινωνιακή» επίθεση κατά της χώρας, στα τέλη του 2009 και, στη συνέχεια, την κερδοσκοπική επίθεση της άνοιξης του 2010. Η Τράπεζα της Ελλάδας διευκόλυνε την κερδοσκοπική επίθεση κατά των ελληνικών τίτλων τριπλασιάζοντας την προθεσμία ακάλυπτων συναλλαγών όπως αποκάλυψαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η Στατιστική Υπηρεσία κατηγορήθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της ότι φούσκωσε το έλλειμμα, η Αθήνα αρνήθηκε να απευθυνθεί στη Γερμανία και στη Ρωσία για βοήθεια, προκειμένου να δημιουργήσει τις συνθήκες που έφεραν τελικά το ΔΝΤ στην Ευρώπη και την Ελλάδα στο Μνημόνιο. Τότε, η Αθήνα «απειλούσε» δήθεν με το «πιστόλι» του ΔΝΤ, δηλαδή απειλούσε να αυτοκτονήσει μήπως την σκοτώσουν. Αργότερα, και ενώ ήδη είχε ωριμάσει η ιδέα ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση, η Ελλάδα σαμπόταρε την υλοποίησή της. Θέμα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ ήταν αδιανόητο πριν ένα μήνα. Εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα με το παραπλανητικό ερώτημα «26η Οκτωβρίου ή έξοδος από το ευρώ», ο κ. Παπανδρέου εισήγαγε μόνος του το θέμα στην ευρωπαϊκή ατζέντα, όπου το διευκόλυνε να εγκατασταθεί η στάση των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων της χώρας, που απέφυγαν να απαντήσουν στα ιταμά και παράνομα ευρωπαϊκά τελεσίγραφα. Δημιούργησε δηλαδή η ίδια η Αθήνα την πολιτική συνθήκη για να γίνει κάποια στιγμή εφικτή η έξοδος, με τους όρους μάλιστα των πιστωτών και των Γερμανών. Με άλλα λόγια, προκειμένου να δικαιολογηθεί το δίλημμα «κάντε ότι σας λέμε ή θα καταστραφούμε», οργανώνεται όντως η καταστροφή, απομειώνονται τα νομικά, οικονομικά και πολιτικά διαπραγματευτικά χαρτιά της χώρας και αυξάνεται κάθε φορά το τίμημα ενός ενδεχόμενου ‘Όχι, ώστε να διστάζει να το επιλέξει ο ελληνικός λαός. Το τελικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας δεν μπορεί να είναι παρά ο εθνικός όλεθρος. Δεν θέλουμε τώρα να κάνουμε δίκη προθέσεων ή ψυχανάλυση των πρωταγωνιστών, για όποιο λόγο όμως κι αν το κάνουν, αυτό ακριβώς κάνουν οι αρμόδιοι, διεθνείς και εγχώριοι, που εκπονούν σχέδια σωτηρίας της Ελλάδας εδώ και ενάμισυ χρόνο.
Στην αρχή μας είπαν μνημόνιο ή χρεωκοπία, σήμερα έχουμε μνημόνιο και χρεωκοπία. Αυτό που συζητάμε πλέον δεν είναι πως θα αποφύγουμε μια ήδη συντελεσθείσα χρεωκοπία, αλλά τους όρους της. Τώρα μας λένε 26η Οκτωβρίου ή θάνατος. Πολύ φοβούμεθα ότι αν τους ακολουθήσουμε θα έχουμε «και 26η Οκτωβρίου και θάνατο». ‘Όχι μόνο θα φύγουμε από το ευρώ, αλλά και θα τεθούμε προ του διλήμματος να κάνουμε μια επανάσταση κατά όλου του διεθνούς συστήματος, που δεν είναι βέβαιο ότι θέλουμε και ότι μπορούμε, ή ότι θα την κερδίσουμε, ή να αποδεχθούμε το τέλος του ελληνικού κράτους.
Προκειμένου να αποφασίσουμε αν πρέπει ή δεν πρέπει να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, πρέπει να εξετάσουμε κατ’ αρχήν τις συνέπειες αυτής της εφαρμογής. Στις 15 μέρες όμως που ακολούθησαν τη σύναψη των συμφωνιών αυτών, η Ελλάδα έχει συζητήσει τα πάντα, εκτός από το πραγματικό αποτέλεσμα της ενδεχόμενης εφαρμογής των συμφωνιών αυτών.
Οι συμφωνίες της 26ης ΟκτωβρίουΟι συμφωνίες αυτές εμπεριέχουν μια σειρά κρίσιμων ρυθμίσεων δικαίου και οικονομικής πολιτικής, οι οποίες δεν έχουν τύχει πλήρους επεξεργασίας ακόμα και τις αγνοούμε στην τελική τους μορφή, όχι όμως ως προς την κατεύθυνσή τους. Εφαρμοζόμενες, θα στερήσουν την Ελλάδα από κρίσιμα διαπραγματευτικά χαρτιά, που ακόμα διαθέτει, θα την αλυσοδέσουν με τρόπο μη αντιστρέψιμο, που θα χρειάζεται πλέον καθολική ρήξη για να επιβιώσει. Με άλλα λόγια, η 26η Οκτωβρίου, προβλέπει μια δραματική επιδείνωση των όρων αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και ολοκληρώνει την πορεία μετάβασης της Ελλάδας από ένα σχετικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος σε μια ιδιόμορφη οικονομική αποικία.
Η ψήφιση της δεύτερης δανειακής σύμβασης από τη Βουλή, και μάλιστα με αυξημένη πλειοψηφία, σε συνδυασμό με τη συμφωνία αναδιάρθρωσης θα οδηγήσει στην υπαγωγή του συνόλου του ελληνικού χρέους από τη δικαιοδοσία του ελληνικού δικαίου στη δικαιοδοσία του πολύ δυσμενέστερου αγγλικού. ‘Όπως σημειώνουν όλοι οι ξένοι και ‘Ελληνες ειδικοί που έχουν αρθρογραφήσει επ’ αυτού, περιλαμβανομένης και σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου Duke των ΗΠΑ, η υπαγωγή του χρέους στο ελληνικό δίκαιο είναι ένα ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί, είδος «ατομικού όπλου» στους πολέμους χρέους. Επιτρέπει στην ελληνική Βουλή να καθορίσει εκείνη τους όρους αποπληρωμής των ομολόγων. Της επιτρέπει επίσης, αν η χώρα αποφασίσει ή αναγκαστεί να πάει σε εθνικό νόμισμα, ή αν διαλυθεί το ευρώ, να καθορίσει κυρίαρχα την ισοτιμία αποπληρωμής των ομολόγων και να πληθωρίσει το χρέος της μαζί με το νόμισμά της. Η Ελλάδα δεν επιθυμεί πιθανώς να φύγει από το ευρώ για να εφαρμόσει αυτή τη μέθοδο, μπορεί όμως να απειλήσει ότι θα το πράξει, ώστε να αποσπάσει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους που έχει απελπιστικά ανάγκη. Σήμερα, και σε ότι αφορά το χρέος, η παραμονή ή έξοδος της χώρας από το ευρώ είναι όπλο στα χέρια της Αθήνας, αύριο θα είναι όπλο στα χέρια των πιστωτών της, που, αφού διασφαλίσουν με την 26η Οκτωβρίου τα συμφέροντα των τραπεζών θα αποφασίσουν αν θα την κρατήσουν ή όχι εντός ευρωζώνης. Μια ευρωζώνη άλλωστε που κινδυνεύει ήδη είτε να μην υπάρχει, είτε να μετατραπεί οριστικά σε φυλακή των εθνών και των λαών. Σήμερα άλλωστε συνιστά ρεαλιστική πιθανότητα τόσο η αποβολή της Ελλάδας, όσο και η διάλυση του ευρώ.
Αν τώρα η Ελλάδα έχει ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα για μια καλή, βιώσιμη συμφωνία αναδιάρθρωσης, δεν θα έχει κανένα τέτοιο όπλο σε περίπτωση επικύρωσης της δεύτερης δανειακής σύμβασης. Σύμφωνα με τους όρους της πρώτης δανειακής σύμβασης, που θα επικυρωθεί μαζί με τη δεύτερη, η Ελλάδα δεν μπορεί να πειράξει το υπόλοιπο, παλαιότερο χρέος της, αν γίνει αναδιάρθρωση θα γίνει μόνο με τους όρους των συμβαλλομένων στην πρώτη δανειακή. Το λέμε αυτό γιατί τώρα, ακόμα, η πρώτη δανειακή σύμβαση είναι νομικά ανυπόστατη και κατά το ελληνικό και κατά το διεθνές δίκαιο και πολιτικά αμφισβητήσιμη γιατί δεν έχει ψηφισθεί από τη Βουλή. Θα γίνει όμως νομικά έγκυρη με τυχόν ψήφιση, αλλά και η δικαιοδοσία για την εξέταση προσφυγών κατά της εγκυρότητας της σύμβασης θα φύγει από τα ελληνικά δικαστήρια και θα πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Οι συνέπειες των νομικών ρυθμίσεωνΠοια σημασία έχουν αυτές οι νομικές ρυθμίσεις; Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της. Η 26η Οκτωβρίου θα καταρρεύσει, όπως και η 21η Ιουλίου και όλα τα προηγούμενα σχέδια σωτηρίας. Το πραγματικό κούρεμα που προβλέπει υπολογίζεται στο 28% και από αυτό μεγάλο μέρος είναι στα χέρια ελληνικών και κυπριακών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων. Αυτή τη στιγμή η αγορά υπολογίζει πιθανώς σε 35% την αξία του ελληνικού χρέους, θα χρειαζόταν κούρεμα τουλάχιστο 80% για να θεωρήσουν όντως αξιόχρεη οι αγορές την Ελλάδα.
Κατά τον Σόρος η κατάρρευση της συμφωνίας θα γίνει σε μία ημέρα έως τρεις μήνες. Δύο σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης ήδη έκαναν δηλώσεις λέγοντας ότι η συμφωνία δεν είναι επαρκής, αλλά αν είναι έτσι γιατί να την εφαρμόσουμε;. Η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά ύφεσης. Αλλά και οι ίδιοι οι συντάκτες των αποφάσεων τι λένε; ‘Ότι θα φέρουν το ελληνικό χρέος στο 120% το 2020. Η πρόβλεψη αυτή στερείται σοβαρότητας όπως και όλες οι προηγούμενες που διαψεύστηκαν παταγωδώς, πολύ περισσότερο όταν δεν ξέρουμε αν σε ένα χρόνο από σήμερα θα υπάρχει ΕΕ και δεν θα έχει ξεσπάσει παγκόσμια οικονομική κρίση χειρότερη από το 1929. ‘Αλλωστε, η συμφωνία της 26.10 επιβάλλει τη συνέχιση της ίδιας οικονομικής πολιτικής που οργανώνει την ύφεση και τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα όμως κι αν επιβεβαιωθούν αυτή τη φορά, τι σημαίνει αυτό; ‘Ότι το 2020 θα έχουμε χρέος που δεν θα είναι βιώσιμο. Με 120% μπήκαμε στο μνημόνιο και καμία από τις συμφωνίες δεν περιέχει ρήτρα που να εξασφαλίζει την Ελλάδα σε περίπτωση που οι υπολογισμοί πέσουν έξω! Επιπλέον, η επικύρωση της δανειακής σύμβασης απαγορεύει πρακτικά στην Ελλάδα να δανειστεί από οποιονδήποτε άλλο και να αναζητήσει αλλού συμμάχους, αφού υποθηκεύει το σύνολο της περιουσίας της.
Από την καταστροφή στη λεηλασίαΣυνοψίζοντας μέχρις εδώ. Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου αφαιρεί από την Ελλάδα το κύριο διαπραγματευτικό της χαρτί και την αλυσοδένει ακόμα πιο σφιχτά στην πανθομολογούμενη, και από τους ξένους, καταστροφική πορεία που συνεχίζει ενάμισυ χρόνο τώρα. Οργανώνει μια αποτυχία, ακριβέστερα μια καταστροφή. Αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό: Οργανώνει και το ποιος θα ωφεληθεί από αυτή!
Αυτό το κάνει μέσω των όρων ήδη της πρώτης δανειακής, που θα αποκτήσουν αυξημένη νομική ισχύ με την ψήφιση της δεύτερης. Ειδικότερα, με την υποθήκευση όλης της τωρινής και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού κράτους, που προβλέπει, σε συνδυασμό μάλιστα με την πρόβλεψη του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου για εκποίηση σε τρέχουσες τιμές, που είναι δέκα ή εκατό φορές πιο κάτω από τις πραγματικές. Αυτό σημαίνει το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας και των τραπεζών που θα κρατικοποιηθούν λόγω αναδιάρθρωσης και των όποιων ορυκτών και υποθαλάσσιων πόρων τυχόν ανακαλυφθούν. Εξ ου ίσως και το εντονότατο διεθνές ενδιαφέρον ορισμένων πλευρών για την ορθή, ίσως όμως όχι πολύ επίκαιρη ιδέα ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ, με την ελπίδα, μεταξύ άλλων, ότι σε αυτούς θα περιέλθουν τελικά οι πόροι της. ‘Όχι μόνο η δημόσια, αλλά και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων θα χαθεί, και λόγω της ανάγκης να την εκποιήσουν για να αποφύγουν την ατομική τους καταστροφή και λόγω συνειδητά ανέφικτων δημοσιονομικών στόχων που τίθενται και οι οποίοι ήδη οδηγούν στην εξόντωση όσων δηλώνουν στη χώρα μας το εισόδημα και την περιουσία τους. Ακόμα και οι διαπλεκόμενοι θα εξαφανισθούν και αντικατασταθούν από ξένους, όταν θα έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους.
Δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σε όλα αυτά και τίποτα μη αναμενόμενο, αφού αυτές τις συμβάσεις και τις αποφάσεις τις καταρτίζει το International Institute of Finance του κ. Νταλάρα, δηλαδή η «Διεθνής του Χρήματος», η παγκόσμια ένωση των τραπεζών, το πολύ πολύ λαμβάνοντας υπόψιν της και τις γνώμες της γερμανικής και αμερικανικής κυβέρνησης. Αν πιστέψουμε το περιοδικό Επίκαιρα, που δεν διαψεύστηκε, η πρώτη δανειακή σύμβαση καταρτίστηκε από το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου, που κατήρτισε και το σχέδιο Ανάν, που προέβλεπε την κατάλυση του κυπριακού κράτους ως μέσο επίλυσης του κυπριακού.
Μακάρι να μας διαψεύσουν οι κυβερνώντες, για να προλάβουμε άλλωστε, να προειδοποιήσουμε, να αποτρέψουμε δίνουμε σήμερα αυτή τη συνέντευξη. Είναι όμως γεγονός ότι τα πρόσωπα δεν είναι αυτά που θα μας καθησύχαζαν. Σήμερα η εφημερίδα Μοντ, σε ένα άρθρο από αυτά που συνήθως απηχούν το Μέγαρο των Ηλυσίων, υπογραμμίζει ότι η πολιτική εξουσία στην Ευρώπη περιέρχεται στα χέρια της Goldman Sachs, αναφέροντας χαρακτηριστικά τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Μόντι και τον κ. Ντράγκι, επικεφαλής της ΕΚΤ. Στο άρθρο υπογραμμίζεται η συνενοχή Παπαδήμου στο μαγείρεμα, μαζί με την Goldman, των στοιχείων που επέτρεψαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ενώ γίνεται αναφορά και στον άλλο πρώην υπάλληλο της μεγαλύτερης τράπεζας στον κόσμο, τον κ. Χριστοδούλου, που, αφού διέπρεψε σε τιτλοποιήσεις με τη Goldman από τη θέση του στην Εθνική Τράπεζα, ανταμοίφθηκε τοποθετούμενος επικεφαλής του ελληνικού οργανισμού διαχείρισης του χρέους. Προτού καν η νέα κυβέρνηση πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ο κ. Παπαδήμος συνεργάσθηκε με τον κ. Χριστοδούλου και τον έστειλε στον κ. Νταλάρα του IIF να φτιάξει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης. Προς τι τέτοια πρεμούρα; Δύο χρόνια περιμένει να ρυθμισθεί το πρόβλημα χρέους. Πρέπει να ρυθμισθεί σε είκοσι μέρες, προτού κανείς καταλάβει τι γίνεται, χωρίς να δοθεί η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να ενημερωθεί σε βάθος και να αποφασίσει κυρίαρχα; Είναι αυτοί κατάλληλοι άνθρωποι για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας;
Αυτό που κάνουν στη πραγματικότητα οι πιστωτές στην Ελλάδα είναι η κλασική μέθοδος του τοκογλύφου από καταβολής χρήματος. Με αυτόν τον τρόπο καταστράφηκαν εκατομμύρια επιχειρήσεις στον κόσμο που δανείστηκαν, χαρτοπαίκτες που κατέφυγαν στα κοράκια που περιμένουν στην κουζίνα της λέσχης την ώρα τους, άνθρωποι που έπαιξαν στο χρηματιστήριο, φτωχοί αγρότες που χρεώθηκαν στους κοτζαμπάσηδες και έγιναν δουλοπάροικοι. Στην περίπτωσή μας είναι ένας ολόκληρος λαός και μια χώρα που έχουν γίνει αντικείμενο «τοκογλυφικού ιμπεριαλισμού» και ένα κράτος που θα απομείνει μεν τυπικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο, ένα άδειο κουκούλι χωρίς καμιά εξουσία δε.
Δεν θα περιγράψουμε τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια, αρκετά είπαμε, γιατί βέβαια κάποια στιγμή στην πορεία αυτή είναι πιθανό η ομαλότητα να διακοπεί και η χώρα να μπει στον κύκλο του αίματος. Αν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» έχει προγραμματίσει τη διάλυση της ΕΕ και τη μετάβαση σε αυταρχικά καθεστώτα, πιθανώς οργανώνοντας αιματηρές προβοκάτσιες ή πολέμους, καθεστώτα ίσως απαραίτητα για ένα πρόγραμμα μαζικής φτωχοποίησης των ευρωπαϊκών λαών, τότε, δυστυχώς, η χώρα μας προσφέρεται ως πειραματόζωο, με τις δομές και τις ηγεσίες που διαθέτει. Δεν το γνωρίζουμε, αλλά δεν το αποκλείουμε, το αντίθετο, έχουμε ισχυρές ενδείξεις. Επειδή όμως στον πυρήνα αυτής της Αυτοκρατορίας είναι τραπεζίτες, προτού αρχίσουν τα μεγάλα δράματα και οι περιπέτειες, σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, θέλουν πιθανώς να έχουν ήδη στο χρηματοκιβώτιό τους τίτλους ιδιοκτησίας της Ελλάδας και να έχουν εξασφαλίσει, κατά τον καλύτερο τρόπο, τις τράπεζές τους.
Ακόμα, τις επόμενες μέρες και εβδομάδες, μπορούμε ίσως να προλάβουμε την καταστροφή. Δεν έχει ακόμα συντελεσθεί. Μετά θα καταβληθεί πολύ μεγάλο κόστος με αμφίβολα αποτελέσματα. Είναι εθνική ανάγκη η χώρα να αποκτήσει επειγόντως εθνική διαπραγματευτική γραμμή διεκδικώντας ένα βιώσιμο σχέδιο αναδιάρθρωσης και ανάταξης της οικονομίας της, να υπερασπιστεί διεθνώς τον εαυτό της και την ευρωπαϊκή ιδέα με τρόπο συγκεκριμένο, να ετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα και τα σενάρια, να ετοιμάσει την διατροφική, ενεργειακή, αμυντική της επάρκεια για τουλάχιστο μερικούς μήνες, αναζητώντας επειγόντως αξιόπιστους συμμάχους εντός και εκτός ΕΕ. Θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη διεκδίκηση ευρωπαϊκής λύσης για το σύνολο του ευρωπαϊκού προβλήματος χρέους, που έχει γίνει ο μοχλός για τη διάλυση της ΕΕ, του επανελέγχου του συστήματος χρηματοδότησης της ευρωπαϊκής οικονομίας και ενός νέου, αναπτυξιακού New Deal για την Ευρώπη. Αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να εκπονήσει σχέδια έκτακτης ανάγκης για να επιβιώσει ότι κι αν συμβεί. Για ποιο λόγο π.χ. καταστράφηκαν συστηματικά οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία; Ποιος αποφάσισε και γιατί σε τέτοιες στιγμές την πρωτοφανή καρατόμηση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων; Πρέπει άμεσα να σταματήσει η καταστροφή των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Πρέπει πάση θυσία και άμεσα να διακοπεί η πορεία προς τον εθνικό όλεθρο που εγκαινιάστηκε τον Μάιο του 2010 και της οποίας μείζων σταθμός θα είναι η προβλεπόμενη συμφωνία αναδιάρθρωσης και η επικύρωση της δεύτερης δανειακής σύμβασης.
Δευτερολογία - απάντηση σε ερώτησηΑπαντώντας στο ερώτημα του Μίκη να πούμε δυο κουβέντες. Η μία εκδοχή είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση αρχίζει να διαπραγματεύεται, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται ούτε διανοητικά, ούτε ψυχολογικά προετοιμασμένη και δεν φαίνεται να έχει και τη διάθεση. Η διαπραγμάτευση αυτή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και θα ήταν σκόπιμο να γίνει όχι από την πλευρά των στενά ελληνικών συμφερόντων αλλά επίσης και από την πλευρά των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης. Διότι αυτή τη στιγμή οι συμφωνίες αυτές οδηγούν σε μία μεγάλη κρίση όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ολόκληρη, αν θέλετε, την Ευρώπη και απειλούν όλες τις κατακτήσεις, τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις που προέκυψαν από τη νίκη των ευρωπαϊκών λαών επί του Χίτλερ. Μας πηγαίνουν πιο πίσω δηλαδή από το ’45. Υπ’ αυτή την έννοια υπάρχει μία τεράστια ανάγκη, νομίζω ότι θα έβρισκε και απήχηση στους λαούς αν κάποιος από τους ευρωπαίους ηγέτες έπαιζε αυτό το ρόλο. Δυστυχώς βεβαίως το υποκείμενο λείπει μέχρι στιγμής. Μία ελληνική κυβέρνηση δηλαδή η οποία να μιλάει στο όνομα του ελληνικού λαού και στο όνομα επίσης και των ευρωπαϊκών λαών. Και επίσης διατεθeιμένη να κινητοποιήσει τα πολλά όπλα που έχει η χώρα σε κάθε επίπεδο. Ακόμη και στο επίπεδο της γεωπολιτικής αξίας του χώρου. Η Ελλάδα σήμερα κατεστραμένη διατηρεί στρατεύματα στο Αφγανιστάν, στο Κόσοβο, στέλνει καράβια στη Σομαλία, δίνει τον εναέριο χώρο για τον πόλεμο κατά της Λιβύης. Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για να την καταστρέφουν οικονομικά οι σύμμαχοι της; Θα πρέπει και αυτοί να πάρουν την ευθύνη τους, δεν νοείται σε μια συμμαχία για παράδειγμα να καταστρέφεται ένας σύμμαχος. Για ποιό λόγο δεν αναπτύσσονται οι σχέσεις με την Ρωσία ενώ γίνεται συστηματική προσπάθεια καταστροφής τους. Σας είπα προηγουμένως για το ζήτημα το στρατιωτικό, μια χώρα που είναι σε μια τέτοια κατάσταση πρέπει να είναι προφανώς έτοιμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος εξ αντικειμένου. Για ποιό λόγο λοιπόν αποφασίζουν να διώξουνε τέσσερις τάξεις της Σχολής Ευελπίδων, ας πούμε, όλες μαζί. Πράγματα που δεν έχουνε γίνει ξανά στην ιστορία και στα δυο – τρία διεθνώς παραδείγματα που έχουνε γίνει, έχουνε γίνει ως αποτέλεσμα ξένων συνομωσιών και κατέληξαν σε στρατιωτικές καταστροφές. Ο άλλος τρόπος για να σταματήσει αυτή η πορεία είναι βεβαίως μία μορφή λαϊκής "εξέγερσης", μία συνειδητοποίηση δηλαδή από τον ελληνικό λαό του διακυβεύματος και η γρήγορη δημιουργία πολιτικών υποκειμένων, κοινωνικών υποκειμένων τα οποία να σταματήσουν αυτή την πορεία. Βεβαίως επειδή αυτή η διαδικασία πηγαίνει πολύ αργά στο σχηματισμό αυτών των υποκειμένων και επειδή και ο αντίπαλος ξέρει τι μπορεί να του συμβεί, υποθέτω ότι αρχίζει και το ίδιο το δημοκρατικό πλαίσιο να μπορεί να απειληθεί στους μήνες και στα χρόνια που έρχονται. Όπως μου έλεγε κάποιος μισο – αστεία, μισο – σοβαρά, όλοι συζητάνε αν θα γίνουνε εκλογές 19 Φεβρουαρίου, κανενός δεν του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να μην ξαναγίνουν εκλογές. Την προηγούμενη φορά που η Ελλάδα βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση ήταν στα 1965 με 1967 όταν δηλαδή υπήρχε τόσο μεγάλη απόσταση λαϊκής βούλησης και εφαρμοζόμενης πολιτικής. Είναι επίσης πιθανό, επειδή το σχέδιο τουλάχιστον των αγορών όπως το γράφει π.χ. η Wall Street Journal από εδώ, από εκεί, είναι η μαζική κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, αυτό να απαιτήσει ενδεχομένως και την κατεδάφιση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας διότι ουσιαστικώς και από τη δημοκρατία έχουνε κόψει τη χρηματοδότηση. Επομένως εάν η χώρα δεν μπορέσει να απαντήσει συγκροτημένα ως έθνος στις προκλήσεις που δέχεται υπάρχει κίνδυνος να ενεργοποιηθούν διαφόρων ειδών σενάρια σε αυτή την πορεία. Ακόμα και αν η πορεία είναι ομαλή και εξελιχθεί όπως προαλείφεται από αυτές τις πολιτικές και τις συνθήκες αυτό στο οποίο θα καταλήξει είναι να δημιουργήσει, πράγμα που εγώ θεωρώ το πιο απίθανο να γίνει ομαλά, θα καταλήξει να δημιουργήσει ένα Μπακλαντές μέσα στην Ευρώπη, να δώσει ένα ισχυρό κίνητρο στους Έλληνες να φύγουν από την Ελλάδα και σε κάθε κατατρεγμένο των φτωχώτερων και σε χειρότερη κατάσταση βρισκόμενων περιοχών του πλανήτη να έρθει εδώ. Ουσιαστικά ο μηχανισμός της αρπαγής της περιουσίας είναι ένας μηχανισμός αρπαγής της κυριαρχίας με έμμεσο τρόπο. Στερεί από τον λαό την δυνατότητα να ασκήσει την κυριαρχία που του αναγνωρίζει το Σύνταγμα του και το Διεθνές Δίκαιο. Μένει ένα κουκούλι που θα λέγεται Ελλάδα, θα είναι αξιοθέατο, θα είναι συμβολικό ας πούμε και από την άλλη μεριά δεν θα υπάρχει τίποτα στο εσωτερικό αυτού του άδειου κελύφους. Γι’ αυτό και βάλαμε τίτλο στη σημερινή εκδήλωση, στη συνέντευξη αυτή «το πως οι Συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου απειλούν με κατάλυση το Ελληνικό Κράτος». Είναι ένας σημαντικός σταθμός, δεν είναι απλώς η συνέχιση του Μνημονίου, είναι μια σημαντική νέα ποιότητα που εισάγεται εδώ στο μετασχηματισμό της Ελλάδας σε οικονομικό προτεκτοράτο.
15 Νοεμβρίου 2011 (ΕΣΗΕΑ)
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος
ΠΗΓΗ: http://konstantakopoulos.blogspot.com/2011/11/26.html
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011
Le Monde: "Κυβέρνηση Goldman Sachs είναι ο Λ.Παπαδήμος"!
"Κυβέρνηση Goldman Sachs εγκαταστάθηκε σε Ελλάδα (Λ.Παπαδήμος) και Ιταλία (Μ.Μόντι), υπό την υψηλή εποπτεία του Μ.Ντράγκι του νέου διοικητή της ΕΚΤ", αναφέρει σε σημερινό δημοσίευμά της η γαλλική εφημερίδα Le Monde, στο οποίο αποκαλύπτονται τα εξής:
"Μέλη και οι τρεις της «κυβέρνησης (Goldman)Sachs», ενός δικτύου που είχε στήσει η αμερικανική εταιρεία στην Ευρώπη και βοήθησε στη... διευκόλυνση με το χρέος της Ελλάδας.
Ήρθαν και οι τρεις στο πολιτικό προσκήνιο πολύ πρόσφατα. Πρώτα, ο Μάριο Ντράγκι ανέλαβε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Μετά, ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός και σχεδόν ταυτόχρονα την ίδια... τύχη είχε και ο Μάριο Μόντι.
Οι τρεις τους συνδέονται με γνωριμία χρόνων. Ανήκαν στο «διευθυντήριο» της Goldman Sacks στην Ευρώπη ή αλλιώς στην «κυβέρνησης Sachs», καθώς η αμερικανική επενδυτική τράπεζα είχε φτιάξει ένα μοναδικό δίκτυο επιρροής στη «Γηραιά Ήπειρο».
Και σε αυτό το διευθυντήριο υπήρχε... ιεραρχία. Πρώτος, ο Μάριο Ντράγκι, ο άνθρωπος που κάθισε στην καρέκλα του αντιπροέδρου της εταιρίας (της "Φίρμας" όπως την αποκαλούν οι Αμερικάνοι) από το 2002 ως το 2005 και το όνομά του ενεπλάκη στο «μαγείρεμα» του ελληνικού χρέους.
Δεύτερος, ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος από το 2005 και τρίτος στη σειρά ο Λουκάς Παπαδήμος, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 ως το 2002, που συμμετείχε στην απόκρυψη του ελληνικού χρέους"!
Και ποιος ήταν αυτός που "ανέστησε" την υποψηφιότητα του Λ.Παπαδήμου την περασμένη εβδομάδα, βάσει των δημοσιευμάτων των συμπολιτευόμενων εφημερίδων; Ο πρώην υπάλληλος της Goldman Sachs, ο νυν υπουργός ΠΕΚΑ και πρώην υπουργός Οικονομικών, Γ.Παπακωνσταντίνου.
Φοβερές συμπτώσεις, ε;
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΠΗΓΗ:
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=27482&Itemid=139
"Μέλη και οι τρεις της «κυβέρνησης (Goldman)Sachs», ενός δικτύου που είχε στήσει η αμερικανική εταιρεία στην Ευρώπη και βοήθησε στη... διευκόλυνση με το χρέος της Ελλάδας.
Ήρθαν και οι τρεις στο πολιτικό προσκήνιο πολύ πρόσφατα. Πρώτα, ο Μάριο Ντράγκι ανέλαβε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Μετά, ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός και σχεδόν ταυτόχρονα την ίδια... τύχη είχε και ο Μάριο Μόντι.
Οι τρεις τους συνδέονται με γνωριμία χρόνων. Ανήκαν στο «διευθυντήριο» της Goldman Sacks στην Ευρώπη ή αλλιώς στην «κυβέρνησης Sachs», καθώς η αμερικανική επενδυτική τράπεζα είχε φτιάξει ένα μοναδικό δίκτυο επιρροής στη «Γηραιά Ήπειρο».
Και σε αυτό το διευθυντήριο υπήρχε... ιεραρχία. Πρώτος, ο Μάριο Ντράγκι, ο άνθρωπος που κάθισε στην καρέκλα του αντιπροέδρου της εταιρίας (της "Φίρμας" όπως την αποκαλούν οι Αμερικάνοι) από το 2002 ως το 2005 και το όνομά του ενεπλάκη στο «μαγείρεμα» του ελληνικού χρέους.
Δεύτερος, ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος από το 2005 και τρίτος στη σειρά ο Λουκάς Παπαδήμος, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 ως το 2002, που συμμετείχε στην απόκρυψη του ελληνικού χρέους"!
Και ποιος ήταν αυτός που "ανέστησε" την υποψηφιότητα του Λ.Παπαδήμου την περασμένη εβδομάδα, βάσει των δημοσιευμάτων των συμπολιτευόμενων εφημερίδων; Ο πρώην υπάλληλος της Goldman Sachs, ο νυν υπουργός ΠΕΚΑ και πρώην υπουργός Οικονομικών, Γ.Παπακωνσταντίνου.
Φοβερές συμπτώσεις, ε;
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΠΗΓΗ:
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=27482&Itemid=139
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ:COLPO GROSSO ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ
To αγγλικό δίκαιο καίει τη “σωτηρία”
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Γιατί Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι λύσσαξαν να μη γίνουν εκλογές; Γιατί θέλουν γραπτές εγγυήσεις από τον Σαμαρά και γιατί περιορίστηκαν στις προφορικές όταν δεν τις έδωσε; Γιατί επιμένουν τόσο πολύ στη γρήγορη ανάληψη νέων δεσμεύσεων από τη Βουλή; Γιατί Τράπεζες και Κομισιόν υπερβαίνουν κάθε εσκαμμένο στις σχέσεις με μέλος της ΕΕ, πότε απευθύνοντας ωμά τελεσίγραφα και πότε επιβάλλοντας κυβέρνηση ή περίπου διορίζοντας Πρωθυπουργό; Εξηγούνται όλα από την οργή για τον Παπανδρέου; Τέτοια ομοβροντία ωμότατων πιέσεων ασκήθηκαν μόνο στην περίπτωση του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, όταν παιζόταν η ύπαρξη κυρίαρχου κράτους στην Κύπρο και τα δικά τους δικαιώματα στο νησί. Ακούμε καθημερινά τις φοβερές καταστροφές που θα πάθουμε αν δεν εφαρμοστεί η 26η Οκτωβρίου. Κανείς δεν μας εξηγεί όμως σε τι αποβλέπουν, ή τι φοβούνται, όσοι ασκούν τις τρομερές πιέσεις. Απλώς νευρίασαν ή περιμένουν στ’ αλήθεια να σώσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη, με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής που, όπως και οι προηγούμενες, μόνο ειρωνεία προκαλούν στις εφημερίδες τους και τις αγορές; Ακόμη κι ένας σύμβουλος του Σόιμπλε βγήκε την επόμενη μέρα και δήλωσε ότι η συμφωνία δεν θα περπατήσει, θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο κούρεμα!
Στην αρχή έλεγαν ότι όσα γίνονται στην Ελλάδα ήταν απαραίτητα για να μη χρεωκοπήσουμε. Το τελευταίο δεκαήμερο, το τροπάρι άλλαξε: αν δεν τα κάνουμε, θα μας διώξουν από το ευρώ. Γι’ αυτό κόβονται μισθοί και συντάξεις, απολύονται εργαζόμενοι, περιορίζονται επιδόματα τυφλών και αναπήρων, στενάζουν νοσοκομεία και σχολεία, διαλύεται κράτος, οικονομία, κοινωνία, άμυνα, βουλιάζει και καταστρέφεται μια ολόκληρη χώρα ενώπιόν μας. Το τελικό επιχείρημα που, λέγεται, έπεισε τον Σαμαρά να αλλάξει εν μια νυχτί την πολιτική του, ήταν ότι θα χρεωθεί έξοδο από την Ευρώπη, αν δεν συμφωνήσει στην άμεση ψήφιση από τη Βουλή της δανειακής σύμβασης και την εφαρμογή της 26.10.
Τι θα λέγατε αν μαθαίνατε ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; ¨Ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και η νέα δανειακή σύμβαση είναι φτιαγμένες όχι για να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα ή να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, αλλά για να φύγει από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις τράπεζές τους; Ακριβέστερα, για να είναι Βερολίνο, Παρίσι και Τράπεζες έτοιμες για το ενδεχόμενο και εξόδου και παραμονής στο ευρώ της Αθήνας;
Δυστυχώς, αυτό ακριβώς συμβαίνει. ‘Η, για να είμαστε ακριβέστεροι, αυτό που επιτυγχάνεται με την ψήφιση της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή και την αναδιάρθρωση είναι ο αφοπλισμός της Ελλάδας από τα σημαντικότερα διαπραγματευτικά χαρτιά της, ώστε, είτε αποφασίσουν να την αφήσουν είτε τη διώξουν τελικά από το ευρώ, αλλά και αν διαλυθεί το ευρώ, να είναι πρώτον αυτοί που θα το αποφασίσουν και, δεύτερο, εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες, μέχρι αδυναμίας επιβίωσης των Ελλήνων και ύπαρξης του κράτους τους!
Σας φαίνεται ίσως εξωφρενικό. Και σε μας φάνηκε, δυστυχώς όμως, όπως θα διαπιστώσετε, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Σε αυτή την παγίδα μοιάζει να έπεσε ο Σαμαράς. Δεν είναι το πρώτο εξωφρενικό. ‘Όπως ίσως θυμούνται οι αναγνώστες μας, ο “Κ.τ.Ε.” ήταν απεκάλυψε πρώτος, το 2010, κάτι εξίσου “εξωφρενικό”, ότι η Goldman Sachs ήταν ταυτόχρονα κύριος σύμβουλος της Ελλάδας και αρχιτέκτων της κερδοσκοπικής επίθεσης εναντίον της. Τώρα, όπως και τότε, είχαμε διαλέξει γιατρό που έβγαζε λεφτά στοιχηματίζοντας στο θάνατό μας, δικηγόρο που “τάπιανε” από τον αντίδικο!
Θα δείξουμε στη συνέχεια τι συνεπάγονται οι αποφάσεις της 26.10 και γιατί εντάσσονται πολύ καλύτερα σε στρατηγική αποβολής, παρά παραμονής στο ευρώ, αλλά και γιατί δεν εξυπηρετούν, το αντίθετο, οποιαδήποτε διάσωση της Ελλάδας, αλλά τα συμφέροντα των πιστωτών με κίνδυνο καταστροφής του ελληνικού λαού και κράτους.
Από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο
Ο ελληνικός λαός υφίσταται καθημερινή πλύση εγκεφάλου, ακούγοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα τρόπο να αμυνθεί, είναι στο έλεος των δανειστών και πρέπει να κάνει αυτά που της λένε για να “σωθεί”. Αν τη συμπεριφορά της ελληνικής πολιτικής τάξης την είχε διευθυντής επιχείρησης, οι μέτοχοι θα τον είχαν ήδη κλείσει μέσα για απιστία. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα παραμένει ακόμα, σοβαρότατος, πολιτικός και οικονομικός “συστημικός” κίνδυνος για ΕΕ και παγκόσμια οικονομία. Και κρατάει στα χέρια της “ατομικό όπλo” στον πόλεμο χρέους, την ρύθμιση του χρέους στο ελληνικό δίκαιο. Ο σκοπός του πολιτικού τραγέλαφου και των πιέσεων που ζήσαμε είναι να πάρουν αυτό το χαρτί ήσυχα-ήσυχα και με τη συγκατάθεσή της από τα χέρια της το ταχύτερο δυνατό, πριν “σκάσει” η Ιταλία, κάτι που μπορεί να συμβεί σε βδομάδες ή μήνες, και προτού ληφθούν οριστικές αποφάσεις για το μέλλον της ΕΕ και τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Ιδού τι γράφουν οι Νιού Γιορκ Τάιμς:
“Στο παρελθόν, οι διαπραγματεύσεις χρέους χωρών όπως η Αργεντινή, η Ουρουγουάη και η Ρωσία αφορούσαν χρέος ρυθμιζόμενο από το δίκαιο ΗΠΑ ή Βρετανίας. Αυτό έδινε το πάνω χέρι στη διαπραγμάτευση στους μεγαλύτερους κατόχους ομολόγων, αφού μπορούσαν είτε να πιέσουν για καλύτερη συμφωνία, είτε να πάνε τις κυβερνήσεις σε ξένα δικαστήρια. Στην περίπτωση της Ελλάδας, περισσότερο από το 90% … υπάγεται στον ελληνικό νόμο. Αυτό δίνει την ευχέρεια στην ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με νομικούς ειδήμονες, αν το επιλέξει, να τροποποιήσει τις συμβάσεις των ομολόγων και να εξασφαλίσει μια επωφελέστερη συμφωνία αναδιάρθρωσης, παρά τις αντιρρήσεις των ξένων πιστωτών.
“Για παράδειγμα, το ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να υιοθετήσει ένα νόμο που να επιβάλλει συμφωνία αναδιάρθρωσης με υποστήριξη μόνο του 51% των πιστωτών, αντί του 75% που απαιτούν οι περισσότερες διεθνείς συνθήκες. Πιο δραστικά, θα μπορούσε και να αρνηθεί απλά να πληρώσει και να αφήσει τους πιστωτές να ζητήσουν αποζημίωση στα ελληνικά δικαστήρια. Οι ειδικοί για το χρέος υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι αυτό το νομικό καθεστώς δίνει ισχυρό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στην Αθήνα”
Σε μια εργασία του 2010 για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ο Lee C. Buchheit, βετεράνος δικηγόρος για θέματα χρέους της εταιρείας Cleary Gottlieb Steen & Hamilton, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: “Kαμμιά άλλη οφειλέτρια χώρα στη σύγχρονη ιστορία δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει σημαντικά το αποτέλεσμα μιας αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους αλλάζοντας κάποιο χαρακτηριστικό του νόμου με τον οποίο ρυθμίζεται η πλειοψηφία των (χρηματοπιστωτικών) εργαλείων”.
Πέραν της προφανούς σημασίας της υπαγωγής του χρέους στο αγγλικό ή ελληνικό δίκαιο, και στα διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια, το ζήτημα μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία σε περίπτωση που η Αθήνα “εκδιωχθεί” ή επιλέξει να φύγει από το ευρώ. Όπως σημειώνει ο “Νέστωρ” των ελλήνων συνταγματολόγων καθηγητής Κασιμάτης, ο διαπρεπής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κώστας Χρυσόγονος, και ένας πρώην Υπουργός Οικονομίας, που δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του, σε τέτοια περίπτωση η Βουλή είναι αρμόδια να αποφασίσει τις ρυθμίσεις μετατροπής του χρέους σε δραχμές, στην ισοτιμία της ημέρας εισαγωγής του νέου νομίσματος. Το νόμισμα πιθανότατα θα υποτιμηθεί, επιτρέποντας την ήπια αναδιάρθρωση δια του πληθωρισμού του, χωρίς καν διαπραγματεύσεις.
«Η μόνη επιλογή που μένει ανοιχτή, είναι η εγκατάλειψη του ευρώ και η επιστροφή στην λιρέτα και άλλα εθνικά νομίσματα. Φυσικά, έτσι θα προκληθεί υποχρεωτική μετατροπή των χρεών σε ευρώ, σε χρέη σε εθνικό νόμισμα» επισημαίνει εξάλλου στους χθεσινούς Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Ντανιέλ Ρουμπινί, αναφερόμενος στην Ιταλία.
Για να το κάνουμε λιανά. Υποθέ~στε ότι σήμερα έχετε συνάψει μια συμφωνία ενοικίασης με 500 ευρώ. Αν υπάρξει νέο νόμισμα, είτε λόγω αποχωρήσεως της Ελλάδας, είτε λόγω διαλύσεως της ευρωζώνης, τότε θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα καθορίζει τη μετατροπή αυτής της σύμβασης σε δραχμές, γιατί δεν θα γίνονται στη χώρα ανταλλαγές με ευρώ. Το ίδιο θα συμβεί και με τα ομόλογα, εφόσον υπάγονται ακόμα στο ελληνικό δίκαιο. Δεν χρειάζεται καν η Αθήνα να φύγει από το ευρώ για να χρησιμοποιήσει τη δυνατότητα αυτή προς επίτευξη συμφωνίας. Η απειλή φτάνει.
Η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ δεν έχει προβλεφθεί και θα συναντήσει περίπλοκες νομικές δυσκολίες, ήδη όμως, εδώ και μήνες, εξετάζεται από το Παρίσι και το Βερολίνο, όπως απεκάλυψε πληθώρα δημοσιευμάτων. Εξετάζονται σχέδια δύο ή πολλών ευρώ, πολύ στενότερης ευρωζώνης, η πιθανότητα διάλυσής της. Μιλώντας στον Κ.τ.Ε., ο σύμβουλος της Παριμπά, μέλος του γαλλικού Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Ντελπλά, προέβλεψε διάλυση, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα να πληρωθούν οι ιταλικές συντάξεις. Ο Φρανσουά Μοράν, πρώην μέλος της διοίκησης της γαλλικής κεντρικής τράπεζας, μας είπε ότι δεν υπάρχουν χρήματα αντιμετώπισης ιταλικής έκρηξης, που την θεωρεί πιθανή πολύ γρήγορα. Σόιμπλε και Λάμμερς είναι, εδώ και δέκα χρόνια, οπαδοί Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Μιλώντας προ ετών στον Κ.τ.Ε., ο δεύτερος μας είπε ότι βλέπει την Ελλάδα σε βαλκανικό πυλώνα. Αυτά ήταν προβληματισμοί όσο δεν υπήρχε κρίση, τώρα γίνονται σχεδιασμοί. Δεν γνωρίζουμε αν σε έξη, δώδεκα ή σαρανταοκτώ μήνες από σήμερα θα υπάρχει ένα ή δύο ή κανένα ευρώ και ΕΕ.
Πολύ λογικά, Γαλλία και Γερμανία επιδιώκουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των τραπεζών τους σε κάθε περίπτωση, αλλά και να καταστήσουν δυνατή την αποβολή της Ελλάδας, αν τελικά το επιλέξουν, χωρίς το υπέρογκο κόστος μιας πολύ σημαντικής μείωσης του ελληνικού χρέους. Αντίστροφα, να την κρατήσουν εντός, αν το αποφασίσουν, χωρίς όμως δυνατότητα ουσιαστικής αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της και με πρακτικά αποικιακούς όρους. Αυτό ακριβώς τους επιτρέπει η 26.10.
Χρέος και 26η Οκτωβρίου
Μέχρι τώρα, στο αγγλικό δίκαιο υπάγονται (κατά τρόπο νομικά αμφισβητήσιμο) μόνο 45 δις εκταμιευθέντα με το πρώτο πακέτο. Αν ψηφισθεί η επόμενη δανειακή και προχωρήσει η αναδιάρθρωση που προβλέφθηκε στις 26.10, όλο το ελληνικό χρέος θα περάσει κατά πάσα πιθανότητα στο αγγλικό δίκαιο. Η δεύτερη δανειακή τελεί υπό σύνταξη, αλλά αυτή είναι η κατεύθυνση, ενώ ήδη η μη εφαρμοσθείσα συμφωνία της 21.7 προέβλεπε υπαγωγή των νέων ομολόγων, που θα εκδοθούν σε ανταλλαγή των παλαιών, στο αγγλικό δίκαιο.
Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος που λύσσαξαν οι Βρυξέλλες να επικυρωθεί άμεσα η δανειακή! Επείγονται και πιέζουν γιατί διαπίστωσαν ότι η πρώτη δανειακή είναι ανυπόστατη κατά το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο και θέλουν να την ενσωματώσουν στη δεύτερη και να δέσουν το γάιδαρό τους, εμάς, προτού τιναχτεί ενδεχομένως όλο το οικοδόμημα στον αέρα. Στην πρώτη δανειακή σύμβαση, υπενθυμίζουμε, έχουν μπει κολοσσιαίας σημασίας όροι, που θίγουν τον πυρήνα της ελληνικής κυριαρχίας, όπως η (πιθανώς αντισυνταγματική) παραίτηση από ασυλία εθνικής κυριαρχίας, υποθηκεύθηκε το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και μελλοντικοί πόροι της και της απαγορεύθηκε εμμέσως να συνάψει δάνεια με άλλους!
Πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία αυτά, αλλά υπάρχει ένα προβληματάκι. Ο Θεός της Ελλάδας μια φορά μας λυπήθηκε. Η πρώτη σύμβαση εισήχθη στη Βουλή, χωρίς να ψηφιστεί. ‘Oταν εισήχθη στο Συμβούλιο Επικρατείας προσφυγή κατά φύλλων μισθοδοσίας με το επιχείρημα ότι απέρρεαν από το Μνημόνιο, το Συμβούλιο την απέρριψε, εκτιμώντας δικαίωμα της κυβέρνησης τη μισθολογική πολιτική. Παρεπιπτόντως οι Σύμβουλοι συνέπεσαν στο ότι η δανειακή σύμβαση είναι νομικά ανυπόστατη, και κατά το διεθνές δίκαιο, μηδέποτε εισαχθείσα στη Βουλή και μη προσκομισθείσα στο Δικαστήριο. Αυτό που γνωρίζουμε εμείς το έμαθαν στο Βερολίνο. Γι’ αυτό λύσσαξαν να ψηφιστεί αμέσως με 180 ψήφους η δεύτερη δανειακή, ενσωματώνοντας και την πρώτη. Με τις συμβάσεις, οι δανείστριες χώρες και πρώτη η Γερμανία γίνονται δυνάμει ιδιοκτήτες όλης της τωρινής και μελλούσης (π.χ. ανακάλυψη υδρογονανθράκων) περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή κύριοι της χώρας. Μεταξύ των πόρων που θα δημεύσουν πιθανώς οι δανειστές θα είναι οι ελληνικές τράπεζες, τυχόν κρατικοποποιούμενες.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν, αναφέροντας τέρατα και σημεία που περιέχουν τα κείμενα, όπως την πρόβλεψη εξαίρεσης, με την οποία η ΕΚΤ κερδοσκοπεί επί της Ελλάδος, αποζημιούμενη στην ονομαστική αξία για ομόλογα που αγόρασε κάτω από το μισό στη δευτερογενή αγορά. Δεν έχει γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Η “ελληνική κυβέρνηση” ανέθεσε σε δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου, ξένες τράπεζες και το διεθνές τραπεζικό λόμπι να βρουν τον καλύτερο τρόπο να μας δέσουν. Tα λεφτά άλλωστε είναι πάρα πολλά…
Κράτος και Χρέος
Οι οπαδοί των συμφωνιών, που επιχειρείται να συναφθούν υπό συνθήκες εκβιασμού, από Βουλή εκλεγείσα σε τελείως διαφορετικές συνθήκες, και θα δεσμεύσουν για πάντα την Ελλάδα, υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο στην κατάσταση που βρεθήκαμε, πρέπει να εκχωρήσουμε τα πάντα. Είναι προφανές ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα θα έπρεπε όντως να κάνει πολλές παραχωρήσεις, ενδεχομένως και κυριαρχίας που θα της ζητούσαν, να δεχθεί μεγάλες μειώσεις του βιοτικού επιπέδου, προκειμένου όμως να καταλήξει σε σωτήριο συμβιβασμό. Αλλά εδώ πρόκειται για ευθανασία, ευθανασία μάλιστα της Ελλάδας σε ότι αφορά τους πιστωτές, γιατί εμείς θα πεθάνουμε με φρικτό θάνατο.
Οποιοσδήποτε συμβιβασμός θα ήταν δυνατός αν, και μόνο αν, άφηνε τη χώρα σε οδυνηρή πλην βιώσιμη πορεία, ικανή να θρέφει και να περιθάλπει τον πληθυσμό της και να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Τίποτα τέτοιο δεν προτείνεται ούτε με το συγκεκριμένο κούρεμα, ούτε με τη συνέχιση των Μνημονίων και μάλιστα μερικούς μήνες πριν τη μεγαλύτερη κρίση της ΕΕ από την ίδρυσή της και μια παγκόσμια οικονομική κρίση πιθανώς χειρότερη από το 1929. Φυσικά, εν ανάγκη μπορεί κανείς να αρνηθεί όλες τις υπογραφές του. Για να μεταβάλλει όμως ένα δεμένο νομικό καθεστώς εκ των υστέρων, θα χρειαστεί να κάνει αυτά που έκαναν οι Αμερικανοί στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας ή οι Μπολσεβίκοι. Θέλουμε ή μπορούμε κάτι τέτοιο; Δεν είναι καλό και για τους αυτουργούς τέτοιων σχεδίων να σκεφτούν μια στιγμή τι θα συμβεί και στους ίδιους, αν τα κείμενά τους οδηγήσουν στις βιβλικές καταστροφές που εμπεριέχουν ως δυνατότητα;
Konstantakopoulos.blogspot.com
Kόσμος του Επενδυτή, Σάββατο 12 – Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011
ΠΗΓΗ:http://konstantakopoulos.blogspot.com/2011/11/colpo-grosso.html
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Γιατί Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι λύσσαξαν να μη γίνουν εκλογές; Γιατί θέλουν γραπτές εγγυήσεις από τον Σαμαρά και γιατί περιορίστηκαν στις προφορικές όταν δεν τις έδωσε; Γιατί επιμένουν τόσο πολύ στη γρήγορη ανάληψη νέων δεσμεύσεων από τη Βουλή; Γιατί Τράπεζες και Κομισιόν υπερβαίνουν κάθε εσκαμμένο στις σχέσεις με μέλος της ΕΕ, πότε απευθύνοντας ωμά τελεσίγραφα και πότε επιβάλλοντας κυβέρνηση ή περίπου διορίζοντας Πρωθυπουργό; Εξηγούνται όλα από την οργή για τον Παπανδρέου; Τέτοια ομοβροντία ωμότατων πιέσεων ασκήθηκαν μόνο στην περίπτωση του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, όταν παιζόταν η ύπαρξη κυρίαρχου κράτους στην Κύπρο και τα δικά τους δικαιώματα στο νησί. Ακούμε καθημερινά τις φοβερές καταστροφές που θα πάθουμε αν δεν εφαρμοστεί η 26η Οκτωβρίου. Κανείς δεν μας εξηγεί όμως σε τι αποβλέπουν, ή τι φοβούνται, όσοι ασκούν τις τρομερές πιέσεις. Απλώς νευρίασαν ή περιμένουν στ’ αλήθεια να σώσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη, με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής που, όπως και οι προηγούμενες, μόνο ειρωνεία προκαλούν στις εφημερίδες τους και τις αγορές; Ακόμη κι ένας σύμβουλος του Σόιμπλε βγήκε την επόμενη μέρα και δήλωσε ότι η συμφωνία δεν θα περπατήσει, θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο κούρεμα!
Στην αρχή έλεγαν ότι όσα γίνονται στην Ελλάδα ήταν απαραίτητα για να μη χρεωκοπήσουμε. Το τελευταίο δεκαήμερο, το τροπάρι άλλαξε: αν δεν τα κάνουμε, θα μας διώξουν από το ευρώ. Γι’ αυτό κόβονται μισθοί και συντάξεις, απολύονται εργαζόμενοι, περιορίζονται επιδόματα τυφλών και αναπήρων, στενάζουν νοσοκομεία και σχολεία, διαλύεται κράτος, οικονομία, κοινωνία, άμυνα, βουλιάζει και καταστρέφεται μια ολόκληρη χώρα ενώπιόν μας. Το τελικό επιχείρημα που, λέγεται, έπεισε τον Σαμαρά να αλλάξει εν μια νυχτί την πολιτική του, ήταν ότι θα χρεωθεί έξοδο από την Ευρώπη, αν δεν συμφωνήσει στην άμεση ψήφιση από τη Βουλή της δανειακής σύμβασης και την εφαρμογή της 26.10.
Τι θα λέγατε αν μαθαίνατε ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; ¨Ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και η νέα δανειακή σύμβαση είναι φτιαγμένες όχι για να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα ή να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, αλλά για να φύγει από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις τράπεζές τους; Ακριβέστερα, για να είναι Βερολίνο, Παρίσι και Τράπεζες έτοιμες για το ενδεχόμενο και εξόδου και παραμονής στο ευρώ της Αθήνας;
Δυστυχώς, αυτό ακριβώς συμβαίνει. ‘Η, για να είμαστε ακριβέστεροι, αυτό που επιτυγχάνεται με την ψήφιση της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή και την αναδιάρθρωση είναι ο αφοπλισμός της Ελλάδας από τα σημαντικότερα διαπραγματευτικά χαρτιά της, ώστε, είτε αποφασίσουν να την αφήσουν είτε τη διώξουν τελικά από το ευρώ, αλλά και αν διαλυθεί το ευρώ, να είναι πρώτον αυτοί που θα το αποφασίσουν και, δεύτερο, εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες, μέχρι αδυναμίας επιβίωσης των Ελλήνων και ύπαρξης του κράτους τους!
Σας φαίνεται ίσως εξωφρενικό. Και σε μας φάνηκε, δυστυχώς όμως, όπως θα διαπιστώσετε, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Σε αυτή την παγίδα μοιάζει να έπεσε ο Σαμαράς. Δεν είναι το πρώτο εξωφρενικό. ‘Όπως ίσως θυμούνται οι αναγνώστες μας, ο “Κ.τ.Ε.” ήταν απεκάλυψε πρώτος, το 2010, κάτι εξίσου “εξωφρενικό”, ότι η Goldman Sachs ήταν ταυτόχρονα κύριος σύμβουλος της Ελλάδας και αρχιτέκτων της κερδοσκοπικής επίθεσης εναντίον της. Τώρα, όπως και τότε, είχαμε διαλέξει γιατρό που έβγαζε λεφτά στοιχηματίζοντας στο θάνατό μας, δικηγόρο που “τάπιανε” από τον αντίδικο!
Θα δείξουμε στη συνέχεια τι συνεπάγονται οι αποφάσεις της 26.10 και γιατί εντάσσονται πολύ καλύτερα σε στρατηγική αποβολής, παρά παραμονής στο ευρώ, αλλά και γιατί δεν εξυπηρετούν, το αντίθετο, οποιαδήποτε διάσωση της Ελλάδας, αλλά τα συμφέροντα των πιστωτών με κίνδυνο καταστροφής του ελληνικού λαού και κράτους.
Από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο
Ο ελληνικός λαός υφίσταται καθημερινή πλύση εγκεφάλου, ακούγοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα τρόπο να αμυνθεί, είναι στο έλεος των δανειστών και πρέπει να κάνει αυτά που της λένε για να “σωθεί”. Αν τη συμπεριφορά της ελληνικής πολιτικής τάξης την είχε διευθυντής επιχείρησης, οι μέτοχοι θα τον είχαν ήδη κλείσει μέσα για απιστία. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα παραμένει ακόμα, σοβαρότατος, πολιτικός και οικονομικός “συστημικός” κίνδυνος για ΕΕ και παγκόσμια οικονομία. Και κρατάει στα χέρια της “ατομικό όπλo” στον πόλεμο χρέους, την ρύθμιση του χρέους στο ελληνικό δίκαιο. Ο σκοπός του πολιτικού τραγέλαφου και των πιέσεων που ζήσαμε είναι να πάρουν αυτό το χαρτί ήσυχα-ήσυχα και με τη συγκατάθεσή της από τα χέρια της το ταχύτερο δυνατό, πριν “σκάσει” η Ιταλία, κάτι που μπορεί να συμβεί σε βδομάδες ή μήνες, και προτού ληφθούν οριστικές αποφάσεις για το μέλλον της ΕΕ και τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Ιδού τι γράφουν οι Νιού Γιορκ Τάιμς:
“Στο παρελθόν, οι διαπραγματεύσεις χρέους χωρών όπως η Αργεντινή, η Ουρουγουάη και η Ρωσία αφορούσαν χρέος ρυθμιζόμενο από το δίκαιο ΗΠΑ ή Βρετανίας. Αυτό έδινε το πάνω χέρι στη διαπραγμάτευση στους μεγαλύτερους κατόχους ομολόγων, αφού μπορούσαν είτε να πιέσουν για καλύτερη συμφωνία, είτε να πάνε τις κυβερνήσεις σε ξένα δικαστήρια. Στην περίπτωση της Ελλάδας, περισσότερο από το 90% … υπάγεται στον ελληνικό νόμο. Αυτό δίνει την ευχέρεια στην ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με νομικούς ειδήμονες, αν το επιλέξει, να τροποποιήσει τις συμβάσεις των ομολόγων και να εξασφαλίσει μια επωφελέστερη συμφωνία αναδιάρθρωσης, παρά τις αντιρρήσεις των ξένων πιστωτών.
“Για παράδειγμα, το ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να υιοθετήσει ένα νόμο που να επιβάλλει συμφωνία αναδιάρθρωσης με υποστήριξη μόνο του 51% των πιστωτών, αντί του 75% που απαιτούν οι περισσότερες διεθνείς συνθήκες. Πιο δραστικά, θα μπορούσε και να αρνηθεί απλά να πληρώσει και να αφήσει τους πιστωτές να ζητήσουν αποζημίωση στα ελληνικά δικαστήρια. Οι ειδικοί για το χρέος υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι αυτό το νομικό καθεστώς δίνει ισχυρό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στην Αθήνα”
Σε μια εργασία του 2010 για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ο Lee C. Buchheit, βετεράνος δικηγόρος για θέματα χρέους της εταιρείας Cleary Gottlieb Steen & Hamilton, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: “Kαμμιά άλλη οφειλέτρια χώρα στη σύγχρονη ιστορία δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει σημαντικά το αποτέλεσμα μιας αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους αλλάζοντας κάποιο χαρακτηριστικό του νόμου με τον οποίο ρυθμίζεται η πλειοψηφία των (χρηματοπιστωτικών) εργαλείων”.
Πέραν της προφανούς σημασίας της υπαγωγής του χρέους στο αγγλικό ή ελληνικό δίκαιο, και στα διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια, το ζήτημα μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία σε περίπτωση που η Αθήνα “εκδιωχθεί” ή επιλέξει να φύγει από το ευρώ. Όπως σημειώνει ο “Νέστωρ” των ελλήνων συνταγματολόγων καθηγητής Κασιμάτης, ο διαπρεπής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κώστας Χρυσόγονος, και ένας πρώην Υπουργός Οικονομίας, που δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του, σε τέτοια περίπτωση η Βουλή είναι αρμόδια να αποφασίσει τις ρυθμίσεις μετατροπής του χρέους σε δραχμές, στην ισοτιμία της ημέρας εισαγωγής του νέου νομίσματος. Το νόμισμα πιθανότατα θα υποτιμηθεί, επιτρέποντας την ήπια αναδιάρθρωση δια του πληθωρισμού του, χωρίς καν διαπραγματεύσεις.
«Η μόνη επιλογή που μένει ανοιχτή, είναι η εγκατάλειψη του ευρώ και η επιστροφή στην λιρέτα και άλλα εθνικά νομίσματα. Φυσικά, έτσι θα προκληθεί υποχρεωτική μετατροπή των χρεών σε ευρώ, σε χρέη σε εθνικό νόμισμα» επισημαίνει εξάλλου στους χθεσινούς Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Ντανιέλ Ρουμπινί, αναφερόμενος στην Ιταλία.
Για να το κάνουμε λιανά. Υποθέ~στε ότι σήμερα έχετε συνάψει μια συμφωνία ενοικίασης με 500 ευρώ. Αν υπάρξει νέο νόμισμα, είτε λόγω αποχωρήσεως της Ελλάδας, είτε λόγω διαλύσεως της ευρωζώνης, τότε θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα καθορίζει τη μετατροπή αυτής της σύμβασης σε δραχμές, γιατί δεν θα γίνονται στη χώρα ανταλλαγές με ευρώ. Το ίδιο θα συμβεί και με τα ομόλογα, εφόσον υπάγονται ακόμα στο ελληνικό δίκαιο. Δεν χρειάζεται καν η Αθήνα να φύγει από το ευρώ για να χρησιμοποιήσει τη δυνατότητα αυτή προς επίτευξη συμφωνίας. Η απειλή φτάνει.
Η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ δεν έχει προβλεφθεί και θα συναντήσει περίπλοκες νομικές δυσκολίες, ήδη όμως, εδώ και μήνες, εξετάζεται από το Παρίσι και το Βερολίνο, όπως απεκάλυψε πληθώρα δημοσιευμάτων. Εξετάζονται σχέδια δύο ή πολλών ευρώ, πολύ στενότερης ευρωζώνης, η πιθανότητα διάλυσής της. Μιλώντας στον Κ.τ.Ε., ο σύμβουλος της Παριμπά, μέλος του γαλλικού Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Ντελπλά, προέβλεψε διάλυση, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα να πληρωθούν οι ιταλικές συντάξεις. Ο Φρανσουά Μοράν, πρώην μέλος της διοίκησης της γαλλικής κεντρικής τράπεζας, μας είπε ότι δεν υπάρχουν χρήματα αντιμετώπισης ιταλικής έκρηξης, που την θεωρεί πιθανή πολύ γρήγορα. Σόιμπλε και Λάμμερς είναι, εδώ και δέκα χρόνια, οπαδοί Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Μιλώντας προ ετών στον Κ.τ.Ε., ο δεύτερος μας είπε ότι βλέπει την Ελλάδα σε βαλκανικό πυλώνα. Αυτά ήταν προβληματισμοί όσο δεν υπήρχε κρίση, τώρα γίνονται σχεδιασμοί. Δεν γνωρίζουμε αν σε έξη, δώδεκα ή σαρανταοκτώ μήνες από σήμερα θα υπάρχει ένα ή δύο ή κανένα ευρώ και ΕΕ.
Πολύ λογικά, Γαλλία και Γερμανία επιδιώκουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των τραπεζών τους σε κάθε περίπτωση, αλλά και να καταστήσουν δυνατή την αποβολή της Ελλάδας, αν τελικά το επιλέξουν, χωρίς το υπέρογκο κόστος μιας πολύ σημαντικής μείωσης του ελληνικού χρέους. Αντίστροφα, να την κρατήσουν εντός, αν το αποφασίσουν, χωρίς όμως δυνατότητα ουσιαστικής αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της και με πρακτικά αποικιακούς όρους. Αυτό ακριβώς τους επιτρέπει η 26.10.
Χρέος και 26η Οκτωβρίου
Μέχρι τώρα, στο αγγλικό δίκαιο υπάγονται (κατά τρόπο νομικά αμφισβητήσιμο) μόνο 45 δις εκταμιευθέντα με το πρώτο πακέτο. Αν ψηφισθεί η επόμενη δανειακή και προχωρήσει η αναδιάρθρωση που προβλέφθηκε στις 26.10, όλο το ελληνικό χρέος θα περάσει κατά πάσα πιθανότητα στο αγγλικό δίκαιο. Η δεύτερη δανειακή τελεί υπό σύνταξη, αλλά αυτή είναι η κατεύθυνση, ενώ ήδη η μη εφαρμοσθείσα συμφωνία της 21.7 προέβλεπε υπαγωγή των νέων ομολόγων, που θα εκδοθούν σε ανταλλαγή των παλαιών, στο αγγλικό δίκαιο.
Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος που λύσσαξαν οι Βρυξέλλες να επικυρωθεί άμεσα η δανειακή! Επείγονται και πιέζουν γιατί διαπίστωσαν ότι η πρώτη δανειακή είναι ανυπόστατη κατά το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο και θέλουν να την ενσωματώσουν στη δεύτερη και να δέσουν το γάιδαρό τους, εμάς, προτού τιναχτεί ενδεχομένως όλο το οικοδόμημα στον αέρα. Στην πρώτη δανειακή σύμβαση, υπενθυμίζουμε, έχουν μπει κολοσσιαίας σημασίας όροι, που θίγουν τον πυρήνα της ελληνικής κυριαρχίας, όπως η (πιθανώς αντισυνταγματική) παραίτηση από ασυλία εθνικής κυριαρχίας, υποθηκεύθηκε το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και μελλοντικοί πόροι της και της απαγορεύθηκε εμμέσως να συνάψει δάνεια με άλλους!
Πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία αυτά, αλλά υπάρχει ένα προβληματάκι. Ο Θεός της Ελλάδας μια φορά μας λυπήθηκε. Η πρώτη σύμβαση εισήχθη στη Βουλή, χωρίς να ψηφιστεί. ‘Oταν εισήχθη στο Συμβούλιο Επικρατείας προσφυγή κατά φύλλων μισθοδοσίας με το επιχείρημα ότι απέρρεαν από το Μνημόνιο, το Συμβούλιο την απέρριψε, εκτιμώντας δικαίωμα της κυβέρνησης τη μισθολογική πολιτική. Παρεπιπτόντως οι Σύμβουλοι συνέπεσαν στο ότι η δανειακή σύμβαση είναι νομικά ανυπόστατη, και κατά το διεθνές δίκαιο, μηδέποτε εισαχθείσα στη Βουλή και μη προσκομισθείσα στο Δικαστήριο. Αυτό που γνωρίζουμε εμείς το έμαθαν στο Βερολίνο. Γι’ αυτό λύσσαξαν να ψηφιστεί αμέσως με 180 ψήφους η δεύτερη δανειακή, ενσωματώνοντας και την πρώτη. Με τις συμβάσεις, οι δανείστριες χώρες και πρώτη η Γερμανία γίνονται δυνάμει ιδιοκτήτες όλης της τωρινής και μελλούσης (π.χ. ανακάλυψη υδρογονανθράκων) περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή κύριοι της χώρας. Μεταξύ των πόρων που θα δημεύσουν πιθανώς οι δανειστές θα είναι οι ελληνικές τράπεζες, τυχόν κρατικοποποιούμενες.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν, αναφέροντας τέρατα και σημεία που περιέχουν τα κείμενα, όπως την πρόβλεψη εξαίρεσης, με την οποία η ΕΚΤ κερδοσκοπεί επί της Ελλάδος, αποζημιούμενη στην ονομαστική αξία για ομόλογα που αγόρασε κάτω από το μισό στη δευτερογενή αγορά. Δεν έχει γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Η “ελληνική κυβέρνηση” ανέθεσε σε δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου, ξένες τράπεζες και το διεθνές τραπεζικό λόμπι να βρουν τον καλύτερο τρόπο να μας δέσουν. Tα λεφτά άλλωστε είναι πάρα πολλά…
Κράτος και Χρέος
Οι οπαδοί των συμφωνιών, που επιχειρείται να συναφθούν υπό συνθήκες εκβιασμού, από Βουλή εκλεγείσα σε τελείως διαφορετικές συνθήκες, και θα δεσμεύσουν για πάντα την Ελλάδα, υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο στην κατάσταση που βρεθήκαμε, πρέπει να εκχωρήσουμε τα πάντα. Είναι προφανές ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα θα έπρεπε όντως να κάνει πολλές παραχωρήσεις, ενδεχομένως και κυριαρχίας που θα της ζητούσαν, να δεχθεί μεγάλες μειώσεις του βιοτικού επιπέδου, προκειμένου όμως να καταλήξει σε σωτήριο συμβιβασμό. Αλλά εδώ πρόκειται για ευθανασία, ευθανασία μάλιστα της Ελλάδας σε ότι αφορά τους πιστωτές, γιατί εμείς θα πεθάνουμε με φρικτό θάνατο.
Οποιοσδήποτε συμβιβασμός θα ήταν δυνατός αν, και μόνο αν, άφηνε τη χώρα σε οδυνηρή πλην βιώσιμη πορεία, ικανή να θρέφει και να περιθάλπει τον πληθυσμό της και να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Τίποτα τέτοιο δεν προτείνεται ούτε με το συγκεκριμένο κούρεμα, ούτε με τη συνέχιση των Μνημονίων και μάλιστα μερικούς μήνες πριν τη μεγαλύτερη κρίση της ΕΕ από την ίδρυσή της και μια παγκόσμια οικονομική κρίση πιθανώς χειρότερη από το 1929. Φυσικά, εν ανάγκη μπορεί κανείς να αρνηθεί όλες τις υπογραφές του. Για να μεταβάλλει όμως ένα δεμένο νομικό καθεστώς εκ των υστέρων, θα χρειαστεί να κάνει αυτά που έκαναν οι Αμερικανοί στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας ή οι Μπολσεβίκοι. Θέλουμε ή μπορούμε κάτι τέτοιο; Δεν είναι καλό και για τους αυτουργούς τέτοιων σχεδίων να σκεφτούν μια στιγμή τι θα συμβεί και στους ίδιους, αν τα κείμενά τους οδηγήσουν στις βιβλικές καταστροφές που εμπεριέχουν ως δυνατότητα;
Konstantakopoulos.blogspot.com
Kόσμος του Επενδυτή, Σάββατο 12 – Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011
ΠΗΓΗ:http://konstantakopoulos.blogspot.com/2011/11/colpo-grosso.html
Ο Π.Καμμένος κατακεραυνώνει: "Ο Σαμαράς εκβιάστηκε"!
"Ο Α.Σαμαράς εκβιάστηκε από κάποιους προκειμένου να πει το ναι στην κυβέρνηση συνεργασίας" είπε σε σκληρή γλώσσα ο βουλευτής της ΝΔ, Πάνος Καμμένος, ο οποίος εμφανίστηκε αμετακίνητος στις θέσεις του ότι δεν προτίθεται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση συνεργασίας, μιλώντας σήμερα στον Flash.
Έτσι όλα δείχνουν ότι το θερμόμετρο θ' ανέβει πολύ στην συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΝΔ σήμερα στις 13.00...
"Είμαι αποφασισμένος να πάω και σπίτι μου αν χρειαστεί. Δεν θα συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις και να δεσμεύσω τις επόμενες γενιές. Να με διαγράψουν. Γιατί δεν με διαγράφουν από τώρα; Αν θέλουν να νομιμοποιήσουν το πρώτο μνημόνιο ας με διαγράψουν. Είμαι βέβαιος ότι ο Αντώνης Σαμαράς εκβιάστηκε και από το εσωτερικό και από το εξωτερικό", είπε χαρακτηριστικά.
Και συνέχισε: "Τον εκβίασαν δημόσια. Όταν έβγαινε ο κ. Παπαχελάς και του έλεγε ότι θα είναι υπεύθυνος για την χρεοκοπία της χώρας αν δεν συναινέσει δεν είναι εκβιασμός; Δεν υπέκυψε όμως αφού είπε ότι δεν θα υπογράψει."
Ο κ. Καμμένος είπε επίσης ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβληθεί κομματική πειθαρχία και άφησε υπονοούμενα για υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ λέγοντας: "ο κ. Σταμάτης και ο κ. Τασούλας έχουν άλλες δεσμεύσεις."
Είπε ότι αν περάσει η 2η δανειακή σύμβαση η ΝΔ δίνει συγχωροχάρτι στον Παπανδρέου.
Ερωτηθείς αν θα πάει στις επόμενες εκλογές με δικό του κόμμα είπε ότι: "Οι νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ με την στήριξη των σημιτικών του ΠΑΣΟΚ θα κάνουν υπο τον Παπαδήμο να κάνουν το μνημονιακό κόμμα.Έτσι φυσικά και θα δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος."
Και κατέληξε λέγοντας: "Εάν επικρατήσουν οι νεοφιλελεύθεροι που θέλουν υποταγή στο μνημόνιο γιατί δεν ανακαλούν και της διαγραφή της κας Μπακογιάννη;"
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΠΗΓΗ: http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=27439&Itemid=172
Έτσι όλα δείχνουν ότι το θερμόμετρο θ' ανέβει πολύ στην συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΝΔ σήμερα στις 13.00...
"Είμαι αποφασισμένος να πάω και σπίτι μου αν χρειαστεί. Δεν θα συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις και να δεσμεύσω τις επόμενες γενιές. Να με διαγράψουν. Γιατί δεν με διαγράφουν από τώρα; Αν θέλουν να νομιμοποιήσουν το πρώτο μνημόνιο ας με διαγράψουν. Είμαι βέβαιος ότι ο Αντώνης Σαμαράς εκβιάστηκε και από το εσωτερικό και από το εξωτερικό", είπε χαρακτηριστικά.
Και συνέχισε: "Τον εκβίασαν δημόσια. Όταν έβγαινε ο κ. Παπαχελάς και του έλεγε ότι θα είναι υπεύθυνος για την χρεοκοπία της χώρας αν δεν συναινέσει δεν είναι εκβιασμός; Δεν υπέκυψε όμως αφού είπε ότι δεν θα υπογράψει."
Ο κ. Καμμένος είπε επίσης ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιβληθεί κομματική πειθαρχία και άφησε υπονοούμενα για υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ λέγοντας: "ο κ. Σταμάτης και ο κ. Τασούλας έχουν άλλες δεσμεύσεις."
Είπε ότι αν περάσει η 2η δανειακή σύμβαση η ΝΔ δίνει συγχωροχάρτι στον Παπανδρέου.
Ερωτηθείς αν θα πάει στις επόμενες εκλογές με δικό του κόμμα είπε ότι: "Οι νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ με την στήριξη των σημιτικών του ΠΑΣΟΚ θα κάνουν υπο τον Παπαδήμο να κάνουν το μνημονιακό κόμμα.Έτσι φυσικά και θα δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος."
Και κατέληξε λέγοντας: "Εάν επικρατήσουν οι νεοφιλελεύθεροι που θέλουν υποταγή στο μνημόνιο γιατί δεν ανακαλούν και της διαγραφή της κας Μπακογιάννη;"
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΠΗΓΗ: http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=27439&Itemid=172
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011
Αυτή είναι η νέα κυβέρνηση της ευρύτερης δεξιας παράταξης: ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ
Η ΣΥΝΘΕΣΗ
Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Πρωθυπουργός: Λουκάς Παπαδήμος
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης: Θεόδωρος Πάγκαλος
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης: Ευάγγελος Βενιζέλος
Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπουργός: Δημήτρης Ρέππας
Υφυπουργός: Ντίνος Ρόβλιας
Υφυπουργός: Παντελής Τζωρτζάκης
Υπουργείο Εσωτερικών και Αποκέντρωσης
Υπουργός: Αναστάσιος Γιαννίτσης
Αναπληρωτής Υπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υφυπουργός: Πάρις Κουκουλόπουλος
Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Ευάγγελος Βενιζέλος
Αναπληρωτής υπουργός: Φίλιππος Σαχινίδης
Αναπληρώτης υπουργός: Παντελής Οικονόμου
Υφυπουργός Οικονομίας: Γιάννης Μουρμούρας (ΝΔ)
Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Σταύρος Δημάς (ΝΔ)
Αναπληρωτής υπουργός: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Υφυπουργός: Δημήτρης Δόλλης
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος (ΝΔ)
Αναπληρωτής Υπουργός: Ιωάννης Ραγκούσης
Αναπλήρωτης υπουργός: Γεώργιος Γεωργίου (ΛΑΟΣ)
Υφυπουργός: Κώστας Σπηλιώπουλος
Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας
Υπουργός: Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Αναπληρωτής υπουργός: Σωκράτης Ξυνίδης
Υφυπουργός: Θάνος Μωραϊτης
Υφυπουργός Ναυτιλίας: Άδωνις Γεωργιάδης (ΛΑΟΣ)
Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Υπουργός: Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Αναπληρωτής υπουργός: Νίκος Σηφουνάκης
Υφυπουργός: Γιάννης Μανιάτης
Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Υπουργός: Άννα Διαμαντοπούλου
Αναπληρωτής υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος (ΝΔ)
Υφυπουργός: Εύη Χριστοφιλοπούλου
Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπουργός : Μάκης Βορίδης (ΛΑΟΣ)
Υφυπουργός: Γιάννης Μαγκριώτης
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης: Θεόδωρος Πάγκαλος
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης: Ευάγγελος Βενιζέλος
Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπουργός: Δημήτρης Ρέππας
Υφυπουργός: Ντίνος Ρόβλιας
Υφυπουργός: Παντελής Τζωρτζάκης
Υπουργείο Εσωτερικών και Αποκέντρωσης
Υπουργός: Αναστάσιος Γιαννίτσης
Αναπληρωτής Υπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υφυπουργός: Πάρις Κουκουλόπουλος
Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Ευάγγελος Βενιζέλος
Αναπληρωτής υπουργός: Φίλιππος Σαχινίδης
Αναπληρώτης υπουργός: Παντελής Οικονόμου
Υφυπουργός Οικονομίας: Γιάννης Μουρμούρας (ΝΔ)
Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Σταύρος Δημάς (ΝΔ)
Αναπληρωτής υπουργός: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Υφυπουργός: Δημήτρης Δόλλης
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος (ΝΔ)
Αναπληρωτής Υπουργός: Ιωάννης Ραγκούσης
Αναπλήρωτης υπουργός: Γεώργιος Γεωργίου (ΛΑΟΣ)
Υφυπουργός: Κώστας Σπηλιώπουλος
Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας
Υπουργός: Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Αναπληρωτής υπουργός: Σωκράτης Ξυνίδης
Υφυπουργός: Θάνος Μωραϊτης
Υφυπουργός Ναυτιλίας: Άδωνις Γεωργιάδης (ΛΑΟΣ)
Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Υπουργός: Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Αναπληρωτής υπουργός: Νίκος Σηφουνάκης
Υφυπουργός: Γιάννης Μανιάτης
Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Υπουργός: Άννα Διαμαντοπούλου
Αναπληρωτής υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος (ΝΔ)
Υφυπουργός: Εύη Χριστοφιλοπούλου
Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπουργός : Μάκης Βορίδης (ΛΑΟΣ)
Υφυπουργός: Γιάννης Μαγκριώτης
Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Υπουργός: Γιώργος Κουτρουμάνης
Υφυπουργός: Γιάννης Κουτσούκος
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Υπουργός: Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργός: Δημήτρης Βαρτζόπουλος (ΝΔ)
Υπουργός: Γιώργος Κουτρουμάνης
Υφυπουργός: Γιάννης Κουτσούκος
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Υπουργός: Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργός: Δημήτρης Βαρτζόπουλος (ΝΔ)
Υφυπουργός: Μιχάλης Τιμοσίδης
Υφυπουργός: Μάρκος Μπόλαρης
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός: Κώστας Σκανδαλίδης
Υφυπουργός: Αστέριος Ροντούλης (ΛΑΟΣ)
Υφυπουργός: Γιάννης Δριβελέγκας
Υφυπουργός: Μάρκος Μπόλαρης
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός: Κώστας Σκανδαλίδης
Υφυπουργός: Αστέριος Ροντούλης (ΛΑΟΣ)
Υφυπουργός: Γιάννης Δριβελέγκας
Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Υπουργός: Μιλτιάδης Παπαϊωάννου
Υφυπουργός: Γιώργος Πεταλωτής
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Υπουργός: Χρήστος Παπουτσής
Υφυπουργός: Μανώλης Όθωνας
Υφυπουργός: Γιώργος Πεταλωτής
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Υπουργός: Χρήστος Παπουτσής
Υφυπουργός: Μανώλης Όθωνας
Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού Υπουργός: Παύλος Γερουλάνος
Υφυπουργός: Πέτρος Αλεβιζάτος (ΝΔ)
Υφυπουργός: Γιώργος Νικητιάδης
Υφυπουργός: Πέτρος Αλεβιζάτος (ΝΔ)
Υφυπουργός: Γιώργος Νικητιάδης
Υπουργός Επικρατείας: Γιώργος Σταυρόπουλος
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες.
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;
ΕΓΩ!!!!!
Ο Λ.Παπαδήμος είναι και επισήμως ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας
Στις 11 Οκτωβρίου του 1947 γεννήθηκε στην Αθήνα ο Λουκάς Παπαδήμος και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών.
Σπούδασε Φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), από όπου αποφοίτησε το 1970, ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρολογική Μηχανική (1972) και πραγματοποίησε διδακτορικό (1978) στα Οικονομικά.Παράλληλα, εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομικός εμπειρογνώμων στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985 - 1993).
Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας, παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010.
Να σημειωθεί ότι έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994 - 1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993 - 1995) κ.ά.
Παράλληλα, με την επαγγελματική του σταδιοδρομία ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα. Την περίοδο 1975 - 1984 υπήρξε επίκουρος καθηγητής και στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ενώ το 1988 εξελέγη καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2006 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 2010 τοποθετήθηκε άμισθος οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Επιμέλεια: Φίλιππος Καραμέτος
«Ωμή αλλοίωση της λαϊκής κυριαρχίας»
«Η νέα κυβέρνηση και ο νέος πρωθυπουργός καλούνται να υλοποιήσουν μια πολιτική που δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση», τόνισε σε δήλωσή του ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας κι έκανε λόγο για «ωμή αλλοίωση της λαϊκής κυριαρχίας».
Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι «οι φανατικότεροι υποστηρικτές του μνημονίου στη Βουλή, στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στα κυβερνητικά έδρανα, έδωσαν μάχη για να επιβάλουν αυτή την εξέλιξη» και πρόσθεσε ότι η επιλογή του Λουκά Παπαδήμου «αποτελεί για όλους αυτούς εγγύηση ότι θα συνεχιστεί, με μεγαλύτερη ένταση και συνέπεια, η ίδια πολιτική, που, μέχρι σήμερα, μας έχει καταστρέψει».
Επεσήμανε ακόμη ότι «τη στιγμή που όλη η Ευρώπη πληρώνει ακριβά το τίμημα των επιλογών της ευρωπαϊκής ηγεσίας και της ΕΚΤ, ο αντιπρόεδρός της παρουσιάζεται ως λύση στην κρίση που δημιούργησαν οι πολιτικές που υπηρέτησε». «Είναι πραγματικά τραγικό», υπογραμμίζει ο κ. Τσίπρας, ότι «τη στιγμή που η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου έχει ήδη καταρρεύσει, κάτω από τον πάταγο της ιταλικής κρίσης, ο νέος πρωθυπουργός να ζητά, στο όνομά της, νέες θυσίες».
«Τα κόμματα που θα στηρίξουν αυτήν την κυβέρνηση», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, «είτε με συμμετοχή, είτε με ανοχή, θα έχουν συνευθύνη για την κοινωνική διάλυση, τη συρρίκνωση της δημοκρατίας, την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία». Τέλος, είπεότι στις συνθήκες αυτές «χρέος όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων αυτού του τόπου είναι συλλογικά και ενωτικά να αγωνιστούν για την οριστική ανατροπή αυτής της πολιτικής, για την γρηγορότερη δυνατή προσφυγή στις κάλπες».
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=416126&cid=6
Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι «οι φανατικότεροι υποστηρικτές του μνημονίου στη Βουλή, στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στα κυβερνητικά έδρανα, έδωσαν μάχη για να επιβάλουν αυτή την εξέλιξη» και πρόσθεσε ότι η επιλογή του Λουκά Παπαδήμου «αποτελεί για όλους αυτούς εγγύηση ότι θα συνεχιστεί, με μεγαλύτερη ένταση και συνέπεια, η ίδια πολιτική, που, μέχρι σήμερα, μας έχει καταστρέψει».
Επεσήμανε ακόμη ότι «τη στιγμή που όλη η Ευρώπη πληρώνει ακριβά το τίμημα των επιλογών της ευρωπαϊκής ηγεσίας και της ΕΚΤ, ο αντιπρόεδρός της παρουσιάζεται ως λύση στην κρίση που δημιούργησαν οι πολιτικές που υπηρέτησε». «Είναι πραγματικά τραγικό», υπογραμμίζει ο κ. Τσίπρας, ότι «τη στιγμή που η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου έχει ήδη καταρρεύσει, κάτω από τον πάταγο της ιταλικής κρίσης, ο νέος πρωθυπουργός να ζητά, στο όνομά της, νέες θυσίες».
«Τα κόμματα που θα στηρίξουν αυτήν την κυβέρνηση», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, «είτε με συμμετοχή, είτε με ανοχή, θα έχουν συνευθύνη για την κοινωνική διάλυση, τη συρρίκνωση της δημοκρατίας, την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία». Τέλος, είπεότι στις συνθήκες αυτές «χρέος όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων αυτού του τόπου είναι συλλογικά και ενωτικά να αγωνιστούν για την οριστική ανατροπή αυτής της πολιτικής, για την γρηγορότερη δυνατή προσφυγή στις κάλπες».
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=416126&cid=6
ΚΚΕ: «Επιθυμία της πλουτοκρατίας ο Λ. Παπαδήμος»
Αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση της προεδρίας της Δημοκρατίας, ότι πρωθυπουργός της χώρας αναλαμβάνει ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι ο νέος πρωθυπουργός είναι επιθυμία της ελληνικής πλουτοκρατίας και της ΕΕ.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα καλεί το λαό «απέναντι σε αυτήν τη μαύρη συμμαχία να αντιτάξει τη δική του εργατική - λαϊκή συμμαχία για να τους εμποδίσει και να τους ανατρέψει».
«Το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ και ο Καρατζαφέρης έθεσαν επικεφαλής της κυβερνητικής τους σύμπραξης τον τραπεζίτη Λ. Παπαδήμο, αυτή είναι η επιθυμία της ελληνικής πλουτοκρατίας και της ΕΕ» συνεχίζει στην ανακοίνωση.
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=416039&cid=6
Το Κομμουνιστικό Κόμμα καλεί το λαό «απέναντι σε αυτήν τη μαύρη συμμαχία να αντιτάξει τη δική του εργατική - λαϊκή συμμαχία για να τους εμποδίσει και να τους ανατρέψει».
«Το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ και ο Καρατζαφέρης έθεσαν επικεφαλής της κυβερνητικής τους σύμπραξης τον τραπεζίτη Λ. Παπαδήμο, αυτή είναι η επιθυμία της ελληνικής πλουτοκρατίας και της ΕΕ» συνεχίζει στην ανακοίνωση.
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=416039&cid=6
«Κυβέρνηση δεξιάς, ακροδεξιάς και νεοδεξιάς»«Ο αγώνας για ανατροπή συνεχίζεται και με την κυβέρνηση Παπαδήμου»
«Είναι ευνόητο ότι ένα μέρος της κοινωνίας, μέσα στην κατάσταση απελπισίας που βιώνει, να θέλει απεγνωσμένα να ανακαλύψει την ελπίδα μέσα από την οποιαδήποτε μεταβολή συμβαίνει, πολύ περισσότερο όταν αυτή αφορά στη θέση του πρωθυπουργού. Κι όταν μάλιστα αυτή η ελπίδα τρέφεται με άφθονο λίπασμα από μέσα μαζικής ενημέρωσης, επαγγελματίες στην εξαπάτηση και τη χειραγώγηση του λαού, ακριβώς τα ίδια που ζητούσαν από τον λαό να πιστέψει στον Παπανδρέου, στο Μνημόνιο, στη Συμφωνία του Ιουλίου, στη Συμφωνία του Οκτωβρίου. Είναι όμως υποχρεωτικό για το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής να διατυπώσει με ειλικρίνεια τις σκέψεις του για την μεταβολή αυτή και για την ανάγκη ανατροπής της πορείας προς την πλήρη καταστροφή της χώρας και της οικονομίας μας.
Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Πρώτο: Η ίδια η ληξιαρχική πράξη της γέννησης της νέας κυβέρνησης, δηλαδή, η έγκριση της Συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής του Οκτώβρη και της Δανειακής Σύμβασης που θα τη συνοδέψει, καθορίζουν ασφυκτικά τα όρια κίνησης της. Που σημαίνει: Μόνιμη εγκατάσταση της τρόικα στην Ελλάδα. Κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας. Συνέχιση, και επιδείνωση με τους όρους του νέου δανείου, των φορολογικών και μισθολογικών πολιτικών που οδηγούν τον κόσμο στην πείνα. Μεγαλύτερο πάγωμα και αποδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας.
Δεύτερο: Ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δεν προέρχεται από το σάπιο πολιτικό σύστημα, είναι «καθαρός» από τη διαφθορά του και την αναξιοπιστίας του, «τεχνοκράτης», αποδεκτός ως συνομιλητής στην Ευρώπη. Προέρχεται όμως από το χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αντιπρόεδρός της μέχρι πριν λίγο καιρό, που τροφοδότησε και συγκάλυψε τον παρασιτισμό, την ασυδοσία, την πολιτική καζίνο των ιδιωτικών ευρωπαϊκών τραπεζών, οι οποίες αποτελούν την αιτία και την εστία της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι ακόμα ο νέος πρωθυπουργός είναι από τους «σκληρούς» ευρωτραπεζίτες, αντιτασσόμενος δημοσίως σε οποιαδήποτε περικοπή του ελληνικού χρέους για να μη κινδυνεύσει το ευρώ και η ευρωζώνη, με την χαρακτηριστική και χλευαστική για τον λαό έκφραση «όχι δωρεάν γεύματα στους οφειλέτες».
Τρίτο: Η ίδια η συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης μέχρι να κυρωθεί η δανειακή σύμβαση αποτελεί πράξη υποτέλειας στη Μέρκελ και τον Σαρκοζί που την επέβαλαν για να μη δώσουν στον ελληνικό λαό το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα να αποφανθεί ο ίδιος με δημοψήφισμα ή με εκλογές για αυτήν, προκειμένου να προστατευθεί το κλονιζόμενο ευρώ.
Τέταρτο: Η κυβέρνηση αυτή κρίνεται και από την πολιτική της στήριξη. Είναι μια συμμαχία της δεξιάς (ΝΔ), της ακροδεξιάς (ΛΑΟΣ) και της νεοδεξιάς (ΠΑΣΟΚ). Με ένα ιδιαίτερο και επικίνδυνο χαρακτηριστικό μάλιστα. Την για πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας Παπαδόπουλου συμμετοχή – ή στήριξη – σε κυβερνητικό σχήμα από ανοιχτά ξενοφοβικές, εθνικιστικές, φιλοδικτατορικές δυνάμεις. Η απουσία κάθε δημοκρατικού ανακλαστικού από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε σχέση με την υπονόμευση του κοινοβουλευτισμού εντείνει τις ανησυχίες για τους κινδύνους εκτροπής. Κανείς δεν περίμενε ότι στο τέλος του βίου του το ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει την εξώπορτα στην ακροδεξιά.
Πέμπτο: Η ανάδειξη μέσα από τις γνωστές θλιβερές διαδικασίες παρασκηνίου ενός ευρωπαίου τραπεζίτη στην πρωθυπουργία της Ελλάδας σε συνδυασμό με την αναμενόμενη πρωθυπουργοποίηση του πρώην επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μάριο Μόντι στην Ιταλία, και στις δύο περιπτώσεις χωρίς εκλογές, αναδεικνύει ενδεχομένως μια ανησυχητική τάση. Πλάι στους μηχανισμούς υπαγόρευσης τύπου τρόικα και τις μεθόδους αυταρχισμού, το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο, οι επενδυτικές αγορές και οι οργανισμοί τους μέσα στις συνθήκες της οξύτατης κρίσης τους εποφθαλμιούν την άμεση παρουσία τους, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, χωρίς μεσολάβηση, στις ηγεσίες των χωρών με προβλήματα χρέους, προκειμένου να τις ελέγχουν πλήρως.
Έκτο: Η κατάσταση θα επιδεινώνεται μέρα τη μέρα. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τους αγώνες τους για την ανατροπή της πολιτικής της διάλυσης που έχει δεσμευθεί να ακολουθήσει και η νέα κυβέρνηση. Καλεί τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, επιτέλους, να αποσπασθούν από την αδράνειά τους και τα μικρές λογικές, να συντονισθούμε για τη δημιουργία ενός μεγάλου λαϊκού Μετώπου, που μπορεί να δώσει μια βάσιμη και βιώσιμη ελπίδα στην κοινωνία, αντί αυτή να περιπαίζεται από τα συνεχή κόλπα και τις ταχυδακτυλουργίες του συστήματος.»
Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Αθήνα 10.11.2011
Δεύτερο: Ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δεν προέρχεται από το σάπιο πολιτικό σύστημα, είναι «καθαρός» από τη διαφθορά του και την αναξιοπιστίας του, «τεχνοκράτης», αποδεκτός ως συνομιλητής στην Ευρώπη. Προέρχεται όμως από το χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αντιπρόεδρός της μέχρι πριν λίγο καιρό, που τροφοδότησε και συγκάλυψε τον παρασιτισμό, την ασυδοσία, την πολιτική καζίνο των ιδιωτικών ευρωπαϊκών τραπεζών, οι οποίες αποτελούν την αιτία και την εστία της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι ακόμα ο νέος πρωθυπουργός είναι από τους «σκληρούς» ευρωτραπεζίτες, αντιτασσόμενος δημοσίως σε οποιαδήποτε περικοπή του ελληνικού χρέους για να μη κινδυνεύσει το ευρώ και η ευρωζώνη, με την χαρακτηριστική και χλευαστική για τον λαό έκφραση «όχι δωρεάν γεύματα στους οφειλέτες».
Τρίτο: Η ίδια η συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης μέχρι να κυρωθεί η δανειακή σύμβαση αποτελεί πράξη υποτέλειας στη Μέρκελ και τον Σαρκοζί που την επέβαλαν για να μη δώσουν στον ελληνικό λαό το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα να αποφανθεί ο ίδιος με δημοψήφισμα ή με εκλογές για αυτήν, προκειμένου να προστατευθεί το κλονιζόμενο ευρώ.
Τέταρτο: Η κυβέρνηση αυτή κρίνεται και από την πολιτική της στήριξη. Είναι μια συμμαχία της δεξιάς (ΝΔ), της ακροδεξιάς (ΛΑΟΣ) και της νεοδεξιάς (ΠΑΣΟΚ). Με ένα ιδιαίτερο και επικίνδυνο χαρακτηριστικό μάλιστα. Την για πρώτη φορά μετά την πτώση της χούντας Παπαδόπουλου συμμετοχή – ή στήριξη – σε κυβερνητικό σχήμα από ανοιχτά ξενοφοβικές, εθνικιστικές, φιλοδικτατορικές δυνάμεις. Η απουσία κάθε δημοκρατικού ανακλαστικού από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ σε σχέση με την υπονόμευση του κοινοβουλευτισμού εντείνει τις ανησυχίες για τους κινδύνους εκτροπής. Κανείς δεν περίμενε ότι στο τέλος του βίου του το ΠΑΣΟΚ θα ανοίξει την εξώπορτα στην ακροδεξιά.
Πέμπτο: Η ανάδειξη μέσα από τις γνωστές θλιβερές διαδικασίες παρασκηνίου ενός ευρωπαίου τραπεζίτη στην πρωθυπουργία της Ελλάδας σε συνδυασμό με την αναμενόμενη πρωθυπουργοποίηση του πρώην επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μάριο Μόντι στην Ιταλία, και στις δύο περιπτώσεις χωρίς εκλογές, αναδεικνύει ενδεχομένως μια ανησυχητική τάση. Πλάι στους μηχανισμούς υπαγόρευσης τύπου τρόικα και τις μεθόδους αυταρχισμού, το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο, οι επενδυτικές αγορές και οι οργανισμοί τους μέσα στις συνθήκες της οξύτατης κρίσης τους εποφθαλμιούν την άμεση παρουσία τους, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, χωρίς μεσολάβηση, στις ηγεσίες των χωρών με προβλήματα χρέους, προκειμένου να τις ελέγχουν πλήρως.
Έκτο: Η κατάσταση θα επιδεινώνεται μέρα τη μέρα. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τους αγώνες τους για την ανατροπή της πολιτικής της διάλυσης που έχει δεσμευθεί να ακολουθήσει και η νέα κυβέρνηση. Καλεί τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, επιτέλους, να αποσπασθούν από την αδράνειά τους και τα μικρές λογικές, να συντονισθούμε για τη δημιουργία ενός μεγάλου λαϊκού Μετώπου, που μπορεί να δώσει μια βάσιμη και βιώσιμη ελπίδα στην κοινωνία, αντί αυτή να περιπαίζεται από τα συνεχή κόλπα και τις ταχυδακτυλουργίες του συστήματος.»
Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Αθήνα 10.11.2011
ΠΗΓΗ:http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=10589
«Με καθυστέρηση έγινε ένα σημαντικό βήμα που χαιρετίζουμε»
«Με μεγάλη καθυστέρηση και μετά από παλινωδίες έγινε ένα σημαντικό βήμα, το οποίο χαιρετίζουμε» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Συμμαχία, τονίζοντας ταυτόχρονα πως θα στηρίξει τη νέα κυβέρνηση στη Βουλή.
«Η Δημοκρατική Συμμαχία θα στηρίξει την κυβέρνηση στη Βουλή, θα παρακολουθεί και θα παρεμβαίνει όποτε και όπως χρειάζεται και εύχεται να βάλει τις βάσεις της εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα. Ελπίζουμε τα πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση να κάνουν το ίδιο. Να στηρίξουν τη νέα κυβέρνηση με ειλικρίνεια, χωρίς να έχουν το βλέμμα στις επόμενες εκλογές» καταλήγει.
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=416153&cid=6
«Η Δημοκρατική Συμμαχία θα στηρίξει την κυβέρνηση στη Βουλή, θα παρακολουθεί και θα παρεμβαίνει όποτε και όπως χρειάζεται και εύχεται να βάλει τις βάσεις της εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα. Ελπίζουμε τα πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση να κάνουν το ίδιο. Να στηρίξουν τη νέα κυβέρνηση με ειλικρίνεια, χωρίς να έχουν το βλέμμα στις επόμενες εκλογές» καταλήγει.
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=416153&cid=6
Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011
Αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο μυστικό της «ελληνικής κρίσης»
του Πάνου ΠαναγιώτουΣύμφωνα με ρεπορτάζ της γερμανικής τηλεόρασης ARD, ωστόσο, το οποίο προβλήθηκε στις 27 Οκτωβρίου αλλά και σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal το οποίο δημοσιεύτηκε το πρωί της 4ης Νοεμβρίου, προκειμένου οι τράπεζες να αποδεχτούν το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν κατά 50%, η Ελλάδα συμφώνησε στη μετατροπή του δικαίου που διέπει τα ομόλογα αυτά από το ελληνικό στο αγγλικό.
Με βάση την ισχύουσα μέχρι στιγμής νομοθεσία και όσο το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων παραμένει το ελληνικό, αν η Ελλάδα δεν αποφύγει την πτώχευση μπορεί να αποπληρώσει το χρέος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών και όχι θεσμικών δανειστών (ΔΝΤ – ΕΕ) σε δραχμές, χωρίς να έχει καμία νομική κύρωση.
Οι δανειστές σε αυτήν την περίπτωση υποχρεούνται να αποδεχτούν την αποπληρωμή στο ελληνικό νόμισμα. Έτσι η Ελλάδα μπορεί πολύ απλά να τυπώσει τόσες δραχμές όσο είναι το χρέος της στους ιδιώτες και να το ξεπληρώσει.
Αντίθετα, αν το δίκαιο αλλάξει στο αγγλικό όπως προβλέπεται στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου με βάση τα δύο προαναφερθέντα ρεπορτάζ, σε περίπτωση πτώχευσης η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει το σύνολο του χρέους της σε ευρώ, παρά το γεγονός ότι η ισοτιμία δραχμής – ευρώ θα κυλήσει πιθανόν κάτω από το 700/1. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει την οριστική παράδοση της χώρας στους δανειστές της, οι οποίοι θα μπορούν να διεκδικήσουν και να επιβάλλουν νομικά στην Ελλάδα είτε την αποπληρωμή του χρέους στο ακέραιο μέσω της επιβολής επαχθών φόρων στους πολίτες είτε την κατάσχεση δημόσιας περιουσίας είτε και τα δύο ταυτόχρονα.
Η ιστορία με το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων είναι, ίσως, το μεγαλύτερο μυστικό της ελληνικής κρίσης. Μελέτη των νομικών τμημάτων των πανεπιστημίων της Νέας Υόρκης, του Σικάγου και του Duke που καταρτίστηκε το Φεβρουάριο του 2011 αναφέρει σχετικά τα εξής: “Αν επρόκειτο για μία σειρά πτωχεύσεων κρατών της Λατινικής Αμερικής, όπως για παράδειγμα της Αργεντινής, τότε το χρέος θα ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ξένο νόμισμα και διεπόμενο από ξένο δίκαιο, κατά κανόνα της Νέας Υόρκης ή Αγγλικό. Αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας η συντριπτική πλειοψηφία των ομολόγων διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και έτσι η Ελλάδα είχε ένα πραγματικό πλεονέκτημα καθώς μπορούσε να αλλάξει το δίκαιο με αποτέλεσμα να τροποποιηθούν οι όροι των συμβολαίων των ομολόγων και έτσι να προωθήσει τις όποιες αλλαγές την εξυπηρετούσαν.”
Σήμερα περίπου 220 με 280 δις ευρώ ελληνικού χρέους διέπονται από το ελληνικό δίκαιο (αναλόγως του δικαίου που διέπει τα ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ).
Όπως και να έχει το ύψος του διεπόμενου από ελληνικό δίκαιο χρέους είναι εξαιρετικά μεγάλο.
Η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει το δίκαιο έτσι ώστε αν το 51% των κατόχων χρέους συμφωνεί να είναι υποχρεωτική για όλους μία αναδιάρθρωση κατά 50%, 60%, 70% ή και περισσότερο (όσο λιγότερο τόσο πιο πιθανή η αναδιάρθρωση να αντέξει νομικά σε οποιαδήποτε δικαστική αμφισβήτηση της). Αφήνοντας εκτός τα ομόλογα και το χρέος που κατέχονται από θεσμικούς δανειστές και τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα αποπληρωθούν σε ευρώ, απομένουν περίπου 220 δις ευρώ.
Από αυτά, ωστόσο, περισσότερα από 100 δις κατέχονται από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς που σημαίνει πως η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει μόνη της σε συμφωνία για αναδιάρθρωση με το 51% των ιδιωτών κατόχων ελληνικών ομολόγων, δηλαδή σε ένα PSI, απλά και μόνο με τη συμμετοχή ελληνικών και κυπριακών τραπεζών και φορέων. Το PSI αυτό θα είναι υποχρεωτικό για όλες τις τράπεζες και το κέρδος για την Ελλάδα θα είναι ανάλογο του μεγέθους της αναδιάρθρωσης. Αν αυτό είχε συμβεί εξ αρχής, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει το χρέος της κατά 147 δις ευρώ στις αρχές του 2010, μειώνοντας το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 72% μέσα σε λίγους μήνες.
Αν αυτό γίνει σήμερα τότε το ελληνικό χρέος θα μειωθεί από 110 μέχρι 154 δις ευρώ ανάλογα με το ποσοστό κουρέματος που θα επιλεγεί, δηλαδή από 50% μέχρι 70%. Στο σενάριο της μείωσης κατά 70% το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 87% του ΑΕΠ άμεσα.
Όλα τα παραπάνω που αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα αποτελούν ένα μικρό τμήμα του μεγαλύτερου, ίσως, μυστικού της ευρωπαϊκής κρίσης.
Αυτό, γιατί με βάση την έκθεση των τριών πανεπιστημίων που προανέφερα, το ίδιο νομικό πλεονέκτημα με αυτό της Ελλάδας έχουν, σε διαφορετικό βαθμό και η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι λεγόμενες δηλαδή PIGS, υποτιμητικά από τις αγορές (γουρούνια από τα αρχικά Portugal, Ireland, Greece, Spain), κρατούν στα χέρια τους από το ξέσπασμα της κρίσης το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και όχι μόνο καθώς μπορούν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους αυτόνομα προκαλώντας τεράστιες ζημιές στους κατόχους χρέους ενώ μία τέτοια κίνηση τους θα ενεργοποιήσει την πληρωμή των ασφαλίστρων των ομολόγων τους τινάζοντας στον αέρα τράπεζες όπως οι Goldman Sachs, JP Morgan κλπ αλλά και θα προκαλέσει, πιθανόν, την κατάρρευση της ευρωζώνης, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε σήμερα,
Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας που υπάρχει τόσο μεγάλη κατοχή ελληνικού χρέους από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς, η προώθηση ενός PSI γρήγορα είναι ιδιαίτερα εύκολη νομικά.
Αλλά ας υποθέσουμε πως η Ελλάδα δε θέλει να κινηθεί εκτός συστήματος ούτε να εκμεταλλευτεί το τεράστιο πλεονέκτημα που έχει στα χέρια της. Ας θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι προκειμένου να μην απειληθεί το διεθνές και ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και το κυριότερο το ευρώ η Ελλάδα θα συνεχίζει να προσπαθεί να υπομείνει όσες θυσίες της ζητηθούν προκειμένου να εξασφαλίσει το κοινό καλό και να μην επιδιώξει μία γρήγορη, σχετικά, διέξοδο από τη δραματική θέση στην οποία έχει βρεθεί. Γιατί θα πρέπει, επιπλέον, να απολέσει το δικαίωμα να σκεφτεί και το δικό της συμφέρον αν για τον οποιοδήποτε λόγο αποδειχτεί πως οι εταίροι της είτε έκαναν λάθος στο πρόγραμμα που της επέβαλλαν και έτσι τελικά οδηγηθεί στην πτώχευση είτε τελικά αφού οι ίδιοι έχουν εξασφαλιστεί την εγκαταλείψουν στη μοίρα της;
Για ποιο λόγο η Ελλάδα αποδέχτηκε στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου να παραδώσει το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό της χαρτί για το μέλλον της και αυτό, ίσως, που ανάγκασε τους Ευρωπαίους να τη 'στηρίξουν' μέχρι στιγμής; Και γιατί οι υπόλοιπες χώρες δεν έχουν δεχτεί παρόμοια συμφωνία και συνεχίζουν να έχουν αυτό το πλεονέκτημα στα χέρια τους;
Μόλις πριν λίγες ημέρες ο γνωστός οικονομολόγος Ρουμπινί παρέδωσε στην οικία του ένα μίνι σεμινάριο σε πελάτες του όπου μίλησε για τρία θέματα, με το ένα από αυτά να είναι η κρίση στην Ευρωζώνη (το θέμα δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα από το XrimaNews.gr). Στην παρουσίαση του είπε πως το σχέδιο του ΔΝΤ και της Γερμανίας για την Ελλάδα είναι να στηριχθεί για τόσο χρονικό διάστημα όσο να είναι έτοιμος ένας μηχανισμός διάσωσης της Ιταλίας και της Ισπανίας και μέχρι τότε, όταν πια θα είναι προφανές πως τα μέτρα λιτότητας δεν πετυχαίνουν, η Ελλάδα να αφεθεί να πτωχεύσει. Ο Ρουμπινί προσδιόρισε τη χρονική στιγμή σε ένα χρόνο περίπου από σήμερα. Υποστήριξε πως η ελπίδα του ΔΝΤ και της Γερμανίας είναι πως μέχρι την πτώχευση της Ελλάδας, η Ιταλία και η Ισπανία θα αντέξουν και δε θα καταρρεύσουν υπό το βάρος των δικών τους προβλημάτων.
Ας ξεκινήσουμε από το δεδομένο πως δε δεχόμαστε την παραπάνω άποψη του Ρουμπινί ως σωστή αλλά αποδεχόμαστε την πιθανότητα να μην είναι λάθος. Λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη μας πως μέχρι σήμερα η Τρόικα απέτυχε δραματικά σε όλες τις προβλέψεις της για την Ελλάδα ενώ καμία από τις προβλέψεις της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας δεν έχει επιβεβαιωθεί γεννιέται το ερώτημα τί θα συμβεί αν Τρόικα και κυβέρνηση κάνουν και τώρα λάθος και η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου δε σώσει τελικά την Ελλάδα και δεν αποτρέψει την πτώχευση της.
Για τη προστασία της Ελλάδας, δεν είναι σωστότερο αν προχωρήσουμε σε αυτήν, αφού αυτό κρίνεται ως αναπόφευκτο από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να κρατήσουμε τουλάχιστον ακέραιο αυτό το εξαιρετικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας νομικό μας πλεονέκτημα;
Το καλοκαίρι του 2010 στο άρθρο 'Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας΄ (περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση – Περίεργες Συμπτώσεις” Εκδόσεις Λιβάνη) παρέθεσα μεταφρασμένο ένα σημαντικό τμήμα της μελέτης του πανεπιστημίου Duke σχετικά με το ελληνικό χρέος και το πώς αυτό μπορεί να αναδιαρθρωθεί από την Ελλάδα αλλά και τη μετάφραση ενός τμήματος μελέτης του πανεπιστημίου Harvard για το πώς πρέπει να γίνει με τον πιο ανώδυνο δυνατό τρόπο μία αναδιάρθρωση χρέους.
Στον απόηχο της συνάντησης των ηγετών της ΕΕ στις 27 Οκτωβρίου και μόλις η γερμανική τηλεόραση δημοσίευσε την πληροφορία πως η Μέρκελ έπεισε τις τράπεζες να αποδεχτούν το κούρεμα με αντάλλαγμα τη μετατροπή του δικαίου των ελληνικών ομολόγων από ελληνικό σε αγγλικό, δημοσίευσα το άρθρο με τίτλο “Ελληνικό το δώρο της Μέρκελ στις τράπεζες για το κούρεμα” όπου παρέθεσα τα στοιχεία όπως αναφέρονται στη μελέτη των τριών πανεπιστημίων που προανέφερα.
Σήμερα, γράφω αυτό το κείμενο αφού πρώτα προώθησα τις μελέτες και το άρθρο της WSJ που αναφέρονται σε αυτό σε Έλληνες δημοσιογράφους, ζητώντας την παρέμβαση τους ώστε το θέμα να φτάσει ως ερώτημα στην Ελληνική Βουλή. Έγινε, πράγματι, συμφωνία μετατροπής του δικαίου που διέπει τα ελληνικά ομόλογα από ελληνικό σε αγγλικό, όπως ανέφερε το γερμανικό κανάλι ARD στις 27 Οκτωβρίου και όπως αναφέρει δημοσίευμα της WSJ σήμερα, 04 Νοεμβρίου και αν ναι γιατί;
Ελπίζω και τα δύο παραπάνω ρεπορτάζ να είναι ανακριβή ή λανθασμένα αλλά φοβάμαι για το τί σημαίνει για τη χώρα αν ισχύει το αντίθετο.
Xrima News
ΠΗΓΗ:
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ayto-isos-einai-megalytero-mystiko-tis-ellinikis-krisis-toy-panoy-panagiotoy
Με βάση την ισχύουσα μέχρι στιγμής νομοθεσία και όσο το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων παραμένει το ελληνικό, αν η Ελλάδα δεν αποφύγει την πτώχευση μπορεί να αποπληρώσει το χρέος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών και όχι θεσμικών δανειστών (ΔΝΤ – ΕΕ) σε δραχμές, χωρίς να έχει καμία νομική κύρωση.
Οι δανειστές σε αυτήν την περίπτωση υποχρεούνται να αποδεχτούν την αποπληρωμή στο ελληνικό νόμισμα. Έτσι η Ελλάδα μπορεί πολύ απλά να τυπώσει τόσες δραχμές όσο είναι το χρέος της στους ιδιώτες και να το ξεπληρώσει.
Αντίθετα, αν το δίκαιο αλλάξει στο αγγλικό όπως προβλέπεται στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου με βάση τα δύο προαναφερθέντα ρεπορτάζ, σε περίπτωση πτώχευσης η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει το σύνολο του χρέους της σε ευρώ, παρά το γεγονός ότι η ισοτιμία δραχμής – ευρώ θα κυλήσει πιθανόν κάτω από το 700/1. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει την οριστική παράδοση της χώρας στους δανειστές της, οι οποίοι θα μπορούν να διεκδικήσουν και να επιβάλλουν νομικά στην Ελλάδα είτε την αποπληρωμή του χρέους στο ακέραιο μέσω της επιβολής επαχθών φόρων στους πολίτες είτε την κατάσχεση δημόσιας περιουσίας είτε και τα δύο ταυτόχρονα.
Η ιστορία με το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων είναι, ίσως, το μεγαλύτερο μυστικό της ελληνικής κρίσης. Μελέτη των νομικών τμημάτων των πανεπιστημίων της Νέας Υόρκης, του Σικάγου και του Duke που καταρτίστηκε το Φεβρουάριο του 2011 αναφέρει σχετικά τα εξής: “Αν επρόκειτο για μία σειρά πτωχεύσεων κρατών της Λατινικής Αμερικής, όπως για παράδειγμα της Αργεντινής, τότε το χρέος θα ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ξένο νόμισμα και διεπόμενο από ξένο δίκαιο, κατά κανόνα της Νέας Υόρκης ή Αγγλικό. Αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας η συντριπτική πλειοψηφία των ομολόγων διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και έτσι η Ελλάδα είχε ένα πραγματικό πλεονέκτημα καθώς μπορούσε να αλλάξει το δίκαιο με αποτέλεσμα να τροποποιηθούν οι όροι των συμβολαίων των ομολόγων και έτσι να προωθήσει τις όποιες αλλαγές την εξυπηρετούσαν.”
Σήμερα περίπου 220 με 280 δις ευρώ ελληνικού χρέους διέπονται από το ελληνικό δίκαιο (αναλόγως του δικαίου που διέπει τα ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ).
Όπως και να έχει το ύψος του διεπόμενου από ελληνικό δίκαιο χρέους είναι εξαιρετικά μεγάλο.
Η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει το δίκαιο έτσι ώστε αν το 51% των κατόχων χρέους συμφωνεί να είναι υποχρεωτική για όλους μία αναδιάρθρωση κατά 50%, 60%, 70% ή και περισσότερο (όσο λιγότερο τόσο πιο πιθανή η αναδιάρθρωση να αντέξει νομικά σε οποιαδήποτε δικαστική αμφισβήτηση της). Αφήνοντας εκτός τα ομόλογα και το χρέος που κατέχονται από θεσμικούς δανειστές και τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα αποπληρωθούν σε ευρώ, απομένουν περίπου 220 δις ευρώ.
Από αυτά, ωστόσο, περισσότερα από 100 δις κατέχονται από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς που σημαίνει πως η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει μόνη της σε συμφωνία για αναδιάρθρωση με το 51% των ιδιωτών κατόχων ελληνικών ομολόγων, δηλαδή σε ένα PSI, απλά και μόνο με τη συμμετοχή ελληνικών και κυπριακών τραπεζών και φορέων. Το PSI αυτό θα είναι υποχρεωτικό για όλες τις τράπεζες και το κέρδος για την Ελλάδα θα είναι ανάλογο του μεγέθους της αναδιάρθρωσης. Αν αυτό είχε συμβεί εξ αρχής, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει το χρέος της κατά 147 δις ευρώ στις αρχές του 2010, μειώνοντας το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 72% μέσα σε λίγους μήνες.
Αν αυτό γίνει σήμερα τότε το ελληνικό χρέος θα μειωθεί από 110 μέχρι 154 δις ευρώ ανάλογα με το ποσοστό κουρέματος που θα επιλεγεί, δηλαδή από 50% μέχρι 70%. Στο σενάριο της μείωσης κατά 70% το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 87% του ΑΕΠ άμεσα.
Όλα τα παραπάνω που αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα αποτελούν ένα μικρό τμήμα του μεγαλύτερου, ίσως, μυστικού της ευρωπαϊκής κρίσης.
Αυτό, γιατί με βάση την έκθεση των τριών πανεπιστημίων που προανέφερα, το ίδιο νομικό πλεονέκτημα με αυτό της Ελλάδας έχουν, σε διαφορετικό βαθμό και η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Οι λεγόμενες δηλαδή PIGS, υποτιμητικά από τις αγορές (γουρούνια από τα αρχικά Portugal, Ireland, Greece, Spain), κρατούν στα χέρια τους από το ξέσπασμα της κρίσης το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και όχι μόνο καθώς μπορούν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους αυτόνομα προκαλώντας τεράστιες ζημιές στους κατόχους χρέους ενώ μία τέτοια κίνηση τους θα ενεργοποιήσει την πληρωμή των ασφαλίστρων των ομολόγων τους τινάζοντας στον αέρα τράπεζες όπως οι Goldman Sachs, JP Morgan κλπ αλλά και θα προκαλέσει, πιθανόν, την κατάρρευση της ευρωζώνης, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε σήμερα,
Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας που υπάρχει τόσο μεγάλη κατοχή ελληνικού χρέους από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και φορείς, η προώθηση ενός PSI γρήγορα είναι ιδιαίτερα εύκολη νομικά.
Αλλά ας υποθέσουμε πως η Ελλάδα δε θέλει να κινηθεί εκτός συστήματος ούτε να εκμεταλλευτεί το τεράστιο πλεονέκτημα που έχει στα χέρια της. Ας θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι προκειμένου να μην απειληθεί το διεθνές και ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και το κυριότερο το ευρώ η Ελλάδα θα συνεχίζει να προσπαθεί να υπομείνει όσες θυσίες της ζητηθούν προκειμένου να εξασφαλίσει το κοινό καλό και να μην επιδιώξει μία γρήγορη, σχετικά, διέξοδο από τη δραματική θέση στην οποία έχει βρεθεί. Γιατί θα πρέπει, επιπλέον, να απολέσει το δικαίωμα να σκεφτεί και το δικό της συμφέρον αν για τον οποιοδήποτε λόγο αποδειχτεί πως οι εταίροι της είτε έκαναν λάθος στο πρόγραμμα που της επέβαλλαν και έτσι τελικά οδηγηθεί στην πτώχευση είτε τελικά αφού οι ίδιοι έχουν εξασφαλιστεί την εγκαταλείψουν στη μοίρα της;
Για ποιο λόγο η Ελλάδα αποδέχτηκε στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου να παραδώσει το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό της χαρτί για το μέλλον της και αυτό, ίσως, που ανάγκασε τους Ευρωπαίους να τη 'στηρίξουν' μέχρι στιγμής; Και γιατί οι υπόλοιπες χώρες δεν έχουν δεχτεί παρόμοια συμφωνία και συνεχίζουν να έχουν αυτό το πλεονέκτημα στα χέρια τους;
Μόλις πριν λίγες ημέρες ο γνωστός οικονομολόγος Ρουμπινί παρέδωσε στην οικία του ένα μίνι σεμινάριο σε πελάτες του όπου μίλησε για τρία θέματα, με το ένα από αυτά να είναι η κρίση στην Ευρωζώνη (το θέμα δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα από το XrimaNews.gr). Στην παρουσίαση του είπε πως το σχέδιο του ΔΝΤ και της Γερμανίας για την Ελλάδα είναι να στηριχθεί για τόσο χρονικό διάστημα όσο να είναι έτοιμος ένας μηχανισμός διάσωσης της Ιταλίας και της Ισπανίας και μέχρι τότε, όταν πια θα είναι προφανές πως τα μέτρα λιτότητας δεν πετυχαίνουν, η Ελλάδα να αφεθεί να πτωχεύσει. Ο Ρουμπινί προσδιόρισε τη χρονική στιγμή σε ένα χρόνο περίπου από σήμερα. Υποστήριξε πως η ελπίδα του ΔΝΤ και της Γερμανίας είναι πως μέχρι την πτώχευση της Ελλάδας, η Ιταλία και η Ισπανία θα αντέξουν και δε θα καταρρεύσουν υπό το βάρος των δικών τους προβλημάτων.
Ας ξεκινήσουμε από το δεδομένο πως δε δεχόμαστε την παραπάνω άποψη του Ρουμπινί ως σωστή αλλά αποδεχόμαστε την πιθανότητα να μην είναι λάθος. Λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη μας πως μέχρι σήμερα η Τρόικα απέτυχε δραματικά σε όλες τις προβλέψεις της για την Ελλάδα ενώ καμία από τις προβλέψεις της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας δεν έχει επιβεβαιωθεί γεννιέται το ερώτημα τί θα συμβεί αν Τρόικα και κυβέρνηση κάνουν και τώρα λάθος και η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου δε σώσει τελικά την Ελλάδα και δεν αποτρέψει την πτώχευση της.
Για τη προστασία της Ελλάδας, δεν είναι σωστότερο αν προχωρήσουμε σε αυτήν, αφού αυτό κρίνεται ως αναπόφευκτο από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να κρατήσουμε τουλάχιστον ακέραιο αυτό το εξαιρετικής σημασίας για την επιβίωση της χώρας νομικό μας πλεονέκτημα;
Το καλοκαίρι του 2010 στο άρθρο 'Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας΄ (περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση – Περίεργες Συμπτώσεις” Εκδόσεις Λιβάνη) παρέθεσα μεταφρασμένο ένα σημαντικό τμήμα της μελέτης του πανεπιστημίου Duke σχετικά με το ελληνικό χρέος και το πώς αυτό μπορεί να αναδιαρθρωθεί από την Ελλάδα αλλά και τη μετάφραση ενός τμήματος μελέτης του πανεπιστημίου Harvard για το πώς πρέπει να γίνει με τον πιο ανώδυνο δυνατό τρόπο μία αναδιάρθρωση χρέους.
Στον απόηχο της συνάντησης των ηγετών της ΕΕ στις 27 Οκτωβρίου και μόλις η γερμανική τηλεόραση δημοσίευσε την πληροφορία πως η Μέρκελ έπεισε τις τράπεζες να αποδεχτούν το κούρεμα με αντάλλαγμα τη μετατροπή του δικαίου των ελληνικών ομολόγων από ελληνικό σε αγγλικό, δημοσίευσα το άρθρο με τίτλο “Ελληνικό το δώρο της Μέρκελ στις τράπεζες για το κούρεμα” όπου παρέθεσα τα στοιχεία όπως αναφέρονται στη μελέτη των τριών πανεπιστημίων που προανέφερα.
Σήμερα, γράφω αυτό το κείμενο αφού πρώτα προώθησα τις μελέτες και το άρθρο της WSJ που αναφέρονται σε αυτό σε Έλληνες δημοσιογράφους, ζητώντας την παρέμβαση τους ώστε το θέμα να φτάσει ως ερώτημα στην Ελληνική Βουλή. Έγινε, πράγματι, συμφωνία μετατροπής του δικαίου που διέπει τα ελληνικά ομόλογα από ελληνικό σε αγγλικό, όπως ανέφερε το γερμανικό κανάλι ARD στις 27 Οκτωβρίου και όπως αναφέρει δημοσίευμα της WSJ σήμερα, 04 Νοεμβρίου και αν ναι γιατί;
Ελπίζω και τα δύο παραπάνω ρεπορτάζ να είναι ανακριβή ή λανθασμένα αλλά φοβάμαι για το τί σημαίνει για τη χώρα αν ισχύει το αντίθετο.
Xrima News
ΠΗΓΗ:
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ayto-isos-einai-megalytero-mystiko-tis-ellinikis-krisis-toy-panoy-panagiotoy
Το νέο εγχείρημα του Μίμη Ανδρουλάκη
Για νέα ιδρυτική πράξη στον χώρο της Κεντροαριστεράς κάνει λόγο ο Μίμης Ανδρουλάκης με νέο κείμενο, το οποίο ανήρτησε στο Διαδίκτυο.
Παίζοντας με τον μύθο του Ορέστη και εκείνον του προγονικού Ατρέα, ο Μίμης Ανδρουλάκης αναφέρεται στην ανασύνταξη του χώρου μεταξύ Κομμουνιστικής Αριστεράς και Δεξιάς μετά και την αποκαθήλωση του Παπανδρέου.
Σε γλώσσα λανθάνουσα αλλά με έκφραση οξεία, το πρώην στέλεχος του Κ.Κ.Ε., στη συνέχεια του Συνασπισμού και πλέον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάνει λόγο για το δράμα της μυθολογίας των Αχαιών, που θα λειτουργήσει λυτρωτικά σηματοδοτώντας τη νέα Κεντροαριστερά.
Το πλήρες κείμενο του Μίμη Ανδρουλάκη έχει ως εξής :
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νέα Ορέστεια - Νέα Ιδρυτική Πράξη του Μίμη ΑνδρουλάκηΤη βραδιά που ο Πρόεδρος Γιώργος Παπανδρέου σαν Γουλιέλμος Τέλλος έβαλε το ριψοκίνδυνο στοίχημα προειδοποίησα πως αν κερδίσεις “κερδίζεις” λίγα αν χάσεις τα “χάνεις” όλα. Οι “μη δημιουργικοί” στο περιβάλλον, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, σ’ έναν παροξυσμό του groupthink, σε μια αιφνίδια συσκότιση του νου (άτη) τον έσπρωξαν στο μοιραίο διάβημα. “Όπως τους διώχνει κάνουν κι αμέριμνοι τραβούν για το χαμό” λέει για την άτη του Αγαμέμνονα η Ιλιάδα. Μπορεί όμως μια χαμένη ζαριά στο πεδίο της συμβατικής πολιτικής σε ένα άλλο βαθύτερο επίπεδο της πραγματικότητας να αποδειχθεί “μαγική ζαριά”; Ναι, λέμε στην Έβδομη Αίσθηση. “Είναι η μαγική ζαριά που βγάζει το μοιραίο αριθμό με τον οποίο κερδίζεις ακόμα κι όταν τα έχεις χάσει όλα”(1). Ναι, εφόσον εισερχόμεθα στην τραγική αίσθηση του ναυαγισμού που μεταμορφώνει εσωτερικά τους ανθρώπους και μπορεί να δημιουργήσει τελικά την τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας.
Σε λίγο ο “Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο”(2), ο Killer, δεν θα είναι Πρωθυπουργός. Μπορεί η θυσία του, ο “ιδρυτικός φόνος” να γίνει η απαρχή μιας νέας ιδρυτικής πράξης στην πολιτική ζωή όπως είχαμε προαναγγείλει;(3)
Τις μέρες του 2004 που αναλάμβανε δημοψηφισματικά θριαμβευτής αρχηγός τον έβλεπα και το έγραψα σαν νέο Ορέστη σημαδεμένο από την Τρόικα Μοίρα της φυλής του Ατρέα (Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος). Το ΠΑΣΟΚ ήταν η φυλή του Ατρέα, το “Άργος”, ο κύκλος της Νέας Ορέστειας, η πολιτική οικογένεια του παπα-Ανδρέα (Σταυρόπουλου) από το Καλέντζι της Αχαΐας που κυριάρχησε μεταπολεμικά στην Ελλάδα(4).
Η τραγική γνώση δημιουργούσε μέσα μου το σκοτεινό συναίσθημα που καλλιέργησε ο Αισχύλος ότι στην “τρίτη γενιά”, στους “εγγονούς” της ιστορίας πληρώνονται τα παλιά και ανεξόφλητα “χρέη”. Κάθε χρόνο έγραφα ένα βιβλίο με αποκλειστικό θέμα σε πολλές παραλλαγές τις προειδοποιήσεις κινδύνου ενώπιον μιας επερχόμενης καταστροφής. Επεχείρησα μάταια να υποδυθώ το ρόλο ενός διακριτικού Πυλάδη δίχως να μπλέξω ποτέ σε διαγκωνισμούς και παίγνια εξουσίας. Εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης, συστημικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής, προειδοποιούσαμε, τα διαβολικά γεγονότα θα συνωμοτούν σε μια καταστροφική αλυσίδα κι ο “αναίτιος εγγονός” της ιστορίας, ο νέος Ορέστης τη μια θα ολιγωρεί και θα αφήνει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους, την άλλη κάνει επιλογές σε πρόσωπα και πράγματα θαρρείς και υπακούει σ’ ένα τυφλό κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας για να πραγματωθεί ο “χρησμός” ως αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Ο αμείλικτος μηχανισμός της ελληνικής τραγωδίας πήρε μπροστά. Ο νέος Ορέστης γίνεται τελικά παίγνιο περιστάσεων που ξεπερνούν τον έλεγχό του και τη δική του ευθύνη και μεταμορφώνεται παρά τη θέλησή του σε ήρωα τραγωδίας.
Ο εγγονός του Ατρέα φάνηκε να ολοκληρώνει και να επεκτείνει το “Βασίλειο των Ατρειδών”, στην πραγματικότητα όμως το “διαλύει”, τελειώνει δηλαδή την παλαιά τάξη πραγμάτων και αντικειμενικά θέτει στην ημερήσια διάταξη ένα ιδρυτικό ζήτημα, όπως συμβαίνει λυτρωτικά, καθαρτήρια σε κάθε τραγωδία. Όταν πρωταγωνιστές, εχθροί και “φίλοι”, - μέγιστοι εν τοις μικροίς, ελάχιστοι εν τοις μεγάλοις -, όταν “αδελφοί” και “συγγενείς” - νευρωτικές Ιφιγένειες και Ηλέκτρες -, όταν μαθητευόμενοι μάγοι, ολέθριοι συμβουλάτορες, “προδότες” και “προδομένοι”, βαρόνοι, “κηπουροί”, κι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στους χιλιοπαιγμένους ρόλους, εκείνος ήρεμα, απλά, στωικά, όπως πρέπει στην ιερότητα του τραγικού ήρωα, αναγγέλλει από το βήμα της Βουλής το τέλος του θυσιαστικού κύκλου με τα παρακάτω λόγια:
“Ελπίζω να συμβολίσουν αυτές οι πράξεις μου μια διαφορετική εικόνα και κουλτούρα στην πολιτική μας ζωή... να στείλουν ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε μεταξύ μας εχθροί, ότι μπορούμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο χωρίς μίσος, χωρίς πόλωση, με αλληλεγγύη και αγάπη”.
Ο “εγγονός”, δίχως ίσως να το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα και ο λογογράφος του, το ξεκόβει σε όλους όπως ο Αρτώ “Κύριοι, καιρός να τελειώνουμε με τα παλαιά αριστουργήματα”.
Η παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου αντικειμενικά, ανεξάρτητα από εφήμερες περιπλοκές, εμβαλωματικές, ψυχαναγκαστικές λύσεις της στιγμής, τις υστερικές άμυνες του παλαιού καθεστώτος, εγκαινιάζει στο άμεσο μέλλον μέσα από μια οδυνηρή μετάβαση ένα νέο πολιτικό και πολιτειακό κύκλο, μια τριπλή ιδρυτική πράξη
* την είσοδο στην εποχή των συμμαχικών προγραμματικών κυβερνήσεων και το τέλος του παλαιού δικομματισμού
* τη νέα ίδρυση, τη θετική υπέρβαση της “φυλής του Ατρέα”, τη ριζική ανασύνθεση του πολιτικού χώρου μεταξύ δεξιάς και κομμουνιστικής αριστεράς, την ενεργό παρουσία ενός νέου πολιτικού αστερισμού που θα υπερβαίνει τις παλαιές συντεταγμένες
* τον πολιτειακό - συνταγματικό μετασχηματισμό του μεταπολιτευτικού καθεστώτος.
Ένα δημοψήφισμα τον έφερε στην κορυφή, ένα “δημοψήφισμα” προκάλεσε την πτώση του αλλά ίσως είναι στο τέλος αυτή η ακούσια “μαγική ζαριά” που κερδίζει όταν τα έχεις χάσει όλα. Δεν έχω αυταπάτες. Οι μοιραίοι “επαγγελματίες”, πριν πηδήξουν στο επόμενο βαγόνι, θα κάνουν τα πάντα να τον φέρουν στα μέτρα τους, να σκηνοθετήσουν τη μετατροπή του από σεβαστό πρωταγωνιστή μιας ελληνικής τραγωδίας σε ήρωα παρωδίας. Να συρρικνώσουν δηλαδή το ιδρυτικό νόημα των στιγμών που ζούμε.
Όμως ο κύβος ερρίφθη
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=414606&cid=6
Παίζοντας με τον μύθο του Ορέστη και εκείνον του προγονικού Ατρέα, ο Μίμης Ανδρουλάκης αναφέρεται στην ανασύνταξη του χώρου μεταξύ Κομμουνιστικής Αριστεράς και Δεξιάς μετά και την αποκαθήλωση του Παπανδρέου.
Σε γλώσσα λανθάνουσα αλλά με έκφραση οξεία, το πρώην στέλεχος του Κ.Κ.Ε., στη συνέχεια του Συνασπισμού και πλέον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάνει λόγο για το δράμα της μυθολογίας των Αχαιών, που θα λειτουργήσει λυτρωτικά σηματοδοτώντας τη νέα Κεντροαριστερά.
Το πλήρες κείμενο του Μίμη Ανδρουλάκη έχει ως εξής :
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Νέα Ορέστεια - Νέα Ιδρυτική Πράξη του Μίμη ΑνδρουλάκηΤη βραδιά που ο Πρόεδρος Γιώργος Παπανδρέου σαν Γουλιέλμος Τέλλος έβαλε το ριψοκίνδυνο στοίχημα προειδοποίησα πως αν κερδίσεις “κερδίζεις” λίγα αν χάσεις τα “χάνεις” όλα. Οι “μη δημιουργικοί” στο περιβάλλον, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, σ’ έναν παροξυσμό του groupthink, σε μια αιφνίδια συσκότιση του νου (άτη) τον έσπρωξαν στο μοιραίο διάβημα. “Όπως τους διώχνει κάνουν κι αμέριμνοι τραβούν για το χαμό” λέει για την άτη του Αγαμέμνονα η Ιλιάδα. Μπορεί όμως μια χαμένη ζαριά στο πεδίο της συμβατικής πολιτικής σε ένα άλλο βαθύτερο επίπεδο της πραγματικότητας να αποδειχθεί “μαγική ζαριά”; Ναι, λέμε στην Έβδομη Αίσθηση. “Είναι η μαγική ζαριά που βγάζει το μοιραίο αριθμό με τον οποίο κερδίζεις ακόμα κι όταν τα έχεις χάσει όλα”(1). Ναι, εφόσον εισερχόμεθα στην τραγική αίσθηση του ναυαγισμού που μεταμορφώνει εσωτερικά τους ανθρώπους και μπορεί να δημιουργήσει τελικά την τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας.
Σε λίγο ο “Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο”(2), ο Killer, δεν θα είναι Πρωθυπουργός. Μπορεί η θυσία του, ο “ιδρυτικός φόνος” να γίνει η απαρχή μιας νέας ιδρυτικής πράξης στην πολιτική ζωή όπως είχαμε προαναγγείλει;(3)
Τις μέρες του 2004 που αναλάμβανε δημοψηφισματικά θριαμβευτής αρχηγός τον έβλεπα και το έγραψα σαν νέο Ορέστη σημαδεμένο από την Τρόικα Μοίρα της φυλής του Ατρέα (Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος). Το ΠΑΣΟΚ ήταν η φυλή του Ατρέα, το “Άργος”, ο κύκλος της Νέας Ορέστειας, η πολιτική οικογένεια του παπα-Ανδρέα (Σταυρόπουλου) από το Καλέντζι της Αχαΐας που κυριάρχησε μεταπολεμικά στην Ελλάδα(4).
Η τραγική γνώση δημιουργούσε μέσα μου το σκοτεινό συναίσθημα που καλλιέργησε ο Αισχύλος ότι στην “τρίτη γενιά”, στους “εγγονούς” της ιστορίας πληρώνονται τα παλιά και ανεξόφλητα “χρέη”. Κάθε χρόνο έγραφα ένα βιβλίο με αποκλειστικό θέμα σε πολλές παραλλαγές τις προειδοποιήσεις κινδύνου ενώπιον μιας επερχόμενης καταστροφής. Επεχείρησα μάταια να υποδυθώ το ρόλο ενός διακριτικού Πυλάδη δίχως να μπλέξω ποτέ σε διαγκωνισμούς και παίγνια εξουσίας. Εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης, συστημικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής, προειδοποιούσαμε, τα διαβολικά γεγονότα θα συνωμοτούν σε μια καταστροφική αλυσίδα κι ο “αναίτιος εγγονός” της ιστορίας, ο νέος Ορέστης τη μια θα ολιγωρεί και θα αφήνει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους, την άλλη κάνει επιλογές σε πρόσωπα και πράγματα θαρρείς και υπακούει σ’ ένα τυφλό κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας για να πραγματωθεί ο “χρησμός” ως αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Ο αμείλικτος μηχανισμός της ελληνικής τραγωδίας πήρε μπροστά. Ο νέος Ορέστης γίνεται τελικά παίγνιο περιστάσεων που ξεπερνούν τον έλεγχό του και τη δική του ευθύνη και μεταμορφώνεται παρά τη θέλησή του σε ήρωα τραγωδίας.
Ο εγγονός του Ατρέα φάνηκε να ολοκληρώνει και να επεκτείνει το “Βασίλειο των Ατρειδών”, στην πραγματικότητα όμως το “διαλύει”, τελειώνει δηλαδή την παλαιά τάξη πραγμάτων και αντικειμενικά θέτει στην ημερήσια διάταξη ένα ιδρυτικό ζήτημα, όπως συμβαίνει λυτρωτικά, καθαρτήρια σε κάθε τραγωδία. Όταν πρωταγωνιστές, εχθροί και “φίλοι”, - μέγιστοι εν τοις μικροίς, ελάχιστοι εν τοις μεγάλοις -, όταν “αδελφοί” και “συγγενείς” - νευρωτικές Ιφιγένειες και Ηλέκτρες -, όταν μαθητευόμενοι μάγοι, ολέθριοι συμβουλάτορες, “προδότες” και “προδομένοι”, βαρόνοι, “κηπουροί”, κι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στους χιλιοπαιγμένους ρόλους, εκείνος ήρεμα, απλά, στωικά, όπως πρέπει στην ιερότητα του τραγικού ήρωα, αναγγέλλει από το βήμα της Βουλής το τέλος του θυσιαστικού κύκλου με τα παρακάτω λόγια:
“Ελπίζω να συμβολίσουν αυτές οι πράξεις μου μια διαφορετική εικόνα και κουλτούρα στην πολιτική μας ζωή... να στείλουν ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε μεταξύ μας εχθροί, ότι μπορούμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο χωρίς μίσος, χωρίς πόλωση, με αλληλεγγύη και αγάπη”.
Ο “εγγονός”, δίχως ίσως να το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα και ο λογογράφος του, το ξεκόβει σε όλους όπως ο Αρτώ “Κύριοι, καιρός να τελειώνουμε με τα παλαιά αριστουργήματα”.
Η παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου αντικειμενικά, ανεξάρτητα από εφήμερες περιπλοκές, εμβαλωματικές, ψυχαναγκαστικές λύσεις της στιγμής, τις υστερικές άμυνες του παλαιού καθεστώτος, εγκαινιάζει στο άμεσο μέλλον μέσα από μια οδυνηρή μετάβαση ένα νέο πολιτικό και πολιτειακό κύκλο, μια τριπλή ιδρυτική πράξη
* την είσοδο στην εποχή των συμμαχικών προγραμματικών κυβερνήσεων και το τέλος του παλαιού δικομματισμού
* τη νέα ίδρυση, τη θετική υπέρβαση της “φυλής του Ατρέα”, τη ριζική ανασύνθεση του πολιτικού χώρου μεταξύ δεξιάς και κομμουνιστικής αριστεράς, την ενεργό παρουσία ενός νέου πολιτικού αστερισμού που θα υπερβαίνει τις παλαιές συντεταγμένες
* τον πολιτειακό - συνταγματικό μετασχηματισμό του μεταπολιτευτικού καθεστώτος.
Ένα δημοψήφισμα τον έφερε στην κορυφή, ένα “δημοψήφισμα” προκάλεσε την πτώση του αλλά ίσως είναι στο τέλος αυτή η ακούσια “μαγική ζαριά” που κερδίζει όταν τα έχεις χάσει όλα. Δεν έχω αυταπάτες. Οι μοιραίοι “επαγγελματίες”, πριν πηδήξουν στο επόμενο βαγόνι, θα κάνουν τα πάντα να τον φέρουν στα μέτρα τους, να σκηνοθετήσουν τη μετατροπή του από σεβαστό πρωταγωνιστή μιας ελληνικής τραγωδίας σε ήρωα παρωδίας. Να συρρικνώσουν δηλαδή το ιδρυτικό νόημα των στιγμών που ζούμε.
Όμως ο κύβος ερρίφθη
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=414606&cid=6
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)